Αντιγράφουμε ενδιαφέρουσες αναρτήσεις απο το facebook που αφορούν την ιστορία καλλιέργειας της ελιάς στο νησί μας .
Σήμερα (26/11) Παγκόσμια μέρα ελιάς. Ας προστατευτούν επιτέλους δια νόμου τα υπεραιωνόβια ελαιόδεντρα του νησιού μας.Αιώνες έδωσαν κ συνεχίζουν να δίνουν ένα από τα βασικότερα συστατικά της μεσογειακής διατροφής το λάδι .
Η Γαληνότατη Βενετία έδινε ένα χρυσό δουκάτο σε όποιον κέντρωνε ένα αγρίλι κ γινόταν αυτόματα δικό του ακόμα και αν ήταν σε δρόμο ,στρατώνι ,πλατεία,στο βουνο ,σε ξένη ιδιοκτησία .Ο γνωστός νόμος τση ελιάς όπως έφτασε μέχρι σήμερα στα χωριά μας( μπορεί να έχεις χωράφι αλλά οι ελιές να ανοικουν σε άλλο ιδιοκτήτη).
Πηγη Γεράσιμος Μινέτος
Ο νόμος « μπορεί να έχεις χωράφι αλλά οι ελιές να ανήκουν σε άλλο ιδιοκτήτη» ισχύει και στην Πελοπόννησο από παλιά.
Τώρα για το «η Γαληνότατη Βενετία έδινε ένα χρυσό δουκάτο σε όποιον κέντρωνε ένα αγρίλι κλπ», υπήρξε και πολύ μεγαλύτερη ανταμοιβή πολύ παλαιότερα κατά την ίδρυση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας:
Κάποιοι Έλληνες νησιώτες (και μάλλον Κεφαλλονίτες) που γνώριζαν την καλλιέργεια της ελιάς και αποφάσισαν να μετακομίσουν στη Βόρεια Ιταλία, απέκτησαν τον τίτλο του Ρωμαίου πολίτη!
Και συμπερασματικά πολλοί από αυτούς σαν ικανοί πολεμιστές (γιατί εκτός από καλλιεργητές είχαν να αντιμετωπίσουν στο παλιό τους τόπο και την πειρατεία αν δεν την εφάρμοζαν και οι ίδιοι ενίοτε), πέρασαν τον Ρουβίκωνα μαζί με τον Καίσαρα. (Φαίνεται λίγο παραμύθι αλλά μάλλον δεν είναι!)
Οι πιθανότητες πάντως λένε ότι η καλλιέργεια της ελιάς πέρασε στην Ιταλία από τους αρχαίους Έλληνες.
Σπ. Ρόκκος