Τα ασβεστοκάμινα ήταν τα καμίνια στα οποία πραγματοποιούνταν η όπτησις (το ψήσιμο) του ασβεστόλιθου, για την παραγωγή της ασβέστου (καμίνι είναι η κατασκευή με ειδικές και ποικίλες κατασκευαστικές μορφές, στο εσωτερικό της οποίας πραγματοποιείται καύση με την ανάπτυξη μεγάλων θερμοκρασιών, για την παραγωγή υλικού, αναλόγως της είδους του καμινιού).
Αποτελούσαν κατασκευές παραγωγής ασβέστου στην ελληνική ύπαιθρο προκύπτουσες από τον παραδοσιακό τρόπο λειτουργίας της, προερχόμενες από τ’ αρχαία χρόνια (αναφερόμαστε στ’ ασβεστοκάμινα περιοδικής λειτουργίας, τα οποία προσδιορίζονται παρακάτω).
Εντάχθηκαν στα δασικά περιβάλλοντα, στο φυσικό χώρο γενικότερα, ως στοιχεία της διαχείρισης που ασκούνταν σε αυτόν από τον πρακτικό άνθρωπο, ο οποίος στα πλαίσια της ισόρροπης και με μέτρο ενέργειάς του στο φυσικό σύστημα, έπαιρνε από τη φύση το επιζητούμενο για την ωφέλειά του υλικό (την άσβεστο), χωρίς όμως να την υποβαθμίζει ή να τη διαταράσσει.
φωτο ΔΑΣΑΡΧΕΙΟ
Τα ασβεστοκάμινα είναι τα «περιοδικής λειτουργίας», τα προσωρινά και μη μόνιμα, τα οποία είναι χωρικού ή άλλως βιοτεχνικού χαρακτήρα ασβεστοκάμινα που λειτουργούν με δασική καύσιμη ύλη, ήτοι με καυσόξυλα, θάμνους και φρύγανα.
Φωτο ΔΑΣΑΡΧΕΙΟ
Τα εν λόγω ασβεστοκάμινα κατασκευάζονταν πλησίον του λατομείου απ΄ όπου λαμβάνονταν η ασβεστόπετρα και κοντά σε δάσος ή δασική έκταση, για να μπορεί να εξάγεται άμεσα η δασική ύλη για την καύση.
Τα ασβεστοκάμινα της Κέρκυρας
Ασβεστοκάμινα έχουν βρεθεί σε πολλά σημεία της Κέρκυρας απο διάφορες χρονικές περιόδους. Μάλιστα μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου η Κέρκυρα ανοικοδομήθηκε χάρη στα καμίνια και τα ασβεστοκάμινα της.
“Αρκετά ασβεστοκάμινα του νησιού είναι πολύ παλιά (πιθανών και το συγκεκριμένο της φωτογραφίας) και απεικονίζονται στο χάρτη Ganassa και στο χάρτη Lazzara. Καμίνια υπήρχαν επίσης και στους πρόποδες του οχυρού Αβράμη.”
Φωτογραφίες Θ. Τζίκας
“Στο χάρτη Pisani και στις δύο θέσεις υπάρχει η ένδειξη “Fornaci da Calcare”. Επίσης, και στο χάρτη Bragadin υπάρχει σχετική ένδειξη “Calcare” και νομίζω ότι απεικονίζεται και το συγκεκριμένο καμίνι”.
Φωτογραφίες Θ. Τζίκας
“Τώρα, όσον αφορά τα υλικά, η εκτίμησή μου για τα στενά τούβλα είναι ότι σίγουρα χρησιμοποιούνταν από τα μέσα του 18ου αι., χωρίς όμως να αποκλείεται να είναι και παλιότερα” όπως αναφέρει ο αρχιτέκτονας Λεωνίδας Στανέλλος.
