Κυκλοφορία νέου βιβλίου Σταματούλας Ζαπάντη-Πεντόγαλου
Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της κυρίας Σταματούλας Ζαπάντη-Πεντόγαλου, Διδάκτορος Ιστορίας Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, πρώην προϊσταμένης των Γ.Α.Κ, Ν. Κεφαλληνίας με τίτλο: Ελιός-Πρόννοι, η πορεία στο μεγάλο χρόνο (13ος π.χ-18ος αι. μ.χ), Αργοστόλι 2022.
Το νέο βιβλίο με τη τεκμηριωμένη άποψη της συγγραφέως που είναι καρπός ενδελεχούς έρευνας και αναδίφησης στο ιστορικό αρχείο της, έρχεται να καλύψει μια μεγάλη ιστορική περίοδο των περιοχών Ελιού-Πρόννων και αποτελεί συνέχεια και συμπλήρωμα του άλλου σημαντικού βιβλίου της εγκρίτου ιστορικής ερευνήτριας: Κεφαλονιά 1500-1571,η συγκρότηση της κοινωνίας του νησιού,University studio press,1999.
Τα περιεχόμενα του νέου βιβλίου είναι τα παρακάτω:
Συνοπτικό Χρονολόγιο ιστορικής διαδρομής
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α: ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
◆ Οι προϊστορικές μνήμες (14ος-11ος αι. π.Χ)
◆ Τα αρχαϊκά- κλασικά -ελληνιστικά χρόνια (8ος-2ος αι. π.Χ.)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β: ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΣΤΗ ΔΥΣΗ
◆ Η ρωμαϊκή εποχή
◆ Θέμα Κεφαλληνίας
◆ Οι Φράγκοι Ηγεμόνες – τα φέουδα
◆ Οι Βενετοί η κοινωνική σύνθεση, οι φυσικές καταστροφές, οι έριδες χωριών- οικογενειών, η εγκληματικότητα, η φορολογία
◆ Η πτώση της βενετικής κυριαρχίας-Δημοκρατικοί Γάλλοι
◆ Οι Ρωσο-Τούρκοι-Β΄Γαλλική Κατοχή- Επτάνησος Πολιτεία- Βρετανοί
◆ Μικρές ανθρώπινες ιστορίες του καθημερινού βίου (16ος-18ος αι.)
Αγοραπωλησίες ακινήτων, συμφωνίες-συμβιβασμοί, δεσμεύσεις
◆ Τόποι λατρείας
Τα μοναστήρια, οι ναοί
Τελευταίος λόγος
ΓΕΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ, ΕΥΡΕΤΗΡΙΑ
Ευρετήριο οικογενειών, ευρετήριο τόπων, ευρετήριο μονών-ναών.
Από την εισαγωγή του βιβλίου παραθέτουμε κάποια αποσπάσματα:
«(…)Ο οικονομικός βίος δεινοπαθεί ενώ ο πνευματικός έχει πλέον διαγραφεί ως καθοριστικό θεμέλιο της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι κάθε είδους πολιτιστικές δραστηριότητες έχουν σαφή οικονομικό στόχο και πλασάρονται μόνον ως τουριστικό προϊόν με επιφανειακές προσεγγίσεις, εικόνες εντυπωσιασμού χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Οικονομικοί δείκτες, το κυνήγι του λαμπερού, του φανταχτερού, της εικόνας έχει γίνει μοναδικός στόχος που καθορίζει το βηματισμό μας χωρίς τη γνώση της άλλης πλευράς εξίσου σημαντικής της ύπαρξής μας. Με αυτές τις σκέψεις και με την ελπίδα ότι το εκκρεμές της ζωής στο άμεσο ή απώτερο μέλλον θα αλλάξει κίνηση και ο άνθρωπος θα αναγκαστεί να επαναπροσδιορίσει τις στοχεύσεις του σ’ αυτό το όμορφο ταξίδι της ζωής καταθέτω αυτό το εγχειρίδιο γνωριμίας ως χρέος στον τόπο που με γέννησε και τους ανθρώπους του. ‘‘Η Πορεία στο Μεγάλο Χρόνο’’ φιλοδοξεί να δώσει σε μια συνολική ματιά όλα εκείνα τα ανθρωπογεωγραφικά στοιχεία που προσδιόρισαν την περιοχή μας στο πέρασμα των αιώνων, τους σταθμούς και τα αποτυπώματα της ανθρώπινης δράσης. Είναι κοινός τόπος και κοινή παραδοχή ότι η γνώση του χθες στηρίζει το σήμερα και το αύριο κάθε κοινωνίας, καθώς ανακαλύπτει τα δομικά χαρακτηριστικά της ταυτότητας των ανθρώπων της, αυτά που την διαφοροποιούν και την κάνουν να ξεχωρίζει από άλλες αντίστοιχες.
(…)Έτσι οι προβληματισμοί και τα ερωτήματα που μπαίνουν του τύπου ποιοι είμαστε, ποιο το επίπεδο του πολιτισμού μας, τι βάρος καβαλάμε πάνω μας, γιατί είμαστε ιδεολογικά πιο κοντά στη Δύση και όχι στην Ανατολή, γιατί έχουμε αυτή και όχι την άλλη προτίμηση, γιατί ζυγοσταθμιζόμαστε ανάμεσα στο απόλυτο κακό και στο απόλυτα καλό, γιατί σκεφτόμαστε έτσι και όχι αλλιώς, γιατί θεωρούμε τους εαυτούς μας ξεχωριστούς και πολλά άλλα, είναι ευκολότερο να απαντηθούν, να ερμηνευτούν, να κατανοηθούν και να συνδεθούν με τη γενική ιστορία. Άλλωστε αυτός είναι και ο στόχος της τοπικής ιστορίας και η μεγάλη αξία της για κάθε μικρότερη ή μεγαλύτερη πληθυσμιακά κοινωνία και δεν επιτρέπεται να μένει σε επίπεδο ερασιτεχνίας όπου τα όρια μυθοπλασίας και πραγματικότητας είναι ασαφή και ατεκμηρίωτα. Ο καταξιωμένος πολίτης των Πρόννων πανεπιστημιακός δάσκαλος Α. Ι. Μεταξάς στις ‘‘Σκέψεις για την Ιστορία’’ έχει απερίφραστα υποστηρίξει την αξία του τοπικού πολιτισμού και θεωρεί ΄ότι είναι η άμυνά μας απέναντι στη διαδικασία της πολιτιστικής ευθυγράμμισης της εποχής μας. «Μπορεί να εισφέρουν (οι μικροί, θαυμαστοί και αγαπημένοι τόποι) στη διαφύλαξη της ιδιαιτερότητας, όχι βέβαια τοπικιστικής ή εθνοκεντρικής.
(…)Ο τοπικός πολιτισμός, ως προσιτός βιωματικός λόγος, μπορεί να είναι μια φιλαρέσκεια ήπιας διάκρισης ανάμεσα σε μας και τους άλλους, μέσα ή έξω από τα σύνορά μας. Συνεπώς, δεν υποστηρίζω μόνο ένα τόπο, την Κεφαλονιά ή ιδιαίτερα τους Πρόννους και τον Ελειό ή κάποιο από τα άλλα ερειπωμένα χωριά που διατηρούνται ως ορφανά ονόματα χωρίς ενεργούς τόπους. Υποστηρίζω γενικότερα πως κάθε τοπική κοινωνία αν θέλει να αναγνωρίζεται σε αυτό που είναι και να αναδεικνύει ό,τι δυνητικά διαθέτει, θα πρέπει να το συγκρατεί στη μνήμη και ταυτόχρονα να κρατά ανοικτό σε επιρροές ό,τι προέρχεται από την παράδοσή της.
‘‘Η ΠΟΡΕΊΑ ΣΤΟ ΜΕΓΆΛΟ ΧΡΌΝΟ’’ δομείται από 2 κεφάλαια που αποτελούν ιστορικούς σταθμούς της περιοχής στη γραμμική κίνηση του χρόνου. Στο πρώτο κεφάλαιο ‘‘Από την προ-ιστορία στην ιστορία’’ σε συνοπτική καταγραφή περιγράφονται προϊστορικές μνήμες των Πρόννων και της ευρύτερης περιοχής, κατάλοιπα των αρχαϊκών και κλασικών χρόνων μέχρι το οριστικό τέλος της αυτονομίας αυτής της αρχαίας πόλης-κράτους. Το δεύτερο κεφάλαιο ‘‘Από την Ανατολή στη Δύση’’ αναφέρεται στις βυζαντινές μνήμες και στο πέρασμά της σε μια μακροχρόνια πλέον διαδρομή στις αλλεπάλληλες κυριαρχίες της Δύσης με πρώτους τους Φράγκους ηγεμόνες. Η βενετική παρουσία φωτίζεται εκτενέστερα καθώς μια νέα εποχή αρχίζει για τον τόπο ορίζοντας και καθορίζοντας πολιτικές επί 3 αιώνες, δρομολογώντας μεταβολές με οικονομικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες σε όλα τα επίπεδα μέχρι το τέλος της ως το πέρασμα στην Βρετανική Προστασία στο ξεκίνημα του 19ου αι. Ειδικότερα, η ενότητα ‘‘Μικρές ανθρώπινες ιστορίες της καθημερινής ζωής’’ αφιερώνεται στην απεικόνιση της ιστορικής πραγματικότητας στα χρόνια της βενετοκρατίας μέσα από τις νοταριακές εγγραφές -νομικά κείμενα της εποχής- καθώς προβάλλονται ανάγλυφα και πλατιά όλες οι ανθρώπινες δράσεις της εποχής με τους ιδιότυπους γλωσσικούς τους κώδικες. Η τελευταία ενότητα ‘‘Τόποι λατρείας’’ είναι αφιερωμένη στα μοναστήρια και τους ναούς, αυτούς τους ιερούς τόπους όπου οι άνθρωποι ίδρυσαν και λειτούργησαν για αιώνες ως κέντρα της πνευματικής και κοινωνικής τους ζωής κάτω από τη σκέπη της Μεγαλόχαρης ή του προστάτη αγίου ή αγίαςτους. Επιλογικά συνοψίζονται οι παράγοντες εκείνοι που διαχρονικά διαμόρφωσαν την ιδιαίτερη τοπική ταυτότητα του Προννιώτη και του Λετισιάνου στη διαλεκτική σχέση αλληλοεπίδρασης Δύσης και Βυζαντίου στο συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο.»
Η συγγραφέας
√ Όποιος επιθυμεί να το προμηθευτεί ή θέλει οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί να τηλεφωνήσει στον κύριο Νίκο Παπαδάτο στο 694 308 8482.
Τάκης Τόκκας
