Αναδημοσιεύουμε την ανάρτηση της αγαπημένης μας Έφη Σπηλιώτη και τη συγχαίρουμε και για αυτά τα έργα της.
Εγραψε:
Αυτή η στιγμή είναι εξαιρετική και πέρα από κάθε σκέψη και φαντασία για μένα. Πέντε Ηρωίδες Σουλιώτισσες, έργα για την επέτειο της Επανάστασης του 1821 φτιαγμένα μέσα στην κλεισούρα του κορονοΪού βρίσκονται αναρτημένες από προχθές στον ΟΙΚΟ ΤΖΑΒΕΛΛΑΊΩΝ, Μουσείο πια.
Δύο Τζαβέλλαινες, η Μόσχω Λάμπρου Τζαβέλλα και η νύφη της Δέσπω Φώτου Τζαβέλλα, μαζί με τρεις συμπατριώτισσες τους Ηρωίδες Σουλιώτισσες, την Λένω Μπότσαρη, την Δέσπω Σέχου- Μπότση, και την Χαίδω Γιαννάκη -Σέχου.
Βρίσκονται στόν τόπο τους, στο Σούλι τους που αγαπήσανε όσο την ελευθερία τους, που θυσίασαν τα πάντα για αυτό, είναι πια στο λιτό, δωρικό, υπερήφανο σπίτι τους το με κόπο και δεκαετίες για να ξαναφτιαχτεί από τα χαλάσματα του καιρών… Από τους απογόνους, ως ακριβό ιστορικό Μουσείο ευγνωμοσύνης, τιμής και μνήμης. Επειδή όποιος δεν γνωρίζει, δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι υποχρεωμένος να το ξαναζήσει, χωρίς να μπορεί να σχεδιάσει το μέλλον… Ευχαριστώ θερμά τον Κώστα Τζαβέλλα, με μια στάση ζωής, πίστης και αφοσίωσης γι αυτό το μεγάλο κομμάτι της Ιστορίας μας μέσα από τους προγόνους του, που το συντηρεί με όλη την ψυχή του, όλα τα ενθυμήματα σημάδια σπουδαίων καιρών, που τα συμμάζεψε και τα περιποιήθηκε και τους έδωσε θέση και υπόσταση. Οι Τζαβελλαίοι άπειροι χαμένοι στον ανθό τους. σήμερα και για χάρη τους μπορούμε και μιλάμε ελεύθερα.
Οι ξεχωριστές γυναίκες του Σουλίου, από την φύση τους ελεύθερες, με τα ωραία και με σημασία ονόματα τους, η υπέροχη Μόσχω η καπετάνισσα που πολεμούσε με την κόρη της Σόφω πλάί της ο τρόμος του Ωμέρ Βρυώνη. Η Δέσπω η καπετάνισσα που πολεμούσε κι έπαιρνε αποφάσεις μες στα συμβούλια των ανδρών, που έχασε γιους κι εγγόνια υπερήφανη που έπεσαν για την πατρίδα τους-, αλλά ο Κίτσος της έγινε τρεις φορές πρωθυπουργός της Ελλάδα. Η 19χρονη πανέμορφη καπετάνισσα Λένω Μπότσαρη με ζωσμένη ” στην μεσούλα της σπαθί μαλαματένιο” κυνηγημένη από τουρκαλβανούςς, πολεμώντας κοντά στο άγριο Μοναστήρι του Σέλτσου, πήδηξε στον παγωμένο Αχελώο, χάθηκε στα αφρισμένα νερά του, πέθανε ελεύθερη. Η Δέσπω Σέχου – Μπότση κυνηγημένη αλλά αδούλωτη ανατινάχτηκε αγκαλιά με κόρες, νύφες κι εγγόνια στον Πύργο του Δημουλά. Η Χά’ι’δω Γιαννάκη- Σέχου με δικό της στρατιωτικό σώμα, που πολεμούσε πλάι στον Φώτο Μπότσαρη σε μάχες σώμα με σώμα, οι γυναίκες ορκιζόταν στ όνομα της, αργότερα διωγμένη κι αυτή στην Κέρκυρα οι Ρώσσοι την έκαναν Συνταγματάρχη!
Είναι τόσα πολλά, τι να πει κανείς γι αυτούς τους ανθρώπους, για τις γυναίκες αυτές, μάνες, σύζυγοι, μητέρες κι αδελφές, έξω από συμβάσεις κι εποχές, ξεπέρασαν τ ανθρώπινα όρια, τα έδωσαν όλα, ενέπνευσαν την λαϊκή Μούσα, τους έγραψαν τραγούδια, κι έγιναν παράδειγμα και σύμβολα.
Ευχαριστώ τον Κώστα Τζαβέλλα, τα μικρά πορτραίτα των Ηρωίδων στεφανωμένες ΄΄Μόνο με δάφνες, ελιές κι αγριολούλουδα.” της Κεφαλονιάς μα και της Ελλάδας όλης, είμαι ευτυχής,” υπάρχουν” με τους αγαπημένους τους, πλάϊ τους. Αναρτημένες σ έναν πέτρινο τοίχο, τίποτα πιο συμβολικό, τίποτα πιο ευτυχές.. Να τις θυμόμαστε και να τις αγαπάμε… Είναι μάνες, κόρες κι αδελφές…, ξαναγύρισαν τιμημένες στο σπίτι τους, είμαι πολύ ήσυχη απόψε, πολύ ευτυχής, κάτι σαν βαθύ καθήκον εκπληρώθκε απόψε… Ευγνώμων…
