“Εγω πάντα σε εμπιστευόμουν. Πάντα. ”

Συγκλονιστικό ποίημα του Emanuele Grandi αφιερωμένο στους τετράποδους φίλους μας.

«Αν φοβάσαι να μου έχεις δώσει λίγα χάδια, να ξέρεις ότι δεν ξέχασα ούτε ένα.

Αν μετανιώσεις έστω και μια φορά που με μάλωσες, να ξέρεις ότι ούτε που το θυμάμαι.

Αν νομίζεις ότι με άφησες μόνη για πολύ καιρό, να ξέρεις ότι πάντα σε περίμενα.

Αν φοβάσαι να έχεις περάσει λίγο χρόνο μαζί μου, θα πρέπει να ξέρεις ότι εγώ, έστω και τόσο λίγο, έχω απολαύσει την κάθε στιγμή.

Αν νομίζεις ότι έπαιξες λίγο μαζί μου, να ξέρεις ότι ποτέ δεν μέτρησα τις φορές που μου πέταξες την μπάλα.

Αν νομίζεις ότι ξέχασα το άρωμα σου, να ξέρεις ότι ακόμα και τώρα το μυρίζω στον αέρα.

Αν ήθελες να ξαναγεννηθείς σε μια άλλη ζωή, θα έπρεπε να ξέρεις ότι θα ήθελα να ήμουν το κουτάβι σου και σε αυτήν.

Αν είσαι πεπεισμένος ότι έχεις κάποια ελαττώματα, θα πρέπει να ξέρεις ότι για μένα ήσουν ο τέλειος.

Αν πιστεύεις ότι η αγάπη μπορεί να έχει ένα τέλος, να ξέρεις ότι στην καρδιά μου ο τόπος της αγάπης είναι άπειρος.

Αν νομίζεις ότι έχεις μετανιώσει για μένα, να ξέρεις ότι δεν θα άλλαζα ούτε ένα δευτερόλεπτο από τη ζωή που πέρασα μαζί σου.

Αν νομίζεις ότι δεν ακούω πια τη φωνή σου όταν με καλείς, απλά εμπιστεύσου το αεράκι του ηλιοβασιλέματος το έργο να μου φέρει τα λόγια σου.

Αν νομίζεις ότι μπορώ να ξεχάσω το πρόσωπό σου, να ξέρεις ότι ήθελα να ζήσω μόνη μου για να απολαύσω το βλέμμα σου.

Αν νομίζεις ότι θα μπορούσα να αγαπήσω κάποιον περισσότερο από εσένα, θα πρέπει να ξέρεις ότι σε αγάπησα περισσότερο από τον εαυτό μου.

Αν νομίζετε ότι θα ήθελα έναν μαλακό καναπέ να ξέρετε ότι μαζί σας θα κοιμόμουν και εγώ στις πέτρες.

Αν νομίζεις ότι ήθελα περισσότερα από όσα μου έδωσες, να ξέρεις ότι πάντα ένιωθα

σαν το πιο ευτυχισμένο κουτάβι στον κόσμο.

Αν ένιωσες ποτέ μόνος, να ξέρεις ότι δεν έφυγα ποτέ από τη θέση μου δίπλα σου.

Αν νομίζεις ότι η ζωή μου ήταν σύντομη, να ξέρεις ότι δεν θα ήθελα να ζήσω ούτε λεπτό παραπάνω αν δεν την είχα περάσει στο πλευρό σου.

Αν φοβάσαι ότι δεν είμαι πια κοντά σου, να ξέρεις μόλις κλείσεις τα μάτια θα αποκοιμηθώ δίπλα σου.

Αν νομίζεις ότι δεν έχεις πάρει τη σωστή απόφαση, θα πρέπει να ξέρεις ότι πάντα σε εμπιστευόμουν. Πάντα. ”