Μείναμε χωρίς θέατρο!
(Ποίημα σατυρικόν και πονεμένο)
Μές τον κακό μας τον καιρό και μες τη δυστυχία
Που το χειμώνα είν αδειανή και η κεντρική πλατεία,
Ένα απάγκιο είχαμε και μεις οι Αργοστολιώτες
το θέατρο τον Κέφαλο, ν ακούμε και δυο νότες.
Να δούμε κι ένα σινεμά , εκείνα τα ωραία
που έφερνε η Λέσχη μας κι ο Δήμαρχος παρέα.
Και σκάει η μπόμπα σήμερα με εφκιές τις αποφάσεις
Που πήραν τσου εργαζόμενους παρ όλες τις ενστάσεις
Του Δήμαρχού μας του καλού, που βρέθηκε εξ απήνης
Να βρίζει τσου πολιτικούς υπεύθυνους τση δίνης.
Γιατί για δίνη πρόκειται καλοί μου συμπολίτες
Που πήρε παραμάζωμα και Κυριακές και Τρίτες.
Πώς θα γενούν οι προβολές, πως θα αναφτούν τα φώτα,
Αφού ο Γρηγόρης και ο Μεμάς δε θάναι δω σαν πρώτα;
Τσου πήρανε για πάρτι τους , ούλους οι Κολομπαίοι
Και μείναμε χωρίς σκηνή, αχ! Η καρδούλα μου πονεί,
Κι είμασταν τόσο ωραίοι!
Τώρα, είμαστε για το διάολο! να μας γελούν κι οι κότες!
Κακό βαρύ μας έβρηκε μ εφκιούς τσου Ληξουριώτες!!!
Ειρήνη Τζαννάτου
Αργοστόλι 8/2/2024
