ΤΟ ΛΗΞΟΥΡΙΩΤΙΚΟ ΛΟΥΚΑΝΙΚΟ
Αφού τελειώσαν οι χοροί στο τσίκνισμα του δήμου
πήρε σειρά θα έλεγα το σόου του διδύμου.
Γλυκές υπάρξεις που ‘λαμπαν στο φως των προβολέων
με χάρη και με άνεση και τσαχπινιά θηλέων,
παρουσιάζουν νόστιμο λουκάνικο χασάπη
που το προσφέρουν δωρεά και με πολύ αγάπη.
Γίνετε αξιολόγηση μακρύτερο ποιο είναι,
φωνάζουν και τον Γαλανό, του λεν εσύ για κρίνε.
Μετράνε με το δίμετρο, μετρούν με τη μεζούρα,
βάζουν παλάμη, δάχτυλα, μα κει τα βρίσκουν σκούρα.
Φωνάζουνε διαιτητή και θέλουνε γυναίκα,
στο κάλεσμα σαρτάρουνε πάνω στο πάρκο δέκα.
Το πρώτο το ψηφίσανε για την πολλή σκληράδα,
στέκεται ντούρο φώναζαν όλες με πονηράδα.
Το δεύτερο είναι μαλακό μα και χοντρό συνάμα,
το πιάνουν, το χουφτώνουνε, το κάνουνε ρεκλάμα.
Το τρίτο αποφάσισαν πως είναι ποιο μεγάλο
και πως αυτό θα έπρεπε να πάρει το ρεγάλο.
Είναι νευρώδες, ούρλιαζαν απ την διαιτησία,
θα το διαπιστώσετε και στην δοκιμασία.
Και ροδουλό, ακούστηκε σαν να το επιβάλει,
μ αρέσει το σκουρόχρωμο εφώναξε μια άλλη.
Στο τέλος επικράτησε πάλι ασυμφωνία,
η κάθε μια στο γούστο της στέκετε με μανία.
Το είπαν κι οι χασάπηδες και δεν είναι αστείο
«Και φρέσκο και πικάντικο και μοιάζει με ιστίο».
Άντε, ας δοκιμάσουμε είπανε μ ένα στόμα
κι από σκληρό και μαλακό κι ας έχει όποιο χρώμα.
Τριάντα μέτρα ρίξανε στα κάρβουνα απάνω,
αν όλες εδοκίμασαν, εγώ δεν αμαρτάνω.
Στο μόνο που συμφώνησαν, τέλος το καλαμπούρι,
«Λουκάνικο πικάντικο θα βρείτε στο Ληξούρι».
Με καρναβάλι Ληξουριού κέφι ποτέ δεν πέφτει,
του χρόνου να ‘μαστε καλά πάλι την Τσικνοπέφτη.
8 – 3 – 2024
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΛΛΙΩΡΗΣ
