Ένα από τα λαοφιλέστερα ποιήματα της ελληνορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης και φιλολογικό μνημείο άφταστης τελειότητας. Ένας ύμνος προς την Παναγία, που, όταν ψάλλεται στις εκκλησίες κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, προκαλεί ρίγη αληθινής συγκίνησης και πνευματικής ανάτασης στους πιστούς. «Ακάθιστος Ύμνος» ονομάστηκε, επειδή, όταν ψάλλεται, το εκκλησίασμα στέκεται όρθιο, ενώ η εναλλακτική ονομασία του «Χαιρετισμοί», προέρχεται από τη συχνά επαναλαμβανόμενη λέξη Χαίρε.
Ο Ακάθιστος Ύμνος ψάλλεται τμηματικά το βράδυ της Παρασκευής των τεσσάρων πρώτων εβδομάδων των Νηστειών και ολόκληρο το βράδυ της Παρασκευή της πέμπτης εβδομάδας των Νηστειών, κατά τη διάρκεια της Ακολουθίας του Ακάθιστου Ύμνου. Αποτελείται από το προοίμιο «Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια» και 24 οίκους (στροφές) με αλφαβητική ακροστιχίδα από το Α έως το Ω. Το πρώτο μέρος του ποιήματος (Α-Μ) αναφέρεται σε επεισόδια από τη ζωή της Παναγίας (Ευαγγελισμός, Γέννηση του Ιησού, Υπαπαντή κ.ά.) και το δεύτερο μέρος (Ν-Ω) σε θεολογικά θέματα. Αναφέρεται γενικότερα στην ενανθρώπιση του Ιησού και τη σωτηρία των ανθρώπων, ενώ εξαίρεται η συμβολή της Παναγίας.
Ο ποιητής του Ακαθίστου Ύμνου δεν είναι γνωστός, καθώς οι μακροχρόνιες έρευνες δεν έχουν καταλήξει σε αναμφισβήτητα συμπεράσματα. Έχουν αναφερθεί τα ονόματα του Ρωμανού του Μελωδού, του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σέργιου, του διάκονου και ιαμβογράφου Γεωργίου Πισίδη, του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γερμανού Α’, του μητροπολίτη Νικομηδείας Γεωργίου Σικελιώτη, της Κασσιανής και του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Φωτίου.
Η επικρατούσα παράδοση υποστηρίζει ότι ο Άκάθιστος Ύμνος γράφτηκε για τη διάσωση της Κωνσταντινούπολης από την πολιορκία των Αβάρων, ενός ταταρομογγολικού φύλου, το 626. Η σωτηρία της Βασιλεύουσας αποδόθηκε στην Υπέρμαχο Στρατηγό, την Υπεραγία Θεοτόκο.
√ Διαβάστε ολόκληρο τον Ακάθιστο Ύμνο
© SanSimera.gr
Στην α σταση των Χαιρετισμων προς την Υπεραγια Θεοτοκον ο εκτος οικος αρχιζει ως εξης ”Ζαλην ενδοθεν εχων λογισμων αμφιβολων ο σωφρων Ιωσηφ εταραχθη”.Αξιζει να σημειωθει και παλι οτι η α σταση των Χαιρετισμων αρχιζει με το γραμμα Α και τελειωνει στο Ζ.Γινεται λογος για το γεγονος του Ευαγγελισμου και του ασπασμου της Μαριας με τη Ελισαβετ. Ενω ο πρωτος οικος αρχιζει με τη φραση ”Αγγελος πρωτοστατης ουρανοθεν επεμφθη ειπειν τη Θεοτοκω το Χαιρε”ο εκτος καταληγει ”Ζαλην ενδοθεν εχων λογισμων αμφιβολων ο σωφρων Ιωσηφ εταραχθη” και ενω στον προτελευταιο οικο η Ελισαβετ προσφωνει την Θεοτοκο ”ευλογημενη εν γυναιξιν” και ”Μητεραν του Κυριου” (Ευαγγελιον κατα Λουκαν) και ”το βρεφος αυτης επιγνον τον ταυτης ασπασμον εχαιρεν και αλμασιν ως ασμασιν εβοα προς την Θεοτοκον” τα καταπληκτικα εκεινα Χαιρε, ο σωφρων Ιωσηφ ”εταραχθη την αμεμπτον Θεοτοκον αγαμον θεωρων και κλεψιγαμον υπονοων”.
Εχουμε εδω δηλ δυο προσωπα την Ελισαβετ συγγενη της Θεοτοκου κυοφορουσα ηδη τον τιμιον Προδρομον και τον σωφρωνα Ιωσηφ. Η Ελισαβετ ”επλησθη Πνευματος Αγιου” και απο την πρωτη στιγμη εννοει το μεγα και υπερφυες μυστηριο της του Λογου σαρκωσεως” εκ Πνευματος Αγιου και Μαριας της Παρθενου”, ενω ο Ιωσηφ κυριευεται απο λογισμους δυσπιστιας για το καινοφανες θαυμα της ασπορου συλληψεως αλλα μαθων αργοτερα ”την συλληψιν εκ Πνευματος Αγιου εφη. Αλληλουια”.
Με βαση τα παραπανω γεγονοτα τιθεται το θεμα πιστεως και απιστιας, βεβαιοτητας και δυσπιστιας ειδικα στο χωρο του θαυματος.Βεβαια η απιστια δεν ηταν καποιες φορες αυτη καθ’εαυτη απιστια απολυτη, αλλα καλοπιστος ερευνα, η οποια αργοτερα επιβραβευθη με την αποδειξη και αποκαλυψη του θαυματος, οπως π.χ. στην ψηλαφηση του Ανασταντος Χριστου απο τον Αποστολο Θωμα.Ετσι εχουμε τους καλης θελησεως και αγαθης προαιρεσεως ανθρωπους οι οποιοι οντες ασθενεις την γνωμη καποιες, αλλα και πολλες φορες, ιλλιγιουν στο να πιστευσουν αβασανιστως κατι στο οποιο δεν ειναι και οι ιδιοι αυτοπτες μαρτυρες , αλλα ο Θεος επιβραβευοντας την καλη τους διαθεση τους δινει την ευκαιρια να πιστευσουν να διαπιστωσουν το θαυμα θετοντας τον δακτυλον τους ”επι τον τυπον των ηλων” και να γινουν κηρυκες αυτου προς πασαν κατευθυνση.Αλλα εχουμε και μια κατηγορια ανθρωπων, οι οποιοι αν και βλεπουν θαυμαστα σημεια -ειδικοτερα στην εποχη μας, εντουτοις μενουν απιστοι και πεισμωμενοι στην απιστια τους και το χειροτερο λαβαινουν σταση εχθρικη εναντιον της αληθειας, οπως οι Γραμματεις και οι Φαρισαιοι εναντιον του Χριστου ,αλλα και αργοτερα οι διωκτες της Εκκλησιας Του.Ετσι και στην εποχη μας υπαρχουν π.χ. ανθρωποι που πιστευουν και ζουν τα θαυματα, οπως το θαυμα των θαυματων τη Θεια Λειτουργια και μαλιστα αξιωνονται αποκαλυψεων θεικων ,αλλα και στο θαυμα της αφης του Αγιου Φωτος καθε χρονο το Πασχα, ενω αλλοι τα αμφισβητουν ,καιτοι τα βλεπουν οφθαλμοφανως εστω και απο τους τηλεοπτικους διαυλους και διαδιδουν χιλια οσα προκειμενου να συρουν προς την απωλεια οσο γινεται περισσοτερους.Αλλα ακομα και ενω καποιοι απιστοι αξιωνονται προσκυνηματων σε ιερους τοπους ελαχιστοι συρονται προς την πιστη αποτασσομενοι την πρωην απιστια τους και σε αυτο πολλες φορες συνεργει και καποιο θαυμα, που εχει σχεση με την απαλλαγη τους απο καποια θανατηφορα ασθενεια.
Αλλα εμεις σημερα την πρωτη Παρακευη της Αγιας και Μεγαλης Τεσσαρακοστης με αφορμη την ακολουθια της α στασης των Χαιρετισμων Της, ας παρακαλεσουμε θερμα την Παναγια μας την Υπεραγια Θεοτοκο και Κυρια Δεσποινα να μας αξιωσει με τις πρεσβειες της να ανηκουμε οχι στους απιστους και κυριευμενους απο την αθεια και απιστια πρεσβευοντας το”ουδεν εν τη νοησει, οπερ μη προτερον εν τη αισθησει”αλλα να ανηκουμε στους εχοντας ακραδαντη πιστη, οπως η Ελισαβετ, στα θαυμαστα γεγονοτα που συντελουνται κυριως μεσα στο χωρο της αγιας μας Εκκλησιας ,της οποιας πρωτυπωση ειναι η Παναγια μας και της οποιας τυγχανουμε μελη τιμια οσοι ειμαστε βαπτισμενοι εχοντας λαβει την αθανατοποιο σφραγιδα του Αγιου Πνευματος και τουλαχιστον στους αν και λογισμων καμια φορα αμφιβολων αλλα καλοπιστους και καλογνωμους ανθρωπους εκεινους που η καλοπιστια και η καλοπιστος ερευνα επιβραβευεται απο την Θεια Προνοια με το καλεσμα ”ερχου και ιδε”, οπως ο σωφρων Ιωσηφ ο οποιος μαθων την συλληψιν της Παρθενου και Θεοτοκου ”εκ Πνευματος Αγιου εφη Αλληλουια”.