Πως συνδέονται ένας θαμμένος στρατιώτης στο Βρετανικό Κοιμητήριο Δραπάνου, ο ποιητής Διονύσιος Σολωμός κι ένας καρχαρίας

191
Έκκληση για δημοσιοποίηση μιας πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσας ιστορίας  κάνει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένας πολίτης, που αφορά το νησί μας  και ιδιαίτερα το Βρετανικό Κοιμητήριο στο Δράπανο. Μέσα από την επιστολή του προς τον Δήμο Αργοστολίου(την μεταφέρουμε επακριβώς) περιγράφεται ένα εξαιρετικής σημασίας γεγονός, που από ότι φαίνεται έχει περάσει απαρατήρητο στην μικρή μας κοινωνία όλα αυτά τα χρόνια.
Ανοικτή επιστολή
Προς Δήμο Αργοστολίου
Αθήνα 8/7/2024
Αξιότιμοι κύριοι,
Με την παρούσα επιστολή, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας σε ένα σημαντικό πολιτιστικό και ιστορικό τεκμήριο που βρίσκεται στο Αργοστόλι και για την ακρίβεια, στο βρετανικό νεκροταφείο Δραπάνου. Πρόκειται για τον τάφο ενός στρατιώτη που σχετίζεται με το γνωστό ποίημα «Πόρφυρας» του μεγάλου Έλληνα ποιητή Διονυσίου Σολωμού.
Όπως είναι γνωστό, ο Διονύσιος Σολωμός εμπνεύστηκε το φιλοσοφικό και τελευταίο ποίημα «Πόρφυρας» από ένα πραγματικό περιστατικό που συνέβη στην Κέρκυρα, κατά το οποίο ένας καρχαρίας επιτέθηκε σε έναν νεαρό άνδρα. Η ιστορία αυτή αποτυπώθηκε στο ποίημα, προσδίδοντας του μια διαχρονική αξία και συνδέοντάς το με την ανθρώπινη μοίρα και τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση.
Ο τάφος αυτού του στρατιώτη βρίσκεται στο βρετανικό νεκροταφείο του Αργοστολίου, πάνω στην με μία πλάκα που αναφέρει το περιστατικό στα αγγλικά,
“William Mills, «taken by a shark whistl bathing at Corfu on 19 July 1847 in the 19th year of his age”.
Ωστόσο, η πλάκα από πολρόλιθο έχει υποστεί φθορές λόγω της πάροδο του χρόνου και των καιρικών συνθηκών.
Η διατήρηση και η προστασία αυτής της πλάκας και του τάφου γενικότερα είναι ουσιώδης για τη διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Το ποίημα «Πόρφυρας» αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ελληνικής λογοτεχνίας και πολιτιστικής ταυτότητας των ιονίων νήσων, ενώ η ύπαρξη και διατήρηση αυτού του τάφου στον τόπο σας συνδέει άμεσα την ιστορία του ποιήματος με την πραγματικότητα. Είναι ένα στοιχείο που αξίζει να διαφυλαχθεί και να αναδειχθεί ως σημαντικό πολιτιστικό μνημείο.
Προτείνω, τη λήψη άμεσων μέτρων για την αποκατάσταση και τη συντήρηση της πλάκας και του τάφου. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την ανακατασκευή της πλάκας με ανθεκτικά υλικά και την τοποθέτηση πληροφοριακής πινακίδας που να εξηγεί την ιστορία και τη σημασία του τάφου και του ποιήματος «Πόρφυρας». Επιπλέον, η προβολή αυτού του μνημείου μπορεί να ενισχύσει την πολιτιστική ταυτότητα του Αργοστολίου και να προσελκύσει επισκέπτες και ερευνητές. Δεν είναι μόνο χρόνος που δημιουργεί φθορές είναι και η αμέλεια.
Σας ευχαριστώ, παραμένω στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε επιπλέον πληροφορία ή συνεργασία.
Με εκτίμηση,
Μύρων μ. Παβένος
Και συμπληρώνει μετά  την δημοσιοποίηση της επιστολής επισημαίνοντας ότι δεν έχει πάρει κάποια απάντηση από τον Δήμο Αργοστολίου ως σήμερα και κάνει έκκληση για κοινοποιήσεις ώστε το θέμα να λάβει μεγαλύτερη διάσταση.
Ο τάφος του  William Mills στο Βρετανικό Κοιμητήριο του Δραπάνου εντός του οποίου ενταφιάστηκαν ακόμα τρεις στρατιώτες. Στο ίδιο Κοιμητήριο η ιστορικός Ευρυδίκη Λειβαδά-Ντούκα έχει εντοπίσει και άλλους  τάφους στρατιωτών από το 36° τάγμα του Worcestershire της Αγγλίας, όπως αναφέρει στην εργασία της ”Το Αγγλιό Στρατιωτικό Κοιμητήριο στο Δράπανο”
Το τραγικό συμβάν:
Τον Ιανουάριο του 1847 από το Gosport της Αγγλίας επιβιβάζεται σε πλοία και αποπλέει το 36° τάγμα του Worcestershire της Αγγλίας, με προορισμό την Κέρκυρα. Το τάγμα εγκαταστάθηκε στο Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους, ανάμεσα σε μια παρέα στρατιωτών του τάγματος, που κολυμπούν στο βορινό τμήμα του Φρουρίου, βρίσκεται και ο δεκαεννιάχρονος στρατιώτης William Mills από το Backwell του Derbyshire, που είχε καταταχθεί στο στράτευμα στις 28 Απριλίου 1846.(Με πληροφορίες από την ιστοσελίδα www.corfuland.gr)

Μανδράκι, Κέρκυρα

Τα γεγονότα που ακολούθησαν δημοσιεύθηκαν στις 24 Ιουλίου 1847 από την Κερκυραϊκή εφημερίδα, Έφημερίς των Ιονίων Νήσων” ως εξής:  «Θαλάσσιον τέρας όμοιον του περυσινού, το οποίον ευρίσκεται ήδη βαλσαμωμένον εις το Μουσείον μας, επεσκέφθη τον λιμένα μας εφέτος. Είθε όμως η εμφάνισις του νέου αυτού καρχαρία, ως εκείνη του περισυνού, να μη μας έδιδεν αιτίαν θρήνου! Την 19 τρέχοντος περί 7 μ.μ. ένα τοιούτον θαλάσσιον τέρας γιγαντιαίου μεγέθους ώρμησεν αιφνιδίως κατά στρατιώτου του 36ου τάγματος όστις εκολύμβα μετά τινών άλλων συντρόφων του πλησίον του Μώλου της Μανδρακίνας. Αφού ήρπασεν την βοράν του με τους οδόντας, ο καρχαρίας εβυθίσθη δια να την καταφανεί, αφήνων την επιφάνειαν της θαλάσσης βαμμένην με αίμα»

Το απόσπασμα από την Κερκυραϊκή εφημερίδα, Έφημερίς των Ιονίων Νήσων’ στις 24 Ιουλίου 1847
Ο εθνικός μας ποιητής, Διονύσιος Σολωμός(1798-1857) που από το 1829 είναι ήδη μόνιμος κάτοικος Κέρκυρας και το σπίτι του απείχε λίγα μόλις λεπτά από το Μανδράκι,  εμπνέεται από αυτό το γεγονός και το 1849 δημιουργεί τον “Πορφυρά“ καθώς Σμπρίλιο ή Πορφυρά ονόμαζαν οι κάτοικοι του Ιονίου τον καρχαρία.(Με πληροφορίες από την ιστοσελίδα www.corfuland.gr)
Διονύσιος Σολωμός- Ὁ Πορφυράς

1

Η Κόλαση πάντ’ άγρυπνη σου στήθηκε τριγύρου·
Αλλά δεν έχει δύναμη πάρεξ μακριά και πέρα
Μακριά ‘πό την Παράδεισο, και συ σ’ εσέ ‘χεις μέρος·
Μέσα στα στήθια σου τ’ ακούς, Καλέ, να λαχταρίζει;

2

Κοιτάς του ρόδου τη λαμπρή πρώτη χαρά του ήλιου,
Ναι πρώτη, αλλ’ όμως δεύτερη από το πρόσωπό σου!

 3

3

«Χιλιάδες άστρα στο λουτρό μ’ εμέ να στείλ’ η νύχτα!»

4

«Γελάς και συ στα λούλουδα, χάσμα του βράχου μαύρο».

5

«Κοντά ‘ναι το χρυσόφτερο και κατά δω γυρμένο,
Π’ άφησε ξάφνου το κλαδί για του γιαλού την πέτρα,
Και κει γρικά της θάλασσας και τ’ ουρανού τα κάλλη,
Και κει τραβά τον ήχο του μ’ όλα τα μάγια πόχει.
Γλυκά ‘δεσε τη θάλασσα και την ερμιά του βράχου,

 5

Και τ’ άστρο κράζει πάρωρα, και πρέπει να προβάλει
Πουλί πουλάκι, που σκορπάς το θαύμα της φωνής σου,
Ευτυχισμός α δεν είναι το θαύμα της φωνής σου,
Καλό στη γη δεν άνθισε, στον ουρανό, κανένα.
Αλλ’ αχ! να δώσω μια πλεξιά, και να ‘μαι και φθασμένος,

 10

Ακόμ’, αφρέ μου, να βαστάς, και να ‘μαι γυρισμένος,
με δύο φιλιά της μάνας μου, με φούχτα γη της γης μου».

6

«Φιλώ τα χέρια μ’ και γλυκά το στήθος μ’ αγκαλιάζω.
Ανοιχτά πάντα κι άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου.
Ποια πηγή τάχα σε γεννά, χαριτωμένη βρύση;»

7

Φύση, χαμόγελ’ άστραψες κι εγίνηκες δική του·
Ελπίδα, τόδεσες το νου μ’ όλα τα μάγια πόχεις·
Νιος κόσμος όμορφος παντού χαράς και καλοσύνης.
Γύρου κοιτά να τον ιδεί…….
Κοντά ‘ναι κει στον νιον ομπρός ο τίγρης του πελάγου.

 5

Κι αλιά! μακριά ‘ναι το σπαθί, μακριά ‘ναι το τουφέκι!
Αλλ’ όπως έσχισ’ εύκολα βάθος τρανό κι εβγήκε.
Κι όρμησε…..
Κατά τον κάτασπρο λαιμό που λάμπει ωσάν τον κύκνο,
Κατά το στήθος το πλατύ και το ξανθό κεφάλι,

 10

Κατά τη μεγαλόψυχη γλυκιά πνοή της νιότης.
Έτσι κι ο νιος…..
Της φύσης από τς όμορφες και δυνατές αγκάλες,
Οπού τον εγλυκόσφιγγε και του γλυκομιλούσε,-
Κι ευθύς ξυπνά στ’ ελεύθερο γυμνό κορμί π’ αστράφτει,

 15

Την τέχνη του κολυμπιστή μ’ αυτήν του πολεμάρχου.

8

Πριν πάψ’ η μεγαλόψυχη πνοή χαρά γεμίζει·
Άστραψε φως κι εγνώρισεν ο νιος τον εαυτό του·
Οι κόσμοι γύρου ν’ άνοιγαν κορόνες να του ρίξουν.
………………………………………………………..
Απομεινάρι θαυμαστό ερμιάς και μεγαλείου,
Όμορφε ξένε και καλέ, και στον ανθό της νιότης,
Άμε και δέξου στο γιαλό του δυνατού την κλάψα.

 

Απ. 1. Η Κόλαση· γενικά η δύναμη του κακού. Η Παράδεισος: η ψυχή, ο ψυχικός πλούτος του ανθρώπου. Και συ σ’ εσέ ‘χεις μέρος· κι εσύ έχεις μέσα σου ένα μέρος από τον παράδεισο.
Απ. 3, 4, 5. Τα αποσπάσματα αποδίδονται στον κολυμβητή «εις τη στιγμή οπού λατρεύει τις ομορφιές της φύσης ολίγο πριν απαντήσει το τέρας του πελάγου» (Πολυλάς).
Απ. 6. Και αυτό το απόσπασμα αποδίδεται στον κολυμβητή και εκφράζει στιγμή άκρας ευδαιμονίας. Οι στίχοι είναι μεμονωμένοι.

Ακολουθήστε το kefaloniapress.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Σχετικά άρθραΠερισσότερα από τον ίδιο συντάκτη

Προσθέστε το δικό σας σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Captcha verification failed!
CAPTCHA user score failed. Please contact us!