Αττίκ: Ο ευαίσθητος, συναισθηματικός, ταλαντούχος – τόσο συνθετικά όσο και στιχουργικά- καλλιτέχνης, δημίουργησε υπέροχα τραγούδια για τους έρωτές του.
`Εβαλε τη σφραγίδα του στο ελληνικό ρομαντικό τραγούδι και που όσα χρόνια και αν περάσουν θα μας μαγεύει με τις ερμηνείες του.
Γράφει η Μανταλένα Μαρία Διαμαντή
Μια γυναίκα που αγάπησε πολύ, ήταν η πηγή έμπνευσής του για ένα εκπληκτικό τραγούδι...
Ο Αττίκ παντρεύτηκε για δεύτερη φορά… Γυναίκα του γίνεται ηθοποιός Μαρίκα Φιλιππίδου η οποία αργότερα τον εγκαταλείπει για να παντρευτεί τον Σταμάτη Μερκούρη (πατέρα της Μελίνας Μερκούρη). Ο έρωτάς του για εκείνη αποτελεί τόσο πηγή έμπνευσης και πηγή ζωής, όσο και πηγή μεγάλου πόνου. Το τραγούδι “Είδα μάτια”, όλοι γνώριζαν ότι για εκείνη είχε γραφτεί…
Ένα βράδυ ο Αττίκ βρισκόταν στο πιάνο του, έχοντας απέναντί του την τέως σύζυγό του με το νέο της σύζυγο. Ολόκληρη η Μάντρα του φώναζε πες το “Είδα μάτια” – γνωρίζοντας ότι η “αγαπημένη” του ήταν εκεί. Στενοχωρημένος ο Αττίκ αποσύρεται στο καμαρίνι του και μέσα σε 10 λεπτά δημιουργεί το νέο τραγούδι. “Ζητάτε να σας πω / τον πρώτο μου σκοπό / τα περασμένα μου γινάτια / ζητάτε “είδα μάτια” / με σκίζετε κομμάτια…”.
Εκτός όμως από το “Ζητάτε να σας πω”, ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα τραγούδια του σπουδαίου συνθέτη, είναι το “Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες”.
Το έγραψε στη δεκαετία του `30, όταν η τρίτη του σύζυγος, η Ρωσίδα χορεύτρια Σούρα, αρρώστησε από τύφο και κινδύνεψε σοβαρά. Ο Αττίκ ένιωθε τόσο βαθιά θλίψη από το γεγονός, που άρχισε να το γράφει, χωρίς, ωστόσο να μπορέσει να το ολοκληρώσει, καθώς δεν έβρισκε την κατάλληλη λέξη που να ταιριάζει σε μια στροφή του ρεφρέν.
`Εγραψε τη μουσική, τους στίχους στα κουπλέ, αλλά το ρεφρέν ήταν ελλιπές.
Ενώ η σύζυγός του βρισκόταν στην ανάρρωση, εκείνος έφυγε με τους συνεργάτες του σε προγραμματισμένη περιοδεία σε κάποιο νησί, στη Σάμο ή στη Μυτιλήνη.
Εκεί συνέχισε να προσπαθεί να βρει την κατάλληλη συνέχεια για το τραγούδι του.
Ο στίχος του ρεφρέν έλεγε “μαραμένα τα γιούλια και οι…” Έκεί σταματούσε κι έψαχνε να συμπληρώσει με ένα δισύλλαβο λουλούδι.
Ένα βράδυ σε μια από τις παραστάσεις, απευθύνθηκε στο κοινό, εξηγώντας τους ότι τους ότι μάταια προσπαθεί να βρει το κατάλληλο λουλούδι για να ταιριάξει στον στίχο. Κάποια στιγμή από το βάθος της αίθουσας ακούστηκε μια φωνή να λέει: “και οι βιόλες και οι βιόλες.”
Ο Αττίκ ενθουσιάστηκε καθώς οι βιόλες έδεσαν τόσο όμορφα με “τις ελπίδες μου όλες”. Το κοινό ξέσπασε σε χειροκροτήματα και το τραγούδι κυκλοφόρησε το 1935 με τη φωνή της Κάκιας Μένδρη, ενώ αργότερα το τραγούδησαν οι Ελίζα Μαρέλη και η Δανάση Στρατηγοπούλου.
Χτες αργά με ψυχή φορτωμένη από θλίψη για σε περισσή,
πήγα μόνος να δω τι απομένει, απ’ τον κήπο που πότιζες εσύ.
Την πορτούλα ο κισσός είχε κλείσει, μήπως ξένος κανείς την διαβεί
κι είχε ο χρόνος μ’ αγκάθια στολίσει, τη βρυσούλα που μένει πια βουβή.
Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες, μαραμένα και τα γιασεμιά
μαραμένες κι οι ελπίδες μου όλες ,στης καρδιάς μου τη μαύρη ερημιά.
