Μια μνήμη για τον σπουδαίο μελισσοκόμο Διονύση Γκιόλμα

Μια μνήμη για τον σπουδαίο μελισσοκόμο Διονύση  Γκιόλμα

 Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός

 Ο Διονύσης Γκιόλμας καταγόταν από τα Μιχαλιστάτα της Παλικής όπου και έζησε όλη του τη ζωή σε αυτό το χωριό. Για περίπου έξι δεκαετίες ασχολήθηκε με τη μελισσοκομία και αναδείχνε ένας ικανότατος μελισσοκόμος που άφησε σπουδαίο όνομα.  Είχε τελειώσει  την Ανωτάτη Εμπορική (σημερινό Οικονομικό), παίρνοντας γνώσεις που του φάνηκαν πολύτιμες για τη μετέπειτα  βιοποριστική εργασία του.

             Η  μελισσοκομική δραστηριότητά του πέρασε και στα έντυπα του Υπουργείου Γεωργίας τα οποία των συγκατέλεγαν έναν από τους  δέκα πρώτους μελισσοκόμους του ελλαδικού χώρου. Δημιούργησε οικογενειακή επιχείρηση που πέρασε τα σύνορα του νησιού μας τροφοδοτώντας   από τη δεκαετία του  ‘ 50 τα μεγάλα ζαχαροπλαστεία της Αθήνας και του Πειραιά όπως: τον «Αριστοκρατικόν»,  «Παπασπύρου», «Λουκουμάδες Αιγαίον», το «Κοσμικόν», το «Ανθός Κηφισιάς» και άλλα. Επίσης, το  θυμαρίσιο  «ΜΕΛΙ  ΓΚΙΟΛΜΑ» για πολλά χρόνια ήταν  σε εκλεκτή θέση στα νοικοκυριά και στα μαγαζιά του νησιού μας, αφήνοντάς μας στη γλώσσα και στο μυαλό την καλή του ευωδιά και ποιότητα.

            Ότι είχε σχέση με τα μελίσσια και γενικά με την τεχνογνωσία της  μελισσοκομίας τα έφτιαχνε μόνο του όπως:  κυψέλες και κερήθρες, βασιλικό πολτό, μέλι και πρόπολη, αλλά και  τα νέα μελίσσια και τις βασίλισσες μελισσιών. Απέσπασε πολλά βραβεία  για τη μελισσοκομική του τέχνη και με ανοικτοσύνη έδινε τις οδηγίες του και τις συμβουλές του πάνω στη μελισσοκομία σε όσους τον είχαν ανάγκη.

            Σε πολλά μέρη της Κεφαλονιάς, όπως στον Αθέρα, στα Κηπούρια, στο Βαρυκό είχε τις ομάδες από τα μελίσσια του, πάνω από εκατό κυψέλες σε κάθε μέρος και έφτασε να έχει στο σύνολο  πάνω από 1450 μελίσσια  την δεκαετία 1975-85 με αποτέλεσμα να καταταγεί δεύτερος μελισσοκόμος πανελληνίως με παραγωγή 18 τόνους ετησίως.

            Ο Διονύσης Γκιόλμας ήταν ένα φιλοπρόοδος άνθρωπος, αγαπητός και δημοκρατικός αγωνιστής που έζησε την εξορία, που αντιμετώπισε την αστυνομική έρευνα  που πραγματοποιούσαν τα όργανα  της  Χούντας, μα ποτέ δεν έχασε τον ανθρωπισμό του και το αίσθημα της φιλανθρωπίας που τον διακατείχε σε όλη του τη ζωή. Με τρόπο κρυφό βοηθούσε όπου υπήρχε ανάγκη και οικονομική δυσκολία, πράξεις εξαίρετες που φανερώθηκαν μετά τη φυγή του για την αιωνιότητα στα 2002.