Από το facebook της Kyriaki Pyrillou μιας απο τις πιο αγαπημένες “αδελφές ” του Γεράσιμου με αφορμή τη χθεσινή τελετή για τη προτομή του..
Αφιερωμένο σε όλους εσάς που περιμένατε τον κτύπο του στην πόρτα, το τηλεφώνημά του, τα παρηγορητικά του λόγια, την έμπνευσή του, την θεία ανάβασή του, πνευματικά του παιδιά του παρόντος και του μέλλοντος.
Περάσαμε από το πορτόνι του,
ανεβήκαμε το δρομάκι που ανέβαινε,
μπήκαμε στο εκκλησάκι που εξομολογούσε
και παρευρεθήκαμε στα αποκαλυπτήρια της προτομής του,
που εκφράζει αγάπη και τιμή στο πρόσωπό του.
Αυτός όμως σαν να ψιθυρίζει, με την ωραία του φωνή να σιγοτραγουδά, ” δεν είμαι εδώ, γιατί είμ’ αέρας που περνά
μέσα στης πόλης τα στενά
και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν
Γιατ’ είμαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν …
γιατί τρέχω, όπως πάντα, υπάρχει πόνος, μοναξιά, απελπισία. Έχει τόσες ανάγκες ο κόσμος, παιδάκι μου….”
