Η συνέντευξη έγινε απο τον καθηγητή κ. Ιωάννη Κοσμάτο με στόχο να τιμηθεί η Μαρίνα Μασσάδο για την προσφορά της στα αδέσποτα της Κεφαλονιάς (και όχι μόνο) , τιμώντας την 8η Μάρτη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Με μεγάλη αγάπη το Kefaloniapress δημοσιεύει τη συζήτηση μεταξύ του καθηγητή Ιωάννη Κοσμάτου ο οποίος συμμετέχει στο Κόμμα για τα Ζώα και της αγαπημένης μας Μαρίνας.. Είναι τιμή μας η φιλοξενία αυτής της συνέντευξης. … Kefaloniapress
Μια συνέντευξη για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας με την Μαρία Μαρίνα Μασσάδο . Του Ιωάννη Κοσμάτου
Η Clarissa Pinkola Estes , ψυχαναλύτρια , ποιήτρια και ακτιβίστρια στο βιβλίο της ‘Γυναίκες που τρέχουν με τους Λύκους’ μας λέει ότι η γυναικεία ψυχή στις μέρες μας βρίσκεται σε κατάσταση ύπνωσης και το αντίδοτο είναι η αφύπνιση της πρωταρχικής γυναικείας ψυχής. Η συγγραφέας επιχειρεί έναν παραλληλισμό της γυναίκας με τους λύκους. Έχουν κοινά ψυχικά χαρακτηριστικά όπως αλάνθαστη και οξυμμένη διαίσθηση, παιγνιδιάρικο πνεύμα και μεγάλη ικανότητα αφοσίωσης. Γιατί η δύναμη της γυναικείας ψυχής είναι τεράστια. Συνέχει όλη τη φύση που μας περιβάλλει. Η αναζήτηση της γυναικείας ψυχής δίνει στη γυναίκα την δύναμη να μην εγκλωβίζεται σε ασφυκτική σχέση, εργασία, αντιλήψεις, νοοτροπίες. Να μην αναγκάζεται να νιώθει παγιδευμένη, τρομαγμένη, αδύναμη, χωρίς έμπνευση, γεμάτη ντροπή και ανέκφραστο θυμό. Πρέπει να αφουγκράζεται την εσωτερική της φωνή, τη διαίσθηση, να έχει όραμα, να δημιουργεί για να καθοδηγεί και να νιώθει τη ζωή που αναπνέει μέσα της αλλά και στο κόσμο έξω από αυτή. Αυτή τη γυναίκα η συγγραφέας την ονομάζει Άγρια, όχι με τη σημασία που έχει σήμερα η λέξη, γιατί η ψυχή της συνδέεται με τη φύση και ότι καταστρέφει τη ψυχή της αποσυνθέτει τη Φύση. Μέσα σε κάθε γυναίκα υπάρχει ένα άγριο και φυσικό πλάσμα, με ισχυρή δύναμη και καλά ένστικτα, πάθος, δημιουργικότητα και γνώση ατέλειωτη.
Βρεθήκαμε στο Καταφύγιο ΑΡΚ για να γνωρίσουμε μέσα από τα λεγόμενα της μια τέτοια γυναίκα.
Ερώτηση: Καλησπέρα Μαρίνα. Σε ευχαριστώ που μας δίνεις την ευκαιρία να σε γνωρίσουμε καλύτερα. Οι εκατοντάδες εθελοντές που έχεις εμπνεύσει και με μεγάλη χαρά έρχονται να σε γνωρίσουν λίγα πράγματα γνωρίζουν για τη ζωή σου. Αλλά , και άλλοι άνθρωποι που γνωρίζουν το έργο σου και σε εκτιμούν θα χαρούν να μάθουν για τη ζωή σου. Από τη ζούγκλα στο Αργοστόλι. Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια εκεί κοντά στην άγρια φύση . Πόσο σε επηρέασαν στη διαμόρφωση της προσωπικότητας σου;
Απάντηση. Οι γονείς μου. Αυτοί μας μάθανε να μη φοβόμαστε με σκοπό να γίνουμε δυνατοί να μη τους έχουμε ανάγκη. Μάλιστα μας έλεγαν συνεχώς ότι από την ηλικία των 12 θα πρέπει να αποφασίζεις μόνη σου. Ακόμη και να κάνεις λάθος, πρέπει να μάθεις να τo διορθώνεις.
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για την Κολομβία, εδω : https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%B2%CE%AF%CE%B1
Ερώτηση. Κάποιος μπορεί να υποθέσει Μαρίνα ότι αυτοί οι γονείς έχουν μειωμένο ενδιαφέρον για τα παιδιά τους.
Όχι βέβαια, υπάρχουν στη ζωή σου αλλά μας λένε ότι πρέπει να αποφασίζουμε εμείς πλέον για τη ζωή μας.
Ερώτηση. Ναι, είναι σωστό. Οι αγράμματοι άνθρωποι που είχαν σχολείο τους τη Φύση είχαν διδαχθεί ότι η παρουσία χωρίς λόγο και χωρίς επιθυμία μπορεί να είναι πιο βλαβερή από μια απουσία η οποία ίσως γνωρίζει να χαρίζει λίγα αλλά σωστά λόγια. Ενώ στη σύγχρονη κοινωνία, και δη στην Ελληνική, οι γονείς συνεχίζουν να παίζουν στη σκηνή της ζωής του παιδιού συχνά αναλαμβάνοντας το πρωταγωνιστικό ρόλο για πολλά χρόνια, χαρίζοντας στο παιδί ένα πολύ μικρό ρόλο. Πάντα πίστευα ότι η μητέρα πρέπει να ανοίγει τη πόρτα και να βγαίνει από τη σκηνή τη κατάλληλη στιγμή. …Πες μας λίγα λόγια για το τόπο καταγωγής σου.
Απάντηση. Ήταν σε ένα μικρό χωριό, το Φροντίνο. Ήταν ένα πέρασμα . Μετά από αυτό ήτανε το πυκνό δάσος …..Θυμάμαι, όταν ήμουν 10 χρονών υιοθέτησα ένα παιδάκι που το είχε η μάνα του εγκαταλελειμμένο. Ένιωθα πως είχα πολύ δύναμη και γνώριζα την ευθύνη. Ήμουν σίγουρη ότι μπορούσα να το κάνω. Το είχα πεντακάθαρο. Σηκωνόμουν πρωί για να το φροντίζω. Μόλις ερχόμουν από το σχολείο αναλάμβανα τη φροντίδα αυτού. Αυτή τη δύναμη, την αντοχή , τη θέληση είναι αρετές που σου δίνει η Φύση…..μετά από τρία χρόνια όμως μου το ζήτησε πίσω… και με πίκρα της το έδωσα. Στα δεκατρία μου το έφερε η τύχη να υιοθετήσω άλλο ένα μικρό.
Ερώτηση. Τι θυμάσαι από το πατρικό σου σπίτι. Υπήρχαν άλλα παιδιά.
Απάντηση. Στο σπίτι…….εμείς σαν παιδιά δεν είχαμε κούκλες και άλλα παιγνίδια, φροντίζαμε τα ζώα και βοηθούσαμε τους γονείς μας….το παιγνίδι που μας άρεσε ήταν τα μπάνια στο ποτάμι. Δεν είχαμε άλλους συγγενείς κοντά… το κάθε σπίτι ήταν 5 χιλιόμετρα μακριά. Δεν είχαμε αυτό που λέμε γειτονιά. Υπήρχαν μόνο τα 4 αδέλφια μου…. θυμάμαι ακόμη από την ηλικία των δύο χρονών πως με κρατούσε αγκαλιά η μητέρα μου , με φρόντιζε. Το σπίτι μας ήταν φτιαγμένο από πηλό και άχυρο αλλά το εμπιστευόμαστε
Ερώτηση. Τι τροφές είχατε τότε Μαρίνα μέσα στο δάσος.
Απάντηση. Ο πατέρα μου φύτευε, καλαμπόκι , ζαχαροκάλαμο, φρούτα από το δάσος και κρέας από το κυνήγι το οποίο μας το έδιναν μια φορά το μήνα, ποτέ περισσότερο για να μη προκαλείται μεγάλο κακό στα ζώα. Γιατροί φυσικά δεν υπήρχαν. Η θεραπεία αν κάποιος αρρώσταινε γινόταν με τις γνώσεις που είχε ο καθένας για τα βότανα. Η Ζούγκλα πάντα σε εμπνέει για να σκεφτείς κάτι.
Ερώτηση. Η ίδια η συγγραφέας μάλιστα μας λἐει, ” βγες έξω στο δάσος, αν δεν το κανεις τίποτα δεν θα συμβεί ποτέ σε σένα και η ζωή σου ποτέ δε θα αρχίσει”. Πες μας για τη πρώτη σου εμπειρία με τα ζώα. Πως δημιουργήθηκε αυτή η αγάπη.
Απάντηση. Πρέπει να ξέρεις ότι εγώ γεννήθηκα με τα ζώα. Ήταν τα πρώτα μου παιγνίδια. Στη Κολομβία και στο τόπο που γεννήθηκα δεν ασχολήθηκα με τα ζώα….δεν υπήρχαν αδέσποτα. Όταν ήρθα στη Κεφαλονιά ασχολήθηκα γιατί έβλεπα μεγάλη κακοποίηση, εγκαταλείψεις, αδιαφορία και καμία φροντίδα από τις υπηρεσίες. Λες και δεν υπήρχαν. Εγώ η ίδια όταν ξεκίνησα να φροντίζω τα αδέσποτα είχα πολύ σοβαρά προβλήματα από τους ανθρώπους οι οποίοι με έβριζαν ή με χλεύαζαν. Δεν μπορούσα να το καταλάβω.
Ερώτηση. Εγώ τη γνωρίζω τη στάση αυτή. Ίχνη της υπάρχουν ακόμη στη τη τοπική κοινότητα. Πες μας ποια γεγονότα θεωρείς σημαντικά, αυτά δηλαδή που σε επηρέασαν στη ζωή σου και δημιούργησαν το χαρακτήρα της Μαρίνας.
Απάντηση. Θυμάμαι όταν αρχίσαμε να εγκαταλείπουμε το τόπο μας ήταν με τον ανταρτοπόλεμο. Οι αντάρτες μας άρπαζαν από τα μαλλιά…. Ακόμη νιώθω τη ψυχρή λεπίδα του μαχαιριού στο λαιμό…για να αναγκάσουν τη μητέρα μου να τους πει τι κόμμα είναι. Η μάνα μου φυσικά δεν ήξερε τίποτα για τα κόμματα…τι να τους πει. To μόνο που έκανε ήταν να πέφτει στα πόδια τους, να τα φιλά για να μη μας σκοτώσουν. Θυμάμαι, αυτή ήταν η μεγαλύτερη αγωνία της. Να μη χάσει τα παιδιά της. Κάποια μέρα έπρεπε να μας πάρουν να πάμε σχολείο….εγώ ποτέ δεν είχα ακούσει για το σχολείο. ..δεν γνώριζα τι είναι τα φώτα, αυτοκίνητα , τα μαλλιά μου ήταν μέχρι τους αστραγάλους. Τότε, έπρεπε να τα κόψω, αυτό με στενοχώρησε πολύ. Ήταν η γιαγιά μου που παρακάλαγε τη μάνα μου να κατέβουμε από το βουνό και να πάμε σχολείο.
Ερώτηση. Ναι για άλλη μια φορά η Μεγάλη Σοφή Μάνα ξέρει καλύτερα, παρόλο που και η ίδια δεν πήγε σχολείο. Τελικά , συμφώνησε η μητέρα σου;
Απάντηση. Η μητέρα μου δεν ήθελε να το ακούσει. Και είχε δίκιο. Γιατί στο χωριό είμαστε ευτυχισμένοι, είμαστε υγιείς…είχαμε άφθονο φαγητό …λες και η φύση μας έτρεφε. Όταν κατεβήκαμε στο χωριό άρχισαν τα προβλήματα υγείας , μας πονούσαν τα δόντια μας, είχαμε πονοκεφάλους, άσθμα κλπ. Ακόμη όμως κι εδώ βοηθούσαμε τους τραυματίες του πολέμου, να του δώσουμε φαγητό , να τους κρύψουμε με κίνδυνο να μας σκοτώσουν. …δεν καταλαβαίναμε τι συμβαίνει αλλά εμάς μας ενδιέφερε να μην υποφέρει ο άνθρωπος.
Ερώτηση, Δηλαδή Μαρίνα μιλάμε για μια παιδική ηλικία με φόβο, έτσι δεν είναι;
Aπάντηση. Όχι, καθόλου, γιατί εμείς δεν φοβόμαστε…έπρεπε να είμαστε μικροί μεγάλοι….είμαστε αναγκασμένοι σε μικρή ηλικία να κάνουμε πράγματα που κάνουν μόνο οι μεγάλοι.
Ερώτηση. Άρα είσαι τώρα πλέον στο σχολείο, πες μας τι έγινε μετά.
Απάντηση. Στην ηλικία των 12 χρονών δραπέτευσα, έφυγα κρυφά με τη βοήθεια της μάνας μου γιατί ο πατέρας μου ήθελε να με κάνει Καθολική μοναχή και μάλιστα ιεραπόστολο. Ήθελε να μπω στη ζούγκλα και να φέρω τους άγριους, όπως έλεγε, στο πολιτισμό. Εγώ δεν το πίστευα αυτό…Γιατί πίστευα ότι εκεί ήταν ευτυχισμένοι και είχαν μια καλή ζωή.
Ερώτηση. Φεύγεις λοιπόν κρυφά, αγνοείς τις επιθυμίες του πατέρα και που σε βρίσκουμε μετά.
Απάντηση. Με είχανε κλείσει σε ένα μοναστήρι για να αρχίζω να μαθαίνω για την αποστολή μου. Για κακιά μου τύχη με βρήκε ο πατέρας μου και με πήγε στο μοναστήρι. Ακόμη και αγόρια που ερχόντουσαν να με παντρευτούν τους έδιωχνε λέγοντας μακριά από τη κόρη μου, γιατί έχει ιερή αποστολή. Υπήρχε η συνήθεια αυτή, η πρώτη κόρη κάθε οικογένειας να τιμά ένα σπουδαίο πρόσωπο στο σόι, ακολουθώντας το παράδειγμά της . Η αδελφή του πατέρα μου ήταν μορφωμένη μοναχή. Η μητέρα μου παρόλο που δεν ήταν μορφωμένη δεν συμφωνούσε, μας συμβούλευε, ήξερε τι έπρεπε να κάνουμε στη ζωή. Ήταν μορφωμένη με τη σοφία της ζούγκλας. Με τη βοήθεια των αδελφών μου το έσκασα από το μοναστήρι και πήγαινα από πόλη σε πόλη για να μη με βρει ο πατέρας μου. Έφυγα δηλαδή κυνηγημένη από τη πατρίδα μου, επειδή δεν ήθελα να συμβιβαστώ με κάτι που συγκρουόταν με τα δικά μου πιστεύω και επιθυμίες για τη ζωή μου.
Ερώτηση. Το βλέπουμε σε πολλές κοινωνίες αυτό Μαρίνα. Εάν το θηλυκό παιδί είναι αδάμαστο πνεύμα, τότε συχνά οι γονείς το υποβάλλουν αναγκαστικά σε ψυχική χειρουργική επέμβαση, επιχειρώντας να το ξαναφτιάξουν , προσπαθώντας όλο και πεισματικά να αλλάξουν αυτά που ζητά η καρδιά του. Ναι ,εδώ πάλι υπάρχει η διαίσθηση που συχνά καλύπτεται από το διανοητισμό, την εκλογίκευση. Αυτά δηλαδή που σκεπάζουν και θάβουν βιώματα. Μετά τι έγινε;
Απάντηση. Με τη βοήθεια των αδελφών μου το έσκασα από το μοναστήρι και πήγαινα από πόλη σε πόλη για να μη με βρει ο πατέρας μου. Γνώρισα έναν Έλληνα κατά τύχη όταν είχε πάει στο νοσοκομείο με ένα πρόβλημα υγείας. Μου έμαθε πολλά πράγματα για την Ελλάδα…και στο σχολείο θυμάμαι είχα μάθει πολλά πράγματα για την Ελλάδα. Μετά πήγα για δουλειά στα καράβια, έπαιρνα καλά λεφτά, λίγες κοπέλες δούλευαν τότε στα καράβια και με τέτοια εργατικότητα. Δούλευα από τις 6 το πρωί μέχρι 6 το βράδυ. Στην Ελλάδα ήρθα το τέλος του 74. Οι οικογένειες του πρώτου μηχανικού και του καπετάνιου , είδανε την εργατικότητα μου και με κάλεσαν στην Ελλάδα. Πρώτα στην Αθήνα και μετά στη Κεφαλονιά
Ερώτηση. Τι εικόνα αντίκρισες Μαρίνα όσον αφορά τη κατάσταση με τα αδέσποτα στο νησί μας;
Aπάντηση. Τότε δεν υπήρχαν πολλά αδέσποτα , εκτός από αυτά δεν έμενα μόνιμα στο νησί γιατί πηγαινοερχόμουν στα καράβια.
Ερώτηση. Τι σε έκανε να ασχοληθείς με τα ζώα του δρόμου;
Aπάντηση. Η κακοποίηση αυτών που έβλεπα , δηλητηριασμένα από φόλες, να τα κλωτσούν , να τους πετάνε πέτρες….
Ερώτηση. Έχει βελτιωθεί η συμπεριφορά των ανθρώπων από τότε;
Απάντηση. Πάρα πολύ. Πιστεύω ότι ο Κεφαλονίτης είναι ο πιο ζωόφιλος πολίτης στην Ελλάδα.
Ερώτηση. Να προσθέσω ότι πάρα πολλοί συμπολίτες μας βλέπω έχουν και ένα ζώο μαζί τους στο σπίτι τους και είναι καλά φροντισμένο, έτσι δεν είναι;
Απάντηση . Ναι βέβαια, έχουν υιοθετηθεί πάρα πολλά ζώα από το καταφύγιο και επειδή πάντα παρακολουθούμε τη ζωή του ζώου μετά την υιοθεσία τους έχουν δώσει μια πολύ καλή ζωή. Θυμάμαι το πρώτο καιρό που αναζητούσα ζώα εγκαταλελειμμένα , τραυματισμένα ακόμη και στα βουνά, ή γυρνούσα και έβαζα σπιτάκια μέσα σε θάμνους που υπήρχαν ζώα, σταματούσε ο κόσμο και με μούντζωναν (γέλια), μου έλεγαν βρομόλογα όπου με συναντούσαν, …δεν έδινα όμως σημασία…έχω γιατρέψει πάρα πολλά τέτοια σκυλιά….πολλά βέβαια τα έβρισκα δηλητηριασμένα αλλά μέχρι τότε τουλάχιστον τους είχα δώσει μια καλή ζωή. Πρέπει να πω ότι έχω ξοδεύει πάρα πολλά λεφτά φροντίζοντας όχι μόνο σκυλιά αλλά και όποιο άλλο ζώο είχε ανάγκη.
Ερώτηση. Γνωρίζουμε όλοι ότι το καταφύγιο ΑΡΚ έχει πολλούς φίλους στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Τι κάνει αυτούς να είναι τόσο ένθερμοι υποστηρικτές. Μάλιστα πολλοί από αυτούς εκφράζουν συχνά το θαυμασμό τους για σένα και για το έργο σου.
Απάντηση. Γιατί είναι ένα πρόχειρο καταφύγιο γεμάτο αγάπη. Έρχονται εδώ ως εθελοντές ή επισκέπτες και νιώθουν σαν να βρίσκονται σε μια οικογένεια. Ζώα και άνθρωποι σε μια αρμονική συμβίωση. Να σου πως επίσης Γιάννη, ότι είχα και έχω τα μάτια μου ανοιχτά και στους ανθρώπους. Κλαίω όχι μόνο για το κακοποιημένο ή νεκρό ζώο αλλά και για το πατέρα που είναι άρρωστος , για κάποια μάνα που υποφέρει…
Ερώτηση. Δικαιολογημένα λοιπόν σε έχουν χαρακτηρίσει σαν την Αγία των αδέσποτων. Εκατοντάδες ζώα οφείλουν τη σωτηρία τους, τη ζωή τους σε σένα αλλά και την ανεύρεση ενός φιλόξενου σπιτιού σε σένα. Είναι τόσα πολλά που είμαι βέβαιος δεν είναι δυνατόν να θυμάσαι τον αριθμό. Περιέγραψε μας ποια είναι η δουλειά σου καθημερινά.
Απάντηση. Σηκώνομαι συνήθως στις 6 το πρωί και πηγαίνω σε μέρη που έχω ταΐστρες. Μετά επιστρέφω στο σπίτι, δίνω φαγητό σε αυτά που έχω στο σπίτι και στη γύρω περιοχή. Μετά πρέπει να πάω στα μαγαζιά να μαζέψω το κρέας και άλλα πράγματα που δίνουν για το καταφύγιο. Εκεί ξεκινάνε οι δουλειές καθαριότητα, φροντίδα, ιατρική περίθαλψη , μαγείρεμα , επικοινωνία με επισκέπτες και εθελοντές, μεταφορά ζώων στο γιατρό, πληρωμές προμηθευτών, τακτοποίηση χαρτιών για υιοθεσία κλπ. Το βράδυ πρέπει να απαντήσουμε στα μηνύματα ανθρώπων από διάφορα μέρη. Δεν είναι υπερβολή εάν πούμε ότι δουλεύουμε 18 ώρες κάθε μέρα… πολύ συχνά σε άσχημες καιρικές συνθήκες, καύσωνες και χιονιάδες. Είναι σαν να έχουμε εγκλωβιστεί εδώ. Γιατί είχα με ένα όραμα να ξεκινήσουμε , να έχουμε δίπλα μας πολύ κόσμο, να έχουμε βοήθεια και τελικά μείναμε με ελάχιστους . Είμαι πολύ τυχερή που τα τελευταία επτά χρόνια είναι κοντά μας Η Joyce με την οποία έχουμε άριστη συνεργασία και θυσιάζει τη ζωή της για να προσφέρει ότι καλύτερο μπορεί στο καταφύγιο. Είμαι ευγνώμων σε αυτήν. Προσωπική ζωή δεν υπάρχει για μας. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε εισόδημα δικό μας αφού δεν δουλεύουμε, ζητάμε βοήθεια τουλάχιστον να εξασφαλίσουμε τα απαραίτητα για να ζήσουμε. Πολλοί μας βοηθάνε με ρούχα με παπούτσια, με το φαγητό που μας το δίνει η Πρόνοια την οποία ευχαριστούμε πολύ.
Ερώτηση. θα συμφωνήσεις πιστεύω ότι ένα καταφύγιο δεν είναι ιδανικό μέρος για τα ζώα. Σκοπός κάθε καταφυγίου είναι να φιλοξενήσει τα ζώα μέχρι να βρεθούν άνθρωποι να τα υιοθετήσουν. Ελπίδα όλων η παραμονή του ζώου να είναι προσωρινή.. Υπάρχει ενδιαφέρον για υιοθεσίες; Πως είστε τελικά βέβαιοι ότι τα ζώα που υιοθετούνται τελικά πηγαίνουν σε κατάλληλα σπίτια.
Απάντηση. Ενδιαφέρον υπάρχει. Διατηρούμε επαφή με όλους τους ανθρώπους που έχουν πάρει ζώα από μας. Πριν δώσουμε ένα ζώο ζητάμε να έχουμε πλήρη γνώση για τους ανθρώπους που θα το υιοθετήσουν και μελετούμε προσεκτικά τη προσωπικότητα του θετού γονέα και αφού ξέρουμε το χαρακτήρα του ζώου καταλαβαίνουμε εάν είναι κατάλληλος για να αναλάβει το ζώο. Να σου πως επίσης όταν τηλεφωνούμε για να μάθουμε τι κάνουν και μας ακούνε τα ζώα κουνάνε χαρούμενα την ουρά τους και μας αναζητούν , και μας το λένε οι άνθρωποι. Το απαιτούμε αυτό πριν προχωρήσει η διαδικασία υιοθεσίας να έχουμε επαφή. Γίνεται προσεκτική επιλογή. Γιατί αν αγαπάει ένας το ζώο στην οικογένεια και οι άλλοι δεν το αγαπούν τότε υπάρχει πρόβλημα. Και επιμένουμε πριν τη παραλαβή του ζώου να υπάρχει ένα διάστημα επαφής του ζώου με τον άνθρωπο για να δοκιμάσουμε και να κτιστεί η σχέση. Έχουν γίνει πάρα πολλές υιοθεσίες και σε καλές οικογένειες. Να επισημάνω στο σημείο αυτό ότι η δουλειά που κάνουμε εδώ είναι σε εθελοντική βάση, δεν έχει στόχο το κέρδος. Σκοπός μας είναι η ευζωία των αδέσποτων , η ανεύρεση καλών οικογενειών , να μην υπάρξει άλλο αδέσποτο στη Κεφαλονιά, ούτε κακοποιημένα ζώα.
Ερώτηση. Τι ικανότητες χρειάζονται να έχει κάποιος για να ανταποκριθεί στο τιτάνιο και δύσκολο αυτό έργο, ούτως ώστε να φανεί χρήσιμος στα ζώα.
Απάντηση. Ο τρόπος που μεγάλωσα μου έδωσε τα κατάλληλα εφόδια για να μπορώ να συνεχίζω… ψυχική αντοχή, υπομονή. Μου έλεγε ο πατέρας μου ότι για τα πάντα να έχετε τεράστια υπομονή…ακόμη και να σε βρίζουν, εσύ δε θα κάνεις το ίδιο, θα υπομένεις. Όταν πάρεις κάποια απόφαση θα είναι οριστική μη ταλαντεύεσαι.
Ερώτηση. Ακριβώς Ένας Ρουμάνος λογοτέχνης μας λέει ότι η επικοινωνία με τα ζώα μας δίνει μια πνευματική ζωή, πιο πλούσια από τη Ζώη ενός θνητού, γιατί τα ζώα γνωρίζουν τα α μυστικά της ζωής και της φύσης. Είναι αλήθεια αυτό και μέχρι ποιο σημείο.
Απάντηση. Ω βέβαια, παράδειγμα τα αδέλφια μου που δεν έχουν γεννηθεί στο βουνό διαφέρουν πολύ από τα άλλα. Η φύση είναι πηγή δύναμης και αυθεντικότητας. Σε βοηθάει να επιβιώνεις να σκέφτεσαι, να είσαι ρεαλιστής, αυθεντικός, να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου. Πάρε παράδειγμα στην απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, αυτό κάνουν και τα ζώα. Και αυτά θλίβονται πενθούν αλλά σύντομα σηκώνονται παίρνουν τη δύναμη να συνεχίσουν γιατί είναι αναγκαίο και υπάρχουν και άλλοι που σε έχουν ανάγκη σε θέλουν δυνατό, η ζωή πρέπει να προχωρήσει. Γιατί το μακροχρόνιο πένθος οδηγεί σε αρρώστια και έτσι δεν μπορούμε να προσφέρουμε.
Ερώτηση. Ναι σωστά, Θα συμφωνήσεις ότι ο εθελοντισμός στην Ελλάδα και μάλιστα ανάμεσα στους νέους είναι σε νηπιακή ηλικία. Γιατί θα πρέπει ένα νέος να κάνει εθελοντισμό. Πως ωφελείται;
Απάντηση. Θα μάθει να εργάζεται ομαδικά να συνεργάζεται. Μετά αισθάνεται υπερηφάνεια, ικανοποίηση και χαρά για τη προσφορά σου…το ότι έκανες τη ζωή ενός πλάσματος καλύτερη. Μετά έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις άλλους ανθρώπους με άλλη κουλτούρα, με άλλες ιδέες και διαφορετικές προσωπικότητες. Εγώ είχα την ευκαιρία πριν την ενασχόληση με τα αδέσποτα να έχω την ευθύνη πολλών εθελοντικών δράσεων δεντροφυτεύεις, σώμα Ελληνίδων Οδηγών, σύνδεσμο Λατινικής Φιλίας.
Ερώτηση. Θα θέλαμε να ακούσουμε και μια δύσκολη υπόθεση σωτηρίας σκύλου, κάτι που σε πόνεσε πάρα πολύ.
Απάντηση. Ω.. είναι τόσες πολλές περιπτώσεις
Ερώτηση. Η αν θέλεις, ποιο αγάπησες περισσότερο.
Απάντηση. Όλα τα αγάπησα, αλλά εκείνα που έχουν κακοποιηθεί και πονάνε τα φροντίζω και τα πονάω περισσότερο γιατί τους λείψανε τα πάντα στη ζωή τους, τροφή, αγάπη, στοργή. Αλλά εκείνη η περίπτωση του σκυλιού στο Ληξούρι που ήταν δεμένο για 14 χρόνια στη ταράτσα με συγκλόνισε και ακόμη πονάω όταν το θυμάμαι. Να είναι δεμένο στο καύσωνα και στο κρύο με πολύ λίγο φαγητό , να υπάρχουν γύρω-γύρω γείτονες, να περνάει κόσμος από κει και κανένας να μου του δίνει σημασία. Πόση απονιά.
Ερώτηση. Θυμάμαι Μαρίνα το καλοκαίρι που ήταν στο καταφύγιο έπρεπε να του κάνουν οι εθελοντές πολλά μπάνια κάθε μέρα, το ζητούσε, το κυρίευε πανικός με τη παραμικρή αύξηση της θερμοκρασίας. Το τραύμα ήταν τεράστιο από τα τόσα χρόνια εκτεθειμένο στη ταράτσα. Δεν ήθελε να υποφέρει άλλο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούσαν; τι να πει κανένας, θα μπορέσουμε ποτέ να καταλάβουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά. Τι σου λείπει όμως περισσότερο… ξέρω πως είναι η χαρά σου να είσαι εδώ, στο σπίτι σου όπως το λες να υπηρετείς τα πλάσματα αυτά.
Απάντηση. Είναι τα πράγματα που λείπουν από το καταφύγιο αλλά και ο ελεύθερος χρόνος, να μπορούσαμε να κάνουμε κι άλλες δράσεις όπως ενημέρωση στα σχολεία. Να μπορούσαμε να πάμε με ένα σκυλάκι και να μιλάμε να ευαισθητοποιήσουμε τα νέα παιδιά. Από κει υπάρχει ελπίδα. Μου έχουν ζητήσει να κάνουμε αυτό, αλλά που χρόνος. Δεν έχουμε χρόνο ούτε να πλύνουμε τα ρούχα μας. Να μπορούσαμε να έχουμε καλύτερες συνθήκες στο καταφύγιο και με τη βοήθεια του Δήμου.
Είναι για αυτή την αυθεντικότητα, τη δύναμη, την επινοητικότητα, τη διαίσθηση, την ειλικρίνεια αλλά και τη στοργή, την αμοιβαιότητα, την ανθεκτικότητα που κυριαρχούν στην Άγρια Γυναίκα που ήθελα να μιλήσω με τη Μαρίνα. Γιατί κι αυτή είναι μια από τις γυναίκες που τρέχουν με τους λύκους. Και αυτές μας διδάσκουν ότι εάν παρομοιάσουμε τη ζωή μας με μια τούρτα αυτά είναι το παντεσπάνι, η αρωματική, γευστική κρέμα. Με αυτά οφείλουμε να πλουτίσουμε τη ψυχή μας. Τα άλλα που μοχθούμε να αποκτήσουμε είναι μόνο η επίστρωση, η Σαντιγύ με το κερασάκι. Αν μείνουμε μόνο σε αυτό θα στερηθούμε πολλά από τη ζωή μας και πρώτα από όλα την αυτογνωσία. Γι αυτό άραγε γεννηθήκαμε;
Ευχαριστώ πολύ τη κ. Μαρίνα Μασσάδο για την ευκαιρία που μου έδωσε να συνομιλήσουμε
Ιωάννης Κοσμάτος
