Κάθε καλοκαίρι (και πολλούς χειμώνες) σας μιλάμε για την οικογένεια Nuzzo , μια οικογένεια Ιταλών που έχουν αγαπήσει την Κεφαλονιά και από το 1997 έως σήμερα έχουν έρθει 21 φορές! Από τους πιο φανατικούς repeaters του νησιού μας.
Ολα αυτά τα χρόνια καμία δημοτική αρχή δεν «καταδέχτηκε» να τους καλέσει για ένα «ευχαριστώ» όταν οι πλακέτες δίνονται σαν καραμέλες αλλού για αλλού .. Δεν το επιδιώκουν οι άνθρωποι , εμείς το λέμε και το ξαναλέμε. Οι repeaters είναι πολύτιμοι για το νησί μας.. Αλλά άλλα τα σχέδια των δημάρχωνε..
Εφέτος ζητήσαμε από τον καλό μας φίλο Giuseppe Nuzzo να γράψει τις εντυπώσεις του για την Κεφαλονιά του 2023, την τουριστική Κεφαλονιά στο διάβα των 26 χρόνων από το πρώτο τους ταξίδι…
Εύχομαι να διαβάσουν οι «αρμόδιοι» του νησιού μας αυτό το μικρό άρθρο, γεμάτο αγάπη για την Κεφαλονιά , ένα άρθρο που παράλληλα επισημαίνει τις αδυναμίες του τουριστικού μας προϊόντος. Εύχομαι κάτι να πάρουν από αυτό όλοι όσοι εργάζονται στον κλάδο του τουρισμού και να το διορθώσουν..
Ogni estate vi raccontiamo della famiglia Nuzzo, gli italiani che hanno amato Cefalonia e dal 1997 a oggi sono venuti 23 volte! Dai più fanatici ripetitori della nostra isola, dai più fanatici pubblicitari della nostra isola.
Nessuna autorità comunale si è “degnata” di invitarli per un “grazie”. La gente non lo cerca, noi lo diciamo e lo ripetiamo. I ripetitori sono preziosi per la nostra isola, ma i sindaci hanno altri piani.
Quest’anno abbiamo chiesto al nostro caro amico Giuseppe Nuzzo di scrivere le sue impressioni su Cefalonia 2023, Cefalonia nei 26 anni dal loro primo viaggio…
Spero che i “responsabili” della nostra isola leggano questo breve articolo, pieno di amore per Cefalonia, un articolo che evidenzia anche i punti deboli del nostro prodotto turistico. Spero che tutti coloro che lavorano nell’industria del turismo ne traggano qualcosa e lo correggano…
To άρθρο του Giuseppe Nuzzo
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2023, Κεφαλονιά και πάλι, με κάποια κριτική.
Έχοντας επιστρέψει από ακόμα μία φορά από διακοπές στην Κεφαλονιά, δεν μπορώ παρά να επαναλάβω, για άλλη μια φορά, την απέραντη αγάπη που έχουμε εγώ και η οικογένειά μου για αυτό το νησί.
Από τις 16 Ιουνίου 1997, την ημέρα που αποβιβαστήκαμε για πρώτη φορά στη Σάμη, έχουμε “προσπεράσει” μόνο λίγα χρόνια και κάθε προσπάθεια αλλαγής μας έφερνε αμέσως πίσω σε αυτό το νησί. Το κλίμα, οι μυρωδιές, οι γεύσεις και, πάνω απ’ όλα, οι υπέροχες παραλίες και η θάλασσα, μας φέρνουν πάντα πίσω εδώ. Ο οικοδεσπότης μας στη Λάσση, ο ιδιοκτήτης του Fiore di Mare, λέει ότι είμαστε “εθισμένοι” στην Κεφαλονιά… και ίσως είναι αλήθεια!
Μετά από πολλά χρόνια, φέτος “επιστρέψαμε” σε αυτήν τον Ιούνιο, έναν μήνα που είναι προτιμότερος λόγω των μακρύτερων ημερών, των χαμηλότερων τιμών και της ευκολίας των κρατήσεων (και, στην Ιταλία, της ευκολίας να κάνεις διακοπές εκείνη την εποχή). Όλες όμορφες, όπως πάντα, μέρες που θυμάσαι για το υπόλοιπο του χρόνου και ανυπομονείς να τις ξαναζήσεις.
Αλλά…. υπάρχει ένα “αλλά”.
Αν αντί για τον Ιούνιο του 1997, είχαμε έρθει για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2023, πιθανότατα δεν θα είχαμε επιστρέψει στην Κεφαλονιά.
Με τα χρόνια, έχουμε συνηθίσει σε ένα νησί που είναι όλο και πιο “τουριστικό”, όλο και λιγότερο “παρθένο”, με όλο και υψηλότερες τιμές: αλλά αυτό είναι φυσιολογικό, έτσι πάει ο κόσμος!
Λιγότερο “φυσιολογικό” είναι, μπροστά στην αυξανόμενη εισροή τουριστών, να βρίσκουμε παραλίες που δεν είναι εξοπλισμένες.
Πρώτη μέρα στον Πλατύ Γιαλό: δεν υπάρχουν ομπρέλες! Πηγαίνουμε στην Άβιθο: δεν υπάρχουν ομπρέλες!
Κάνουμε κακή αρχή! Τελειώνουμε τη μέρα στον Μακρύ Γιαλό ξαπλωμένοι στο έδαφος με μια ευγενικά παραχωρημένη ομπρέλα.
Ο Μακρύς Γιαλός είναι για εμάς η πιο όμορφη, αυτή όπου περάσαμε τόσες μέρες με τα μικρά ακόμα παιδιά μας. Ο πιο όμορφος, και για συναισθηματικούς λόγους, βέβαια, αλλά η γωνιά στα δεξιά είναι μια γεύση από παράδεισο. Όμως έχει γίνει πλέον αβίωτος!
Μόνο ένα μαγαζί με ομπρέλες στην παραλία πολύ κοντά η μία στην άλλη και πολύ υψηλές τιμές. Ως επί μακρόν εμψυχωτής της ομάδας του Facebook “Kefalonia Forever” διαβάζω, με λύπη, αρνητικά σχόλια για τη συγκεκριμένη παραλία.
Η κατάσταση στη Λάσση πιστεύω ότι έχει αρνητικές συνέπειες και για τους τουριστικούς πράκτορες: για όσους δεν θέλουν να πάρουν το αυτοκίνητο, μένει μόνο η Παλιοσταφίδα (ακόμα και τα μικρότερα Γραδάκια είναι ένα ‘δάσος’ από ομπρέλες). Οι παραλίες που επισκέφθηκα φέτος είχαν όλες το ίδιο πρόβλημα, το εξοπλισμένο τμήμα, όταν υπήρχε, είχε ομπρέλες πολύ κοντά η μία στην άλλη και μεγάλες ελεύθερες περιοχές.
Ίσως αυτή η αίσθησή μου να είναι αυτή του “συνηθισμένου κριτικού” και είναι πιθανό ότι στην Κεφαλονιά τα προβλήματα είναι γνωστά και σε διαδικασία επίλυσης, αλλά η αγάπη μου για το νησί αυτό δεν μπορεί να με κάνει να λέω μόνο θετικά πράγματα, τα οποία όμως είναι πάντα πολλά!
L’articolo di Giuseppe Nuzzo
ESTATE 2023, ancora Cefalonia, con qualche critica.
Di ritorno dall’ennesima vacanza a Cefalonia, non posso che ribadire, ancora una volta, l’immenso amore che io e la mia famiglia nutriamo per questa isola.
Dal 16 giugno del 1997, giorno in cui, per la prima volta sbarcammo a Sami, abbiamo “saltato” solo qualche anno e, qualsiasi tentativo di cambiare, ci ha riportato immediatamente su questa isola. Clima, odori, sapori e, soprattutto, spiagge e mare meravigliosi, ci riportano sempre qui. La nostra host a Lassi, la proprietaria di Fiore di Mare, dice che siamo “drogati” di Cefalonia… e forse è vero!
Dopo tanti anni, quest’anno siamo “ritornati” a frequentarla in giugno, mese preferibile per le giornate più lunghe, i prezzi più bassi e la facilità di prenotare (e, in Italia, la facilità di fare le ferie in quel periodo). Tutto bello, come sempre, giornate che si ricordano per tutto il resto dell’anno e che non si vede l’ora di rivivere.
Ma…. c’è un “ma”.
Se invece del giugno 1997, fossimo venuti per la prima volta nel giugno del 2023, molto probabilmente a Cefalonia non saremmo ritornati.
Con gli anni ci siamo abituati ad un’isola sempre più “turistica”, sempre meno “incontaminata”, con prezzi sempre più alti: ma questo è normale, è il mondo che va cosi!
Meno “normale” è, a fronte dell’aumento dell’afflusso turistico, trovare spiagge non attrezzate.
Primo giorno a Platis Gialos: niente ombrelloni! Ci spostiamo in auto ad Avithos: niente ombrelloni!
Cominciamo male! Finiamo la giornata a Makris Gialos stesi in terra con un ombrellone gentilmente prestato.
Makris Gialos è per noi la più bella, quella dove abbiamo passato tante giornate con i nostri figli ancora piccoli. Più bella, anche per motivi affettivi, certo, ma l’angolo sull’estrema destra e’ uno scorcio di paradiso. Ma è diventata invivibile! Un solo stabilimento con ombrelloni vicinissimi uno all’altro e prezzi altissimi. Da tempo animatore del gruppo Facebook “Cefalonia Forever” leggo, con dispiacere, commenti negativi su questa spiaggia.
La situazione a Lassi credo abbia conseguenze negative anche per gli operatori turistici: per chi non vuole prendere l’auto resta solo Paliostafida (anche Gradakia, più piccola, è una “selva” di ombrelloni). Le spiagge visitate quest’anno avevano tutte lo stesso problema, la parte attrezzata, quando c’era, aveva ombrelloni troppo attaccati uno all’altro e ampie zone libere.
Forse questa mia sensazione è quella del “solito criticone” ed è probabile che a Cefalonia i problemi siano noti e in via di soluzione, ma l’amore per questa isola non può farmi dire solo delle cose positive che, comunque, sono sempre tante!
( Η μετάφραση είναι αυτόματη απο πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης/ La traduzione è automatica grazie a un programma di intelligenza artificiale)
Γνωμη μου ειναι οτι πρεπει να καταργηθουν οι ομπρελες οχι να αυξηθουν χαλανε το τοπιο
Να πατε μετα τις 18:00 για μπανιο
Μακάρι να συνεχίσουν να μην υπάρχουν ομπρέλες και ξαπλώστρες. Οποίος θελει παίρνει την ομπρελίτσα του!
Αν θυμάμαι καλά όμως το 1997 υπήρχαν ελάχιστες οργανωμένες παραλίες στο νησί και τηρώντας τον νόμο άφηναν πολύ ελεύθερο χώρο για λουόμενους.