Όπου στον κόσμο και αν γυρίσεις θα πέσεις σε Κεφαλονίτη. Από τα μεγάλα κέντρα του Ελληνισμού της διασποράς μέχρι τα βάθη της Αφρικής και τις απομονωμένες πόλεις της Σιβηρίας, πρώτα πάνε οι Κεφαλονίτες και μετά ακολουθούν οι άλλοι. Ο πιο φημισμένος εξερευνητής μας, ο Ιωάννης Φωκάς, όταν πέθανε, το 1602, έδωσε το όνομά του σε ένα από τα πιο σημαντικά στενά στη δυτική Βόρεια Αμερική, αυτό που ο ίδιος ανακάλυψε, the Juan de Fuca strait. Το ότι είμαστε εξερευνητές το γνωρίζουν οι άλλοι Έλληνες. Αυτό που λίγοι γνωρίζουν είναι ότι για να χαρείς το αγαπημένο μας νησί πρέπει να έχεις και εσύ λίγο Juan de Fuca μέσα σου. Την Κεφαλονιά δεν θα την ανακαλύψεις στο Τripadvisor. Θέλει χρόνο και εξερεύνηση, θέλει διάθεση για περιπέτεια, και πάντα θα σε ανταμείψει για αυτά που θα της αφιερώσεις.
Το νησί μας δεν είναι για τους τουρίστες της ξαπλώστρας παρόλο που οι παραλίες της, όπως ο Μύρτος και οι Πετανοί, είναι παγκοσμίως γνωστές. Είναι για τους επισκέπτες που θέλουν να βρουν το «άλλο»: μια «άλλη» παραλία, ένα «άλλο» ταβερνάκι, ένα «άλλο» ποτήρι κρασί. Διότι χαρακτηρίζεται από τις κρυφές της ομορφιές. Εκτός από τις γνωστές παραλίες που μεσουρανούν –δικαίως– στις διαφημίσεις του νησιού, υπάρχουν ένα σωρό εξίσου όμορφες που μπορείς να ανακαλύψεις ψάχνοντάς τες ακόμη και αν βρίσκονται μόλις λίγα χιλιόμετρα από τις «τουριστικές» περιοχές. Παραδείγματα, οι «κρυμμένες» παραλίες Φτέρη και Πλατιά Άμμος που για να τις προσεγγίσεις χρειάζεται να ζήσεις την εμπειρία της κατάβασης των βουνών που τις περιβάλλουν ή να πας με φουσκωτό. Κάτι που κάνουν, χρόνια τώρα, Ιταλοί επισκέπτες που φέρνουν από απέναντι όλη την οικογένεια. Έτσι, έχοντας ζήσει μία μικρή περιπέτεια, η πρώτη βουτιά στα γαλάζια, διάφανα νερά τους έρχεται ως επιβράβευση της εμπειρίας σου.
Πολλοί γνωρίζουν και επισκέπτονται για παράδειγμα τη λίμνη της Μελισσάνης, αλλά λίγοι είναι εκείνοι που επισκέπτονται το Δρογκαράτι, το σπήλαιο με τους σταλαγμίτες, λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά της. Πολλοί θα επισκεφτούν το μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου, αλλά λίγοι είναι αυτοί που θα πάνε στη μονή Κηπουραίων, από τη μεριά του Ληξουρίου για να δουν το μοναδικό ηλιοβασίλεμα και να περπατήσουν στο μονοπάτι της Σχίζας ακριβώς από κάτω. Λίγοι ξέρουν για την ύπαρξη καταρρακτών κοντά στο λιμάνι του Πόρου ή επισκέπτονται τον εθνικό δρυμό του Αίνου για να δουν τα άγρια άλογα ή το μαύρο έλατο.
Τα 365 χωριά (στην κυριολεξία), πιθανόν το καθένα προϊόν κάποιας διένεξης που οδήγησε σε απόσχιση από το διπλανό χωριό, αποτελούν στολίδια για το νησί μας. Καμιναράτα, Δαμουλιανάτα, Διλινάτα και κάθε λογής «-άτα», το Φισκάρδο, η Άσσος με το μικρό λιμανάκι και το φρούριο να δεσπόζει αλλά και το κάτω μέρος του νησιού, ο Κούταβος, καθένα με τη δική του ιστορία και ομορφιά στολίζουν τις διαδρομές του νησιού και αποτελούν μία ξεχωριστή στάση στην εξερεύνηση. Παρόλο που οι σεισμοί κατεδάφισαν παλιότερα πολλά από αυτά. Εκεί θα μπορέσεις να ανακαλύψεις και τα υπέροχα γραφικά ταβερνάκια με τους παραδοσιακούς μεζέδες και την υπέροχη θέα που προσφέρουν. Αν καταφέρεις κιόλας να «ξεκλειδώσεις» του χωριανούς, τότε θα μπορέσεις να μάθεις τα μυστικά τους και να ανακαλύψεις τον χαρακτήρα τους.
Ακόμα και εμείς, οι «ξενιτεμένοι», είμαστε άνθρωποι ιδιαίτεροι, οι περισσότεροι με αστείρευτο χιούμορ αλλά και «παραξηγιάρηδες». Δεν θες να μπλέξεις με αυτή την πλευρά μας διότι θα τα ακούσεις… τραγουδιστά. Πειράγματα, αναλύσεις, πολιτικές ή/και κοινωνικές, που καταλήγουν σε τσακωμούς βρίσκονται πάντα στην καθημερινότητά μας. Ατέλειωτα είναι εξάλλου τα debates που ξεκινούν από το ποια παραλία είναι η ομορφότερη, μέχρι και το ποια είναι η πρωτεύουσα του νησιού, στη διεθνώς γνωστή κόντρα Ληξουρίου με τους… «από κιόπισω». Φυσικά αν είσαι «παραμπαστός» (επισκέπτης) οφείλεις να προσέχεις τα λόγια σου γιατί οτιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου το προσωνύμιο μας «κουρλοί».
