Εάν κάποιος επισκεπτόταν το καταφύγιο τον τελευταίο μήνα θα έβλεπε μια ψιλόλιγνη γυναίκα να πηγαίνει από κλουβί σε κλουβί, να αλωνίζει κυριολεκτικά όλο τον χώρο. Τίποτα άλλο δεν είχε σημασία για αυτήν. Κύριο μέλημά της η καλύτερη φροντίδα των φιλοξενούμενων ζώων. Κοιτούσε τα ζώα με το ίδιο ενδιαφέρον που έχει ο γονέας καθώς ετοιμάζει τα παιδιά του πριν φύγουν για το σχολείο. Ήθελε να τα έχουν όλα.
Η Melissa Beamish κατάγεται από την Αγγλία. Ήρθε για πρώτη φορά στο καταφύγιο δώδεκα χρόνια πριν και από τότε επιτελεί ένα τεράστιο έργο κάθε χρόνο ανελλιπώς. Ευλογία για τα ζώα. Μάθαμε ότι μέχρι την ηλικία των 33 εργαζόταν σε μια μεγάλη εταιρεία. Μια ημέρα συνειδητοποίησε ότι αυτό που έκανε μέχρι τότε δεν της πρόσφερε ικανοποίηση . Ήθελε να αφιερώσει τον εαυτό της στα ζώα που έχουν ανάγκη αλλά και σε αυτούς τους ανθρώπους που πασχίζουν καθημερινά για να τα προστατεύουν.
Αναζήτησε καταφύγια στο διαδίκτυο , εντόπισε το ΑΡΚ και αποφάσισε να το διακονήσει. Η παραμονή της στο Αργοστόλι διαρκεί από ένα μέχρι τρεις μήνες. Την πρώτη ημέρα που φτάνει στο καταφύγιο θα πρέπει να επισκεφτεί τον κάθε χώρο και να διαπιστώσει ποια ζώα πέθαναν και ποια υιοθετήθηκαν.
Νωρίς το πρωί πριν αρχίσει την εργασία της θα περάσει από όλα τα κλουβιά για να ελέγξει εάν τα ζώα έχουν πρόβλημα. Όταν έρθει η ώρα του χωρισμού θα περάσει να χαιρετίσει με τον τρόπο της το κάθε ζώο ξεχωριστά.
Η ίδια μας λέει ότι ακόμη υπάρχουν σκυλιά που γνώρισε από την πρώτη επίσκεψή της στο καταφύγιο. Δεν είναι δεδομένο σε άλλα καταφύγια. Αυτό συμβαίνει γιατί στο ΑΡΚ όλα τα ζώα απολαμβάνουν την απεριόριστη φροντίδα, την εγγύτητα αλλά και την αγάπη. Την έχει συγκινήσει η αυτοθυσία της Μαρίνας αλλά και της Τζοϊς και διακαώς επιθυμεί κάθε χρόνο να βρίσκεται κοντά τους. Μας περιέγραψε τον ρόλο των δήμων στην Αγγλία με την παροχή μεγάλης οικονομικής ενίσχυσης, προσωπικού και οχημάτων για την κάλυψη των αναγκών στη διαχείριση των ζώων. Δυστυχώς δεν μπορεί να μένει για μεγαλύτερο διάστημα στον τόπο μας. Πρέπει να βρίσκεται και σε άλλα μέρη όπου ζώα χρειάζονται την ανθρώπινη βοήθεια.
Με αφορμή σχετική ερώτηση μας εξομολογείται ότι είναι ευτυχισμένη στη ζωή της, ευχαριστημένη και ικανοποιημένη, παρά την θλίψη που συχνά πρέπει να υποστεί από τον θάνατο , την αρρώστια των ζώων. Μας είπε επίσης ότι προσβλέπει σε ένα μέλλον με έναν πιο ευγενικό κόσμο και για τον εαυτό της να έχει φυσικές αντοχές να συνεχίσει αυτό που κάνει.
Εκφράζουμε και τη δική μας ευγνωμοσύνη για την τεράστια προσφορά της αλλά και τον θαυμασμό για την ψυχική και φυσική αντοχή που διαθέτει, με την ελπίδα το παράδειγμά της να βρει πολλούς μιμητές.
ΙΏΑΝΝΗΣ ΚΟΣΜΑΤΟΣ
MELISSA, the Admirable Volunteer
If anyone had visited the shelter in the last month would have seen a thin, tall woman going from cage to cage, literally plowing the whole place. Nothing else mattered to her. Her main concern is the best care of the animals. He looked at the animals with the same interest that a parent has when getting their children ready for school. He wanted them to have it all.
Melissa Beamish comes from England. He first came to the shelter twelve years ago and since then he has been doing a huge job every year without fail. Blessing for animals. We learned that until the age of 33 he worked for a large company. One day she realized that what she was doing until then did not give her satisfaction. She wanted to dedicate herself to the animals in need but also to those people who struggle every day to protect them. He searched shelters on the internet, found the ARK and decided to minister to it. Her stay in Argostoli lasts from one to three months. On the first day he arrives at the shelter he will have to visit each place and find out which animals died and which were adopted.
Early in the morning before starting her work she will go through all the cages to check if the animals are in trouble. When it’s time to part, she’ll come to greet each animal individually in her own way. She tells us that there are still dogs she met from her first visit to the shelter. It is not a given in other shelters. This happens because at the ARK all animals enjoy unlimited care, closeness and love. She has been moved by the self-sacrifice of Marina and Joyce and she ardently wishes to be near them every year. He described to us the role of local councils in England in providing a great deal of financial support, staff and vehicles to meet animal management needs. Unfortunately, he cannot stay for a longer period in our country. It must also be in other places where animals need human help.
On the occasion of a related question, she confesses to us that she is happy in her life, pleased and satisfied, despite the sadness she often has to suffer from death, or the illness of animals. She also told us that she looks forward to a future with a kinder world and for herself to have the physical stamina to continue what she does.
We also express our own gratitude for her enormous contribution as well as our admiration for her mental and physical endurance, with the hope that her example will find many imitators.
