Αναδημοσιεύουμε από το facebook του Μάκη Νεόφυτου, μια ιστορία.. Μάλλον δυο ιστορίες. Εκτός από την ιστορία του πατέρα του Μάκη, Φωτη, μαθαίνουμε και τις σχέσεις που είχε η τοπική κοινωνία με τις οικογένειες των Ρομά που ζούσαν μετασεισμικά μαζί μας..
Γιορτή του Πατέρα. Σαν μνημόσυνο.
Τον Αύγουστο του 1953 οι σεισμοί που κατέστρεψαν όλη την Κεφαλονιά, κατέστρεψαν και τα Σαρλάτα.
Μαζί χάθηκε και το πατρικό του Πατέρα μου του Φώτη.
Ο Πατέρας μου είχε κάνει τα χαρτιά του για να φύγει στην Αμερική αυτός και πολλοί ακόμα από τα Σαρλάτα. Εγκρίθηκαν όλων εκτός από δύο. Του Παναγή Μπενετάτου και του Πατέρα μου του Φώτη Νεόφυτου.
Είχε απολυθεί από φαντάρος και δούλευε με τα αδέλφια του τον Διονύση και τον Σπύρο.
Πάλευαν να ξαναχτίσουν το σπίτι τους που τόχε καταστρέψει ο σεισμός. Ο Διονύσης με τον Σπύρο τοποθετούσαν τα κεραμίδια στην στέγη και ο Φώτης κάτω εκεί δίπλα στο πηγάδι, πέρναγε σύρματα στα κεραμίδια για να μπορούν να τα δέσουν πάνω στην στέγη τα αδέλφια του.
Κάποια στιγμή πέρασε από τον δρόμο, τότε ήταν χωματόδρομος στενός γεμάτος λακκούβες, μια κούρσα.
Αρχικά πέρασε με κατεύθυνση το κέντρο του χωριού. Ύστερα από λίγη ώρα όμως γύρισε πίσω και σταμάτησε για πληροφορίες εκεί που ο Φώτης έδενε με σύρμα τα κεραμίδια.
Μέσα ο Ενωμοτάρχης από τα Μεταξάτα ένας ακόμα χωροφύλακας και δύο άνδρες με πολιτικά.
Μιλούσαν Ελληνικά αλλά με ξένικη προφορά. Από την Αμερικανική πρεσβεία όπως μετά αποδείχτηκε.
Ξέρεις ποιό είναι το σπίτι του Νεόφυτου; ρώτησαν τον Φώτη που ήταν κοντά στην κούρτη.
Αυτό εδώ είναι, τους απάντησε. Ποιόν Νεόφυτο θέλετε;
Τον Φώτη Νεόφυτο ψάχνουμε ποιος είναι;
Εγώ είμαι. Τι θέλετε ;
Έχεις κάνει χαρτιά για να πας Αμερική; ρώτησε ο ένας από αυτούς.
Ναι έχω κάνει αλλά δεν μου τα εγκρίνανε.
Γιατί ;
Δεν ξέρω.
Εσύ γιατί θέλεις να πας στην Αμερική;
Για να βρώ δουλειά. Είμαστε φτωχοί. Εδώ δεν βρίσκω δουλειά.
Και το σπίτι που φτιάχνεις , δεν είναι δικό σου;
Όχι του αδελφού μου είναι. Εγώ δεν έχω απάντησε ο Φώτης.
Και γιατί δεν σου δώσανε άδεια να πας Αμερική; Εσύ δεν είχες έναν αδελφό που σκοτώθηκε στο βουνό;
Είχα ναι, τον αδερφό μου τον σκότωσαν οι Γερμανοί, ήταν πατριώτης, ήρωας απάντησε έντονα τώρα ο Φώτης.
Μην είσαι Κουμουνιστής και γιαυτό δεν σου έδωσαν άδεια;
Tώρα πια ο Φώτης δεν νοιαζόταν αν θα του έδιναν άδεια να πάει Αμερική η όχι. Δεν τον ένοιαζε που μιλούσε με τον Ενωμοτάρχη και τους ανθρώπους της Αμερικάνικης Πρεσβείας. Τον είχαν φτάσει στα όρια του. Δεν σας λέω τίποτα.
Έχετε τον ατομικό μου φάκελο στην αστυνομία να πάτε να τους ρωτήσετε να σας πούν.
Όχι Εσύ να μας πείς.
Εγώ δεν ξέρω τίποτα και δεν σας λέω τίποτα. Γύρισε την πλάτη και συνέχισε νευρικά να δένει με σύρμα τα κεραμίδια.
Η Κούρσα ξεκίνησε, χάθηκε, Προορισμός το γραφείο της Κοινότητας στα Σβορωνάτα προκειμένου να πάρουν πληροφορίες.
Εκεί έξω από το κοινοτικό γραφείο κάμποσα άτομα περίμεναν για χαρτιά. Βοηθήματα, βεβαιώσεις, πιστοποιητικά, δικαιολογητικά για χορήγηση αρωγής προκειμένου να φτιάξουν τα κατεστραμμένα από τους σεισμούς σπίτια τους.
Ξέρει κανένας ποιος είναι ο Φώτης Νεόφυτος ρώτησαν.
Όλοι τον ήξεραν, όλοι είπαν πως είναι καλό παιδί όταν ρωτήθηκαν.
Εμένα να ρωτήσετε, εγώ θα σας πω για τον Φώτη πετάχτηκε ένας από όλους.
Ο Φώτης είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου, δεν υπάρχει καλύτερος, εγώ θα έδινα και την ζωή μου για τον Φώτη .
Και συνέχισε για ώρα τα εγκώμια. Ήταν ο Παναγιώτης ,« ο Παναγιώτης ο Γύφτος» όπως όλοι τον ήξεραν μέχρι και που πέθανε αυτός που παίνευε με θέρμη τον Φώτη.
Ήταν Τσιγγάνος παντρεμένος με την Παγώνα και είχαν πολλά παιδιά. Η Ελένη, το μόνο κορίτσι, το μόνο τους παιδί που δεν είχε προβλήματα.
Όλα τα άλλα έξι παιδιά,τα αγόρια άλλα κωφάλαλα, άλλα με νοητικά προβλήματα. Πριν πεθάνει ο Παναγιώτης, πολλά χρόνια μετά, λένε αποκάλυψε το μυστικό της κακοτυχίας τους. Η παγώνα ήταν αδελφή του.
Όλη η οικογένεια ζητιάνευε. Η Παγώνα γύριζε όλα τα χωριά σπίτι σπίτι, πόρτα πόρτα και την φυλεύανε ότι μπορούσαν.
Όλοι την συμπονούσαν κσι την αγαπούσαν. Δεν ήταν η ζητιάνα που θα έκλεβε ή που θα έβλαπτε κάποιον και αυτό όλοι της το αναγνώριζαν και την βοηθoύσαν όπως μπορούσαν, είτε με φαγητό, είτε με ρούχα, είτε καμιά φορά και με λίγα χρήματα.
Μετά τον σεισμό είχαν στήσει το τσαντίρι τους στα Σαρλάτα, εκεί στα χωράφια που είχαν στήσει τις σκηνές τους και όλοι οι υπόλοιποι Σαρλάδες που πέσανε τα σπίτια τους. Και όλοι μέσα στην σκηνή τους ζούσαν, κοιμόντουσαν, μαγείρευαν, έτρωγαν.
Μια μέρα και ενώ κουβέντιαζαν έξω από τις σκηνές και τις παράγκες, βλέπουν την σκηνή του Παναγιώτη νάχει πάρει φωτιά, νάχει λαμπαδιάσει.
Τρέχουν και βλέπουν τον Παναγιώτη έξω από την σκηνή του να κλαίει. Είναι η κόρη μου μέσα φώναζε, θα καεί, βοηθάτε με.
Χωρίς να πολυσκεφτεί ο Φώτης βούτηξε στην σκηνή πούχε λαμπαδιάσει και ψάχνοντας μέσα στα κουρέλια άρπαξε το μωρό και το έβγαλε έξω.
Από τότε ο Παναγιώτης θεωρούσε τον Φώτη ήρωα σωτήρα του και δεν έχανε ευκαιρία να το καταθέτει. Έτσι και εκείνη την ημέρα που ρώτησε ο ενωμοτάρχης και οι υπόλοιποι για τον Φώτη, τα καλά λόγια και τα εγκώμια αβίαστα βγήκαν από το στόμα του. Και ήταν τα λόγια του η αιτία να δοθεί η άδεια στον Φώτη να ταξιδέψει στην Αμερική.
Το 2023 τον Απρίλιο έφυγε από την ζωή ο Πατέρας μου. Την επόμενη της κηδείας η Ελένη στάθηκε όπως κάθε μέρα στην πόρτα του μαγαζιού μας. Κύριε Μάκη έλα να σου πω. Πήγα κοντά και μου έδωσε το χέρι της. Λυπάμαι πολύ για τον Πατέρα σου κύριε Μάκη. Ξέρεις, όταν ήμουνα μικρή μου είχε σώσει τη ζωή. Νάσαι καλά να τον θυμάσαι.
