Η Έκθεση “ΠΑΤΡΙΔΑ., ενθυμήσεις, ευγνωμοσύνη, συγγνώμη”
…. Κι έτσι μετά από πέντε μήνες, Μάρτη, Απρίλη, Μάη, Ιούνιο και Ιούλιο,
ατέλειωτες ώρες, μέρες και νύχτες,
χαρτιά παντός είδους και χρώματα παντός είδους,
ψαλίδια και κοπίδια και κόλλες
το αποτέλεσμα απλώθηκε στους γνωστούς μου σομών τοίχους της ΠΕΜΑΧΡΙΝΑ
κι εφέτος, το περασμένο Σάββατο και Κυριακή…
Πουλιά και δελφίνια και αγαπημένα μου ζώα ευεργέτες της ζωής μας, συγκίνησαν….
Είμαι γεμάτη εικόνες κι ευχαριστίες.
Φίλοι πιστοί λατρεμένοι και άλλοι πιο μακρινοί
και πρόσωπα νέα και συγγενείς,
ο αγαπημένος χώρος της ΠΕΜΑΧΡΙΝΑ, οι κόρες μου, η Μανίτα,
τα εδέσματα, η θάλασσα από κάτω μας δυο βήματα ,
είναι από εκείνες τις φωτεινές ώρες -δώρα της ζωής,
που ξεχνιέται κάθε προσπάθεια, κάθε δυσκολία, κόπος και κάθε μόχθος.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους για τα λόγια και την τρυφερότητα που με τύλιξε…
Μακάρι να ξαναβρεθούμε μέσα από την δημιουργία,
που είναι φυσική για μένα, όπως η αναπνοή.
Αυτό έχω, αυτό προσφέρω κι ευχαριστώ από καρδιάς τους αποδέκτες.
Μ ευχές για αφύπνιση κι ευαισθησία στην Φύση, στα Ζώα,
τους ευεργέτες μας , υπάρχουμε για χάρη τους…
Σας ευχαριστώ. Πολύ!
Έφη Σπηλιώτη
