Παναγιώτης Τζαννετάτος, ο Κεφαλλονίτης ποιητής σε μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης στο yourearticles.com.
–Πώς ξεκίνησε το ταξίδι σας στην ποίηση;
Ήταν μια νύχτα που η σιωπή μιλούσε δυνατότερα απ’ όλους. Κάποιος πόνος, κάποιο βλέμμα, μια φλόγα που δεν ήξερα να σβήσω. Δεν ήταν πρόσωπο, ήταν ανάγκη. Η ποίηση με βρήκε, δεν την έψαξα.
-Τι σημαίνει για εσάς η ποίηση;
Είναι η φωνή μου όταν η φωνή δεν φτάνει.
Καταφύγιο, καθρέφτης, προσευχή, όλα μαζί.
Είναι εκεί που πηγαίνω όταν δεν αντέχω να είμαι εδώ.
-Ποιο είναι το πρώτο ποίημα που γράψατε και το θυμάστε ακόμα;
Ήταν σ’ ένα χαρτί τσαλακωμένο κάτω απ’ το μαξιλάρι μου. Ίσως σκέψη που δεν τόλμησε να λάβει ποιητική υπόσταση. Δεν είχε τίτλο, δεν είχε ρυθμό ήταν μόνο μια στιγμή, μέσα στην εφηβική μου εποχή. Το θυμάμαι όπως θυμάσαι το άρωμα κάποιου που πέρασε δίπλα σου σιωπηλά και σου άλλαξε τη μέρα, εμένα τη ζωή.
-Πώς γεννιέται για εσάς ένα ποίημα;
Από μια λέξη που χτυπά σαν καμπάνα. Ή από μια εικόνα που αρνείται να φύγει. Κυρίως, από μια πληγή που δεν θέλει να κλείσει.
-Υπάρχουν θέματα που επανέρχονται διαρκώς στην ποίησή σας;
Ο χρόνος, η απώλεια, η αγάπη, ο έρωτας που πάντα φεύγει.
Είναι οι συνομιλητές στα σκοτάδια μου .
-Τι ρόλο παίζει η καθημερινότητα ή η επικαιρότητα στη θεματολογία σας;
Μικρό. Μα ουσιώδες. Ακόμα και μια ραγισμένη κούπα που στάζει μπορεί να γίνει σύμπαν. Η επικαιρότητα μπαίνει όταν πονάει αρκετά.
-Υπάρχει κάποιος ποιητής ή συγγραφέας που θαυμάζετε και σας έχει επηρεάσει;
Ο Καρυωτάκης με δίδαξε θλίψη. Η Δημουλά με δίδαξε σιωπή.
Ο Ελύτης με δίδαξε την ελληνικότητα. Ο Σεφέρης το φως που πρέπει να ανακαλύψεις μέσα από το σκοτάδι.
–Πώς αντιμετωπίζετε την κριτική;
Όπως ένας γυμνός άνθρωπος μπροστά σε καθρέφτες. Δεν αρνούμαι το σώμα, μα το κοιτάζω μέχρι να καταλάβω. Η καλή κριτική με διδάσκει. Η κακή με πεισμώνει.
-Πιστεύετε ότι η ποίηση έχει θέση στη σύγχρονη κοινωνία;
Η ποίηση είναι το τελευταίο καταφύγιο όταν όλα γκρεμίζονται. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν, η ποίηση δεν θα χαθεί.
-Συμμετέχετε σε ποιητικές βραδιές, φεστιβάλ, workshops;
Ναι. Για να θυμάμαι πως δεν είμαι μόνος. Εκεί, οι λέξεις δεν είναι απλώς μελάνι, είναι φωνή.
-Υπάρχει κάποιο ποίημά σας που σας εκφράζει απόλυτα;
Ναι. Αλλά δεν το έχω ακόμα τελειώσει. Ίσως γιατί δεν έχω ακόμα τελειώσει κι εγώ.
-Τι θα λέγατε σε κάποιον που θέλει να γράψει ποίηση αλλά διστάζει;
Να μη φοβηθεί το πρώτο ποίημα. Η ποίηση δεν είναι τέχνη για τους τέλειους, είναι για εκείνους που δεν αντέχουν τη σιωπή.
Παναγιώτης Τζαννετάτος – Βιογραφικό
Πολυγραφότατος και πολυμεταφρασμένος σε Αγγλικά, Ισπανικά, Ινδικά (Bengali) και Γαλλικά, ο Παναγιώτης Τζαννετάτος παραδόξως συνεχίζει να ζει στον τόπο που γεννήθηκε, την Κεφαλονιά.
Έχει σπουδάσει Τουριστικές Επιχειρήσεις και Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά τον τράβηξε η βαθιά του κλίση. Η ποίηση.
Τον Δεκέμβριο του 2011 παρουσίασε σε ιδιωτική έκδοση τα πρώτα του ποιήματα με τίτλο «Ποιήματα». Ακολούθησαν το 2015 η ποιητική συλλογή «Η εποχή των ανθρώπων» από τις εκδόσεις «Γαβριηλίδης» και το 2018 η συλλογή «Μικροί εσπερινοί» από τις εκδόσεις «Οδός Πανός».
Συνεντεύξεις του που αξίζουν προσοχής:
Παναγιώτης Τζαννετάτος: «Δεν υπάρχει αντικειμενικότητα σε αυτό που ονομάζουμε ποίηση»
