Η ταξιδιωτική βιομηχανία θα πρέπει να σκεφτεί πολύ έξω από το συνηθισμένο κουτί της στο μέλλον. Και να συνεργαστεί ακόμα και αντιπάλους, λέει νέα έκθεση της συμβουλευτικής εταιρείας McKinsey.
Ο ρόλος των κυβερνήσεων και των περιφερειακών οργανώσεων θα αναγκαστεί να εμφανιστεί στο προσκήνιο εάν ο πλανήτης επανέλθει στην τουριστική οικονομία των 9 τρισεκατομμυρίων δολαρίων που είχε προ πανδημία.
Η προοπτική στους αριθμούς είναι ζοφερή, σύμφωνα με την McKinsey. Τα γεγονότα του τρέχοντος έτους πιθανότατα θα προκαλέσουν πτώση κατά 60% έως 80% στις αφίξεις τουριστών σε προορισμούς σε όλο τον κόσμο.
Και οι δαπάνες δεν είναι πιθανό να αυξηθούν ξανά στα επίπεδα του 2019 για άλλα τέσσερα χρόνια.
Από ανθρώπινη σκοπιά, κινδυνεύουν περίπου 120 εκατομμύρια θέσεις εργασίας σε ταξίδια, τουρισμό και φιλοξενία.
Αυτή η καταστροφική κατάρρευση μιας από τις μεγαλύτερες και πιο σημαντικές, ποικίλες και δυναμικές βιομηχανίες στον κόσμο θα απαιτήσει ανοικοδόμηση τόσο σε μικρο όσο και σε μακροοικονομικό επίπεδο.
Οι τέσσερις ενέργειες για την στήριξη της βιομηχανίας
Η έκθεση της MicKinsey υπογραμμίζει ότι απαιτούνται τέσσερις ενέργειες για την υποστήριξη του προγράμματος της βιομηχανίας:
- Δημόσια-ιδιωτικά «τουριστικά νευρικά κέντρα» για την εποπτεία του συντονισμού των προσπαθειών αποκατάστασης.
- Νέοι χρηματοδοτικοί μηχανισμοί.
- Διαφανείς και συνεπείς επικοινωνίες σχετικά με τα πρωτόκολλα αποκατάστασης (υγεία, επαναλειτουργία κ.λπ.).
- Ψηφιακός και αναλυτικός μετασχηματισμός.
Αυτές οι προτάσεις δεν πρέπει να τεθούν σε λειτουργία μεμονωμένα, αλλά μέσω μιας συντονισμένης απάντησης. Τόσο από τη βιομηχανία όσο και από τα κράτη, από οικονομική και λογιστική άποψη.
Ενωθείτε και πολεμήστε, με τεχνολογία και κατανόηση
Η McKinsey προτείνει τα ξενοδοχεία, για παράδειγμα (αν και το ίδιο θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε αξιοθέατα και άλλα στοιχεία της βιομηχανίας προορισμού), να γίνουν μέρος μιας δομής “συγκέντρωσης εσόδων”.
“Αντί να λειτουργούν όλα τα ξενοδοχεία με 20 έως 40% πληρότητα, ένα υποσύνολο ξενοδοχείων θα μπορούσε να λειτουργεί με υψηλότερο ποσοστό πληρότητας και να μοιράζεται τα έσοδα με τα υπόλοιπα, προτείνεται στην έκθεση.
Αυτό θα επιτρέψει στα ξενοδοχεία να βελτιστοποιήσουν το μεταβλητό κόστος και να μειώσουν την ανάγκη για κυβερνητικά κίνητρα.”
Αλλά η ιδέα είναι να επιτρέπεται σε ακίνητα κατά τη διάρκεια περιόδων χαμηλής χωρητικότητας, όταν άλλοι παίρνουν επισκέπτες, να χρησιμοποιούν κρατικά κεφάλαια για να επενδύσουν στις ιδιοκτησίες τους. Και να βελτιώσουν τη συνολική ελκυστικότητα ενός προορισμού.
Η McKinsey αναφέρει τη Σιγκαπούρη και την Αυστραλία ως παραδείγματα. Εκεί τα δεδομένα έχουν χρησιμοποιηθεί σε συνεργατικό τρόπο για να βοηθήσουν στη διοχέτευση και διαχείριση των επισκεπτών σε προορισμούς.
Η αυστραλιανή πλατφόρμα Tourism Exchange “ενεργεί ως ταίριασμα”. Συνδέοντας τους προμηθευτές με διανομείς και διαμεσολαβητές για να δημιουργήσει πακέτα που στοχεύουν σε διαφορετικά τμήματα.
Αυτό λειτουργεί σε επίπεδο μάρκας, στη διανομή αλλά και στην κορυφή της διοχέτευσης κατά τη φάση έμπνευσης της ταξιδιωτικής αναζήτησης. Επιτρέποντας σε κράτη, χώρες να προσελκύσουν τουρίστες σε περιοχές.
“Ο τομέας του τουρισμού πρέπει να υποβληθεί σε μετασχηματισμό αναλυτικών στοιχείων για να επιτρέψει τον συντονισμό των προϋπολογισμών μάρκετινγκ, των τομεακών προωθήσεων και των ημερολογίων των εκδηλώσεων και να διασφαλίσει ότι τα προϊόντα διατίθενται στο σωστό τμήμα πληθυσμού την κατάλληλη στιγμή, λέει η McKinsey.
Οι κυβερνήσεις έχουν την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουν τους ρόλους τους στην παροχή υποδομής δεδομένων και δυνατοτήτων στον τουριστικό τομέα και να διερευνήσουν με νέα και καινοτόμα λειτουργικά μοντέλα.”
Το Τουριστικό Δίκτυο Analytics της Σιγκαπούρη το κάνει ήδη. Παρέχοντας στοιχεία άφιξης τουριστικών επιχειρήσεων, προφίλ επιβατών, λεπτομέρειες δαπανών και εσόδων και σχόλια από επισκέπτες.
Προχωρώντας μπροστά
Η McKinsey είναι πεπεισμένη ότι μία τέτοια παρέμβαση από τα κράτη σε κλίμακα, θα δώσει στη βιομηχανία την “ευκαιρία να ξανασκεφτεί τις τουριστικές επιχειρήσεις”.
Οι κυβερνήσεις ή οι περιφερειακοί οργανισμοί θα είναι σε θέση να επιβλέπουν αυτά τα προγράμματα και να κατευθύνουν όπως υποστηρίζει τον τουρισμό “με ασφάλεια στο επόμενη φυσιολογική φάση”.
Είναι ίσως δύσκολο να προβλεφθεί μια προσπάθεια εφικτή δεδομένου του ανταγωνιστικού κλίματος στο οποίο συνήθως λειτουργεί η βιομηχανία, όπου ο ρόλος του κράτους είναι συνήθως (και απλά) να χρηματοδοτήσει τις προσπάθειες μάρκετινγκ ενός προορισμού ή μιας χώρας.
Η προμήθεια προϊόντος πιθανότατα δεν θα είναι πρόβλημα, αλλά ο καθορισμός της ζήτησης θα είναι πολύ πιο δύσκολο να προβλεφθεί, επισημαίνεται. Ειδικά κατά τη διάρκεια των διακοπών, καθώς τα ποσοστά μόλυνσης αυξάνονται και μειώνονται σε διαφορετικές χώρες.
Όμως η συνεργασία καταλήγει η McKinsey θα μπορούσε να είναι ο μόνος μηχανισμός που λειτουργεί κατά τη διάρκεια μιας περιόδου ανάκαμψης και που ποτέ δεν απαιτήθηκε στην ιστορία της βιομηχανίας.
