Το κλείσιμο του ρωσικού εναέριου χώρου για ορισμένους διεθνείς αερομεταφορείς- συμπεριλαμβανομένων πολλών ευρωπαϊκών- ανάγκασε τις αεροπορικές εταιρείες να αναζητήσουν εναλλακτικές διαδρομές.
Για ορισμένες πτήσεις, όπως αυτές που συνδέουν την Ευρώπη με τη Νοτιοανατολική Ασία, το γεγονός αυτό αποτελεί σοβαρό πρόβλημα, καθώς η Ρωσία, η μεγαλύτερη χώρα του κόσμου, βρίσκεται ακριβώς ανάμεσά τους.
Το πρόβλημα απεικονίζεται καλύτερα από την πτήση της Finnair από το Ελσίνκι στο Τόκιο. Πριν από την εισβολή στην Ουκρανία, τα αεροπλάνα του εθνικού αερομεταφορέα της Φινλανδίας απογειώνονταν και έμπαιναν γρήγορα στον εναέριο χώρο της γειτονικής Ρωσίας, διασχίζοντάς τον για πάνω από 3.000 μίλια.
Στη συνέχεια εισέρχονταν στην Κίνα κοντά στα βόρεια σύνορά της με τη Μογγολία, πετούσαν στον εναέριο χώρο της για περίπου 1.000 μίλια, προτού εισέλθουν ξανά στη Ρωσία λίγο βόρεια του Βλαδιβοστόκ.
Τέλος, θα διέσχιζαν τη Θάλασσα της Ιαπωνίας και θα στρεφόνταν νότια προς το αεροδρόμιο Ναρίτα. Το ταξίδι θα διαρκούσε λίγο λιγότερο από εννέα ώρες κατά μέσο όρο και θα κάλυπτε σχεδόν 5.000 μίλια.Η τελευταία τέτοια πτήση αναχώρησε στις 26 Φεβρουαρίου. Την επόμενη ημέρα, η Ρωσία απαγόρευσε στη Φινλανδία να χρησιμοποιεί τον εναέριο χώρο της, αναγκάζοντας την προσωρινή ακύρωση των περισσότερων ασιατικών προορισμών της Finnair, συμπεριλαμβανομένης της Νότιας Κορέας, της Σιγκαπούρης και της Ταϊλάνδης.
Πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, πολλές αεροπορικές εταιρείες διέσχιζαν τον ρωσικό εναέριο χώρο.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ωστόσο, οι υπεύθυνοι σχεδιασμού δρομολογίων της αεροπορικής εταιρείας εργάζονταν εδώ και καιρό για να βρουν μια λύση. “Κάναμε τον πρώτο πολύ πρόχειρο υπολογισμό περίπου δύο εβδομάδες πριν από το πραγματικό κλείσιμο του εναέριου χώρου”, λέει ο Riku Kohvakka, διευθυντής σχεδιασμού πτήσεων της Finnair.
Η λύση ήταν να πετάξουμε πάνω από τον Βόρειο Πόλο. Αντί να κατευθύνονται νοτιοανατολικά προς τη Ρωσία, τα αεροπλάνα θα αναχωρούσαν τώρα από το Ελσίνκι και θα πήγαιναν κατευθείαν βόρεια, με προορισμό το νορβηγικό αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ, πριν διασχίσουν τον πόλο και την Αλάσκα.
Στη συνέχεια θα έστριβαν προς την Ιαπωνία πετώντας πάνω από τον Ειρηνικό, παρακάμπτοντας προσεκτικά τον ρωσικό εναέριο χώρο. Αυτό δεν είναι τόσο απλό όσο πριν: Το ταξίδι διαρκεί τώρα πάνω από 13 ώρες, καλύπτει περίπου 8.000 μίλια και καταναλώνει 40% περισσότερα καύσιμα.
Η Finnair ξεκίνησε πτήσεις μέσω της πολικής διαδρομής προς την Ιαπωνία στις 9 Μαρτίου. Πώς, λοιπόν, μια αεροπορική εταιρεία επανασχεδιάζει πλήρως μία από τις μεγαλύτερες πτήσεις της μέσα σε μόλις μία εβδομάδα;
“Όλες οι μεγάλες αεροπορικές εταιρείες έχουν το δικό τους ηλεκτρονικό σύστημα σχεδιασμού πτήσεων, το οποίο χρησιμοποιούν για να σχεδιάζουν τις διαδρομές και να τις αλλάζουν”, εξηγεί ο Kohvakka.
Στο λογισμικό αυτό, ο εναέριος χώρος συγκεκριμένων χωρών μπορεί να διαγραφεί και να εισαχθούν χειροκίνητα σημεία πορείας που θα το βοηθήσουν να υπολογίσει εναλλακτικές διαδρομές.
Το επόμενο βήμα είναι ένα νέο επιχειρησιακό σχέδιο πτήσης, το οποίο λέει στο πλήρωμα ποια είναι η προγραμματισμένη διαδρομή, πόσα καύσιμα χρειάζονται, πόσο μπορεί να ζυγίζει το αεροπλάνο και ούτω καθεξής.
“Από την εμπειρία μας γνωρίζαμε ότι είχαμε δύο δυνατότητες: μία μέσω του βορρά και μία μέσω του νότου”, λέει ο Kohvakka.
Εκτός από την πολική διαδρομή, η Finnair μπορεί επίσης να φτάσει στην Ιαπωνία πετώντας νότια της Ρωσίας — πάνω από τη Βαλτική, την Πολωνία, τη Σλοβακική Δημοκρατία, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Τουρκία, τη Γεωργία, το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Καζακστάν στην Κίνα, την Κορέα και στη συνέχεια στην Ιαπωνία. Η συγκεκριμένη διαδρομή είναι μεγαλύτερης διάρκειας, αλλά αν οι συνθήκες ανέμου είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές μπορεί να επιλεχθεί, και να έχει παρόμοιο χρόνο πτήσης.
