Νέα έρευνα αποκάλυψε ότι το να είσαι σωματικά δραστήριος μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2, ακόμη και σε άτομα με υψηλό σχετικό γενετικό κίνδυνο.
Μελέτη του πανεπιστημίου του Σίδνεϊ έδειξε ότι τα υψηλότερα επίπεδα συνολικής φυσικής δραστηριότητας, ειδικά μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας, είχαν ισχυρή συσχέτιση με χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο British Journal of Sports Medicine.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα υψηλότερα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας θα πρέπει να προωθηθούν ως κύρια στρατηγική για την πρόληψη του διαβήτη τύπου 2, η οποία επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους.
Στην μελέτη συμμετείχαν 59.325 ενήλικες από τη Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου, οι οποίοι φορούσαν επιταχυνσιόμετρα (φορητούς μετρητές δραστηριότητας) στους καρπούς τους στην αρχή της μελέτης. Στην συνέχεια παρακολουθήθηκαν για έως και επτά χρόνια για διάφορα θέματα υγείας που ενδεχομένως εκδήλωσαν.
Η UK Biobank είναι μια μεγάλης κλίμακας βιοϊατρική βάση δεδομένων και ερευνητικός πόρος που περιέχει ανώνυμες πληροφορίες γενετικής, τρόπου ζωής και υγείας από μισό εκατομμύριο συμμετέχοντες στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Περιλαμβάνει γενετικούς δείκτες που σχετίζονται και με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. Τα άτομα με υψηλό δείκτη γενετικού κινδύνου είχαν 2,4 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2 σε σύγκριση με εκείνους με χαμηλό δείκτη γενετικού κινδύνου.
Η μελέτη έδειξε ότι πάνω από μία ώρα μέτριας έως έντονης σωματικής δραστηριότητας την ημέρα συσχετίστηκε με 74% χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε σύγκριση με συμμετέχοντες που έκαναν λιγότερο από 5 λεπτά φυσικής δραστηριότητας.
Αυτό συνέβη ακόμη και όταν ελήφθησαν υπόψη άλλοι παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του γενετικού κινδύνου.
Ένα άλλο σημαντικό εύρημα ήταν ότι οι συμμετέχοντες με υψηλό γενετικό κίνδυνο, αλλά που ήταν στην πιο σωματικά δραστήρια κατηγορία, είχαν στην πραγματικότητα χαμηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2 σε σύγκριση με εκείνους με χαμηλό γενετικό κίνδυνο αλλά στην λιγότερο ενεργή κατηγορία.
Η επικεφαλής συγγραφέας, αναπληρώτρια καθηγήτρια Melody Ding από το Κέντρο Charles Perkins λέει ότι παρόλο που ο ρόλος της γενετικής και της σωματικής δραστηριότητας στην εμφάνιση του διαβήτη τύπου 2 είναι καλά τεκμηριωμένος, μέχρι τώρα τα περισσότερα δεδομένα προέρχονταν από καταθέσεις στοιχείων των ίδιων των ασθενών και υπήρχαν λίγες στατιστικά σημαντικές πληροφορίες για το αν ο γενετικός κίνδυνος θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με τη σωματική δραστηριότητα.
“Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τον γενετικό μας κίνδυνο και το οικογενειακό μας ιστορικό, αλλά αυτό το εύρημα παρέχει πολλά υποσχόμενα και θετικά νέα ότι μέσω ενός ενεργού τρόπου ζωής, μπορεί κανείς να μειώσει σε μεγάλο βαθμό τον κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2”.
Η Ding λέει ότι η μέτριας έντασης σωματική δραστηριότητα περιγράφει κινήσεις που σε κάνουν να ιδρώνεις και να σου κόβεται ελαφρώς η αναπνοή, όπως το γρήγορο περπάτημα και η γενική κηπουρική.
Παραδείγματα έντονης σωματικής δραστηριότητας περιλαμβάνουν τρέξιμο, αερόβιο χορό, ποδήλατο σε ανηφόρα ή με γρήγορο ρυθμό και βαριά κηπουρική όπως το σκάψιμο: οι δραστηριότητες, δηλαδή, που σας κόβουν την αναπνοή ή σας κάνουν να αναπνέετε βαριά.
Πηγή: https://scitechdaily.com
