Αυτά είναι τα σημάδια που μπορούν να σας υποδείξουν ότι πρέπει να αναζητήσετε ένα καλύτερο γεύμα αλλού.
Σύμφωνα με μια μελέτη του PhotoAiD, τα τρία κορυφαία κριτήρια που καθιστούν ένα εστιατόριο τουριστική παγίδα είναι οι τιμές άνω του μέσου όρου, οι ανέσεις προσαρμοσμένες στους τουρίστες και η έλλειψη πολιτιστικής ταυτότητας.
Ωστόσο, αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι πάντα άμεσα εμφανή, οπότε επαγγελματίες του ταξιδιωτικού κλάδου και σεφ με κριτήριο τη γαστρονομική έρευνα έδωσαν περισσότερες πληροφορίες επί του θέματος.
«Θέλω να είμαι σίγουρη ότι τα χρήματά μου πάνε σε ανθρώπους που δουλεύουν σκληρά για να προωθήσουν την τοπική τους κουζίνα – όχι σε εταιρείες μαζικής πώλησης ή σε τουριστικές παγίδες»
Η executive pastry chef Claudia Martinez και ο διαγωνιζόμενος στο «Top Chef» Hector Santiago – και οι δύο ημιφιναλίστ του James Beard – πιστεύουν ότι η πρόθεση είναι αυτό που ορίζει μια τουριστική παγίδα.
«Για μένα, είναι ένα μέρος που φτιάχνει αυτό που υποθέτουν ότι θα ήθελε ένας ταξιδιώτης … όπως π.χ. την πίτσα όπως νομίζουν ότι θα την ήθελε ένας Αμερικανός αντί να φτιάξουν μια νόστιμη εκδοχή της πίτσας που θα έχει τη δική τους πινελιά», εξήγησε ο Santiago στην Huffpost.
Ως Πορτορικάνος, το βρίσκει αυτό ιδιαιτέρως ενοχλητικό γιατί «θέλω οι άνθρωποι να δοκιμάζουν την αυθεντική κουζίνα», είπε. «Για μένα, ένα από τα καλύτερα μέρη του ταξιδιού είναι να βυθίζεσαι κάπου και να ζεις σαν ντόπιος».
Η Martinez απορρίπτει κάθε εστιατόριο που «δεν ανήκει σε κάποιον ντόπιο και δεν ενσαρκώνει το γαστρονομικό ταλέντο της πόλης στο σύνολό της, αλλά επικεντρώνεται στο να στήνει τραπέζια για κέρδη και να προωθεί μη ποιοτικό φαγητό».
Αυτό μεταφράζεται σε υψηλότερες τιμές με χαμηλότερη ποιότητα, λέει, με έμφαση στο μεγαλύτερο κέρδος για τους ιδιοκτήτες αντί για την καλύτερη εμπειρία για τους πελάτες.
Όλα αυτά ευθύνονται για το ότι σχεδόν το 70% των ταξιδιωτών που συμμετείχαν σε έρευνα της PhotoAiD δήλωσαν ότι η επίσκεψη σε μια τουριστική παγίδα μείωσε τη συνολική εμπειρία του ταξιδιού τους – και είναι ο λόγος για τον οποίο θα πρέπει να έχετε κατά νου τα παρακάτω red flags.
Τοποθεσία
Είναι δύσκολο να αντισταθείς στο φαγητό, ειδικά όταν περπατάς όλη μέρα και το στομάχι σου γουργουρίζει. Αλλά το να βρίσκεσαι κοντά σε σημαντικά αξιοθέατα συνήθως συνεπάγεται μεγάλο πλήθος κόσμου και υψηλά ενοίκια που «οι ντόπιοι δεν θα μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά, εκτός αν ταΐζουν δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες την εβδομάδα», δήλωσε Taryn Scher, η οποία ειδικεύεται στις δημόσιες σχέσεις.
«Είναι ο κύκλος της ζωής: Οι τουρίστες έρχονται στην πόλη. Τους δείχνουν τα ιστορικά μέρη, τα μουσεία, τους κήπους. Αρχίζουν να πεινάνε. Στη συνέχεια, ο ξεναγός πηγαίνει ένα λεωφορείο γεμάτο τουρίστες σε ένα μέρος που φαίνεται δελεαστικό»
Και όπως επισημαίνει η Martinez, «επιχειρήσεις που διαθέτουν περισσότερες από διακόσιες θέσεις συνήθως σε κεντρικά σημεία «φωνάζουν» ότι ανήκουν σε εταιρείες, [καθώς έχουν] το μάρκετινγκ και τον προϋπολογισμό για να σχεδιάσουν μια τουριστική παγίδα».
«Θέλω να είμαι σίγουρη ότι τα χρήματά μου πάνε σε ανθρώπους που δουλεύουν σκληρά για να προωθήσουν την τοπική τους κουζίνα – όχι σε εταιρείες μαζικής πώλησης ή σε τουριστικές παγίδες που αγοράζουν προπαρασκευασμένο φαγητό», δήλωσε η ίδια, γι’ αυτό και αναζητά εστιατόρια μακριά από τους κεντρικούς δρόμους.
Eπιδόρπια
Όλοι έχουν το αγαπημένο τους επιδόρπιο – ένα all time classic, στο οποίο μπορείτε να βασιστείτε. Αλλά ως pastry chef, η Martinez ξέρει πώς να αναγνωρίζει τις τουριστικές παγίδες από τα γλυκά τους μετά το γεύμα.
«Κλασικό cheesecake, κέικ με λιωμένη λάβα, key lime pie … αυτά συνήθως δεν φτιάχνονται στο μαγαζί», μοιράστηκε. Το παγωτό επίσης συνήθως προέρχεται από προμηθευτή εστιατορίου, εκτός αν αναφέρεται κάτι διαφορετικό.
Τα υπερβολικά τέλεια κομμένα κέικ και πίτες είναι επίσης σημάδια μαζικής παραγωγής. «Εάν υπάρχουν επιδόρπια στην βιτρίνα ή στο μενού με φωτογραφίες, ειδικά σε ένα εστιατόριο που φιλοξενεί πάνω από 200 άτομα, αυτό συνήθως σημαίνει ότι προμηθεύονται από επαγγελματίες ζαχαροπλάστες», αποκάλυψε.
Και αν τα επιδόρπια δεν έχουν περιγραφή και είναι διακοσμημένα με τον ίδιο τρόπο, είναι απίθανο να έχουν στο προσωπικό τους ζαχαροπλάστη που ψήνει τα προϊόντα τους.
Οι πελάτες
Aν ένα μενού σας φαίνεται πολύ συνηθισμένο, μπορεί να βρίσκεστε σε μια τουριστική παγίδα. Το ίδιο ισχύει και για την πελατεία. Γι’ αυτό και ο chef Okan Kizilbayir κρατάει αποστάσεις από εστιατόρια που ειδικεύονται στην εξυπηρέτηση τουριστών.
«Είναι ο κύκλος της ζωής: Οι τουρίστες έρχονται στην πόλη. Τους δείχνουν τα ιστορικά μέρη, τα μουσεία, τους κήπους. Αρχίζουν να πεινάνε. Στη συνέχεια, ο ξεναγός πηγαίνει ένα λεωφορείο γεμάτο τουρίστες σε ένα μέρος που φαίνεται δελεαστικό», είπε. Όμως, υποστήριξε, «δεν μπορείς να παρέχεις καλή ποιότητα φαγητού για τόσους πολλούς ανθρώπους ταυτόχρονα, οπότε ως εστιάτορας πρέπει να κάνεις περικοπές. Κάνεις το φαγητό ή τα ποτά να φαίνονται «πομπώδη». Φέρνεις επιδόρπια με αστραφτερά κεριά, παίζεις δυνατά «λαϊκή μουσική», βάζεις τους σερβιτόρους να τραγουδούν με περίεργα ρούχα ή καπέλα».
«Οι τουρίστες φεύγουν από αυτά τα μέρη με κακό φαγητό στο στομάχι τους, αλλά ο ξεναγός παίρνει μερίδιο από τα κέρδη».
*Με πληροφορίες από: Huffpost | Su-Jit Lin
