Πολύς λόγος γίνεται για τους παράγοντες που μπορούν να βοηθήσουν σε μια προσπάθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης, στις νέες τεχνικές, ακόμα και στην ψυχολογία του ζευγαριού κατά την περίοδο των προσπαθειών. Ελάχιστα έχουν αντίθετα ειπωθεί, γι αυτά που δεν βοηθούν ή τουλάχιστον είναι αδιάφορα…
Δείτε παρακάτω μερικούς από αυτούς τους παράγοντες, όπως μας τους εξηγεί ο Δρ Κωνσταντίνος Κωσταράς Μαιευτήρας Γυναικολόγος, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών Ιατρός Αναπαραγωγής.
Ινομυώματα: Η επίδραση του ινομυώματος εξαρτάται από την ακριβή του θέση. Τα “υποβλενογόνια”, δηλαδή αυτά που προβάλλουν στη κοιλότητα της μήτρας, μειώνουν τα ποσοστά επιτυχίας ενώ τα “υπορογόνια”, στην εξωτερική πλευρά, δεν φαίνεται να έχουν κάποια επίδραση στην επιτυχία της εξωσωματικής. Η μεταανάλυση 19 μελετών έδειξε σημαντική μείωση στις γεννήσεις βρεφών και στα ποσοστά επίτευξης εγκυμοσύνης σε γυναίκες με “ενδοτοιχωματικά” ινομυώματα συγκρινόμενες με αυτές χωρίς ινομύωμα. Ωστόσο, καμία μελέτη μέχρι στιγμής δεν έχει αποδείξει ότι η αφαίρεσή τους φέρνει καλύτερα αποτελέσματα.
Ενδομητρίωση: Οι γνώμες διίστανται αν πρέπει να αφαιρείται πριν την προσπάθεια εξωσωματικής ένα ασυμπτωματικό ενδομητρίωμα. Πάντως δεν είναι πάγια τακτική για όλες τις περιπτώσεις και αυτό επειδή δεν έχει αποδειχτεί ότι έτσι επιτυγχάνονται καλύτερα αποτελέσματα. Αντιθέτως, η αφαίρεση μπορεί να μειώσει τα αποθέματα των ωοθηκών και την πιθανότητα εγκυμοσύνης.
Κάπνισμα: Το κάπνισμα τσιγάρων μειώνει τα ποσοστά επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης ενώ συνδέεται και με πολλές παρενέργειες γενικά στην υγεία. Οι γυναικολόγοι και οι ειδικοί αναπαραγωγής συστήνουν να διακόπτεται.
Ιστορικό εγκυμοσύνης: Μια προηγούμενη εγκυμοσύνη με αίσιο αποτέλεσμα συνδέεται συνήθως με καλύτερα αποτελέσματα στην εξωσωματική. Αντίθετα το ιστορικό με 2-3 αποβολές συνδέεται με χαμηλότερα ποσοστά επιτυχίας.
Προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης: Η αποτυχία σε προηγούμενο κύκλο δεν σημαίνει απαραίτητα την μείωση των ποσοστών επιτυχίας των επόμενων προσπαθειών. Μεγάλη μελέτη σε 150.000 γυναίκες δείχνει αυξητική τάση και μετά την έβδομη προσπάθεια. Η εξατομικευμένη αντιμετώπιση είναι η ασφαλέστερη.
Παχυσαρκία: Η υπογονομότητα συναντάται συνηθέστερα σε γυναίκες υπέρβαρες και παχύσαρκες. Και σε αυτές τις γυναίκες παρατηρούνται μάλιστα ελαφρώς χαμηλότερα ποσοστά επιτυχίας.
Ασπιρίνη και βελονισμός: Μετααναλύσεις δεν έχουν δείξει καμία συσχέτιση αυτών των δύο με την επιτυχία ή την αποτυχία στην προσπάθεια εξωσωματικής γονιμοποίησης. Ειδικά για την χρήση της ασπιρίνης χρειάζονται περισσότερα στοιχεία.
Θρομβοφιλία: Η παρουσία αντισωμάτων έναντι των καρδιολιπινών η το “αντιπηκτικό του λύκου” είναι επίκτητοι παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν τα ποσοστά των αποβολών χωρίς να επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα της εξωσωματικής. Τα επιστημονικά δεδομένα που έχουμε στην διάθεσή μας, δείχνουν ότι η ηπαρίνη δεν πρέπει να συστήνεται σε όλες τις περιπτώσεις γυναικών που προσπαθούν να επιτύχουν εγκυμοσύνη με εξωσωματική γονιμοποίηση. Κατά την θεραπεία της εξωσωματικής ή κατά την εγκυμοσύνη θα πρέπει να χορηγείται με βάση τις ενδείξεις όπως ιστορικό, βάρος, ηλικία, παράγοντες θρομβοφιλίας, κλπ.
