Kαι ο μύθος λέει: Θυμάρι~Το βότανο με την ισχυρότερη Αντιμικροβιακή & Αντισηπτική δράση
ο τόπος στον οποίο φύεται θυμάρι έχει ευλογηθεί από τις νεράιδες!!
και……………
οι αρχαίοι Έλληνες το είχαν αφιερώσει στην Αφροδίτη και στον Άρη!!!!
στους θεούς της δύναμης…
του θάρρους…
της ομορφιάς….και…
του έρωτα….
κανείς δεν αμφισβητούσε πως προκαλούσε και ενίσχυε τον ερωτικό πόθο…
την δύναμη….το θάρρος!!!!
ήταν το σύμβολο της γενναιότητας για αυτούς!!!!
υποστήριζαν πως έφτανε να σκορπίσουν στις αίθουσες φρεσκοκομμένο θυμάρι για να κυριευτούν οι καλεσμένοι από εφορία και ερωτική διάθεση!!!!
ούτε και αυτός ο μεγάλος τύραννος Διονύσιος ο Πρεσβύτερος των Συρακουσών δεν υποτιμούσε αυτή την τακτική στα περίφημα συμπόσια που διοργάνωνε!!!!
η σύνδεσή του με το θάρρος και την δύναμη είχε φωλιάσει στις παραδόσεις των αρχαίων λαών!!!!
οι Ρωμαίοι στρατιώτες έριχναν στο μπάνιο τους θυμάρι για να αποχτήσουν θάρρος και δύναμη και…
έκαιγαν θυμάρι στις εξοχικές τους κατοικίες (είχαν και τότε) για να απομακρύνουν τα δηλητηριώδη ερπετά όπως και τους σκορπιούς!!!!
ο Μέγας Αλέξανδρος -λένε-έκανε μπάνιο και πλενόταν με αφέψημα θυμαριού για να απομακρύνει τις ψείρες!!!
και στον Μεσαίωνα οι Δέσποινες των λογισμών των Ιπποτών τους χάριζαν ματσάκια θυμαριού και τους τάιζαν σούπες από θυμάρι για να μην τους εγκαταλείπουν στη μάχη η δύναμη… το θάρρος και η γενναιότητα!!!!
και ας έρθουμε πάλι στους Αρχαίους Έλληνες….
το έκαιγαν στους ναούς για καθαρμό αλλά και ως προσφορά στους Θεούς!!!!!
πίστευαν ότι οι θεοί του Ολύμπου προτιμούσαν ιδιαίτερα το άρωμα του!!!!!! (Εξ ου και το θυμ-ιάτισμα των χριστιανών)
εκείνα τα μακρινά λοιπόν χρόνια όλοι και εδικά οι ηλικιωμένοι έπιναν τακτικά έγχυμα από θυμάρι για να διατηρούν τις πνευματικές και σωματικές τους δυνάμεις και για να προστατεύονται από τις αρρώστιες….
αρωμάτιζαν με θυμάρι, το τυρί και το κρασί τους και λάτρευαν το περίφημο θυμαρίσιο μέλι τους….
παρασκεύαζαν δε και ένα δυναμωτικό ποτό σιγοβράζοντας σε κρασί ή σε νερό σύκα και θυμάρι……
δεν θα έλειπε βέβαια το θυμάρι από τα γραπτά του μεγάλου γιατρού…..
του Ιπποκράτη……
στο σύγγραμμά του «Περί Διαίτης» μας αναφέρει πως το θυμάρι αποβάλλει το φλέγμα…..
είναι θερμαντικό…..
διουρητικό και υπακτικό…..ενώ….
στο «Περί Νούσων» το προτείνει ενάντια στη φθίση του λάρυγγα……
ο δε Διοσκουρίδης ο σπουδαίος αυτός ιατροφιλόσοφος της αρχαιότητας και σπουδαίος φαρμακολόγος
στο τρίτο βιβλίο του συγγράμματος του «Περί Ύλης Ιατρικής» -όπου πραγματεύεται
“περί ριζών και χυλισμάτων και βοτάνων και σπερμάτων συμφύλων τε και φαρμακωδών επελευσόμεθα” -αναφερόμενος στο θυμάρι λέει:
θυμάρι: το ξέρουν όλοι.
Είναι μικρός θάμνος με την μορφή φρύγανου, καλυμμένος από στενά και πολλά φύλλα, ο οποίος έχει στην άκρη κεφάλια γεμάτα με άνθη πορφυρόχρωμα και φυτρώνει κυρίως σε πετρώδεις και άγονες περιοχές.
Όταν πίνεται με αλάτι και ξύδι έχει την ιδιότητα να αποβάλλει το φλέγμα από την κοιλιά.
Το αφέψημά του μαζί με μέλι βοηθά όσους έχουν ορθόπνοια (ορθόπνοια είναι βαριάς μορφή δύσπνοια) και γενικά το άσθμα, ενώ αποβάλλει τις έλμινθες (ελμινθίαση-ασθένεια που παρουσιάζεται στο έντερο και οφείλεται σε ειδικά παράσιτα που λέγονται έλμινθες ή λεβίθες), την έμμηνο ρύση, το ύστερο (τον πλακούντα) και τα έμβρυα.
και είναι ακόμα το θυμάρι διουρητικό, ενώ αν προστεθεί σε μέλι και γίνει μαντζούνι βοηθάει στην απόχρεμψη (“μιγέν δε μέλιτι και εκλειχθέν ευανάγωγα τα εκ θώρακος ποιεί”) και συνεχίζει ο μεγάλος αυτός βοτανολόγος…
Δείτε και Σιρόπι θυμαριού για απόχρεμψη, βήχα και πονόλαιμο!
Διαλύει και τα πρόσφατα πρηξίματα και τις θρομβώσεις του αίματος αν γίνει κατάπλασμα μαζί με ξίδι και εξαφανίζει τους μικρούς όγκους του δέρματος και τις κρεατοελιές, ενώ αν τεθεί ως κατάπλασμα μαζί με κρασί και κριθάλευρο, ενδείκνυται σε όσους πάσχουν από ισχιαλγίες.
Όταν τρώγεται ως τροφή ωφελεί όσους έχουν αμβλυωπία (η αμβλυωπία είναι μία αναπτυξιακή διαταραχή της οπτικής αντίληψης του χώρου)
Το θυμάρι είναι χρήσιμο για ιατρική χρήση και ως άρτυμα…
εκτός από το θυμάρι (θύμος, γιγνώσκεται υπό πάντων) ο Διοσκουρίδης αναφέρεται και στον έρπυλλο και μάλιστα σε δύο είδη του…..
το ένα του είδος:
“έρπυλλος,ο μεν τις έστι κηπευτικός, σαμψουχίζων τη οσμή, και στεφανωματικώς….”
ο μεν ένας έρπυλλος είναι ο κηπευτικός,οποίος έχει την μυρωδιά του σάμψυχου (σάμχυχον ή αμάρακον ονόμαζε ο Διοσκουρίδης την μαντζουράνα ) και είναι χρήσιμος μόνο γιά στεφάνια…
και συνεχίζει….
έχει ονομαστεί έτσι επειδή έρπει και βγάζει ρίζες όποιο τυχόν μέρος του αγγίξει το έδαφος…
έχει φύλλα και κλωνάρια ίδια με την ρίγανη, αλλά πιό ανοιχτόχρωμα….
όταν βγαίνει από τις ξερολθιές είναι πιό ανεπτυγμένος…
το άλλο του είδος:
“o δε τις έστιν άγριος,ος και ζυγίς καλείται….”
“ο δε άλλος έρπυλλος είναι ο άγριος,ο οποίος αποκαλείται και ζυγίς…..”
και συνεχίζει….
“αυτός δεν έρπει, αλλά είναι όρθιος, βγάζοντας λεπτά κλωναράκια, όμοια με φρύγανου, γεμάτα με φύλλα όμοια με του απήγανου είναι όμως αυτά ελαφρώς στενά, πιο μακριά και πιο σκληρά…..
έχει άνθη καυστικά στην γεύση και ευχάριστα στην μυρωδιά ενώ η ρίζα του είναι άχρηστη φαρμακευτικά…
φυτρώνει σε βράχους και είναι πιο δυνατός και πιο θερμαντικός από τον κηπευτικό και πιο κατάλληλος για ιατρική χρήση…
γιατί όταν πίνεται προκαλεί την έμμηνο ρύση και την ούρηση…
ωφελεί τους κολικούς,τις ρήξεις των μυικών και νευρικών ιστών και τις φλεγμονές του συκωτιού….
όταν πίνεται και όταν γίνεται κατάπλασμα ωφελεί τα δαγκώματα από τα ερπετά ενώ…
αν βραστεί με ξύδι και γίνουν εξωτερικές πλύσεις με την προσθήκη σε αυτό ροδόμυρου ανακουφίζει τον πονοκέφαλο..
ενδείκνυται ειδικά στον λήθαργο (συνεχής και βαθύς ύπνος, μια παθολογική κατάσταση που οφείλεται κυρίως σε νόσους του εγκεφάλου) και στη φρενίτιδα (βίαιη ψυχική διαταραχή)…
αν πίνεται σε ποσότητα τεσσάρων δραχμών μαζί με ξύδι σταματά και την αιμόπτυση.”
αυτά τα δύο είδη του έρπυλλου του Διοσκουρίδη είναι είδη θυμαριού – το ένα κηπευτικό, το άλλο άγριο-
και τώρα ας δούμε τι μας λέει και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος στην Φυσική του ιστορία:
το θυμάρι ηρεμεί και γαληνεύει τους επιληπτικούς….
ηρεμεί και κατασιγάζει τους πονοκεφάλους και…
όταν καίγεται η έντονη μυρωδιά και ο καπνός του απομακρύνουν τα δηλητηριώδη φίδια….
και ένας νεότερος….
εκεί γύρω στα 1650 ο Nίκολας Kουλπέπερ διάσημος Άγγλος γιατρός και βοτανολόγος της Αναγέννησης ο οποίος αντιτάχτηκε στο “κλειστό μαγαζί” (όπως ο ίδιος έλεγε) των γιατρών και που πίστευε πως το φάρμακο είναι δημόσιο αγαθό και όχι εμπορικό μυστικό αναφερόμενος στο θυμάρι λέει:
το θυμάρι είναι ένα σημαντικότατο δυναμωτικό των πνευμόνων….
άριστο τονωτικό και απαραίτητο στα άτομα που βρίσκονται στην ανάπτυξη….και…
συμπληρώνει:
δεν υπάρχει καλύτερο γιατρικό από το θυμάρι για τον κοκκύτη, την αρρώστια αυτή των παιδιών…..
