Η 24χρονη νοσοκόμα Σάρα Φλάναγκαν, δεν μπορεί να πιστέψει ότι επέστρεψε ξανά εδώ, δουλεύοντας πολλές ώρες σε νοσοκομείο της Φλόριντα, με ασθενείς που έχουν τον κορονοϊό.
Αμέτρητοι άνθρωποι που χρειάζονται φροντίδα παραμένουν στους διαδρόμους του τμήματος επειγόντων περιστατικών για μέρες. Το νοσοκομείο της, στο οποίο η Φλάναγκαν ζήτησε να μην κατονομαστεί λόγω ανησυχιών για την ασφάλεια της εργασίας, μετατρέπει όλο και περισσότερες μονάδες σε μονάδες COVID-19. Και σχεδόν όλοι αυτοί οι ασθενείς δεν είναι εμβολιασμένοι, λέει η Φλάναγκαν.
Μετά από 18 μήνες από όλο αυτό, οι εργαζόμενοι στους χώρους υγείας έχουν ζήσει αρκετά.
«Αρχίσαμε να χάνουμε προσωπικό κατά κύματα», λέει στην HuffPost. «Υπήρχε μια μονάδα που, κυριολεκτικά, ολόκληρη η νυχτερινή βάρδια αποφάσισε: «Τελειώσαμε»!
Το νοσοκομείο έχει δει την υψηλότερη αιχμή σε κρούσματα COVID-19 από την έναρξη της πανδημίας και ασθενείς που είναι πιο άρρωστοι από ποτέ, χωρίς (να υπάρχουν) αρκετές νοσοκόμες να τους βοηθήσουν, λέει η ίδια.
Πολλές νοσοκόμες αισθάνονται κουρασμένες, ηττημένες και απογοητευμένες από ασθενείς που δεν εμβολιάστηκαν και από το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αρκετά μέλη του προσωπικού.
«Νιώθεις ότι αυτό που κάνεις δεν είναι αρκετό. Είναι τόσο απογοητευτικό…», λέει η Φλάναγκαν, προσθέτοντας ότι αγωνίζεται να βρει κάτι ανταποδοτικό στη νοσηλευτική αυτή τη στιγμή. «Βλέπεις τόσους πολλούς ανθρώπους που δεν τα πάνε καλά».
Περισσότερο από το 98% των εισαγωγών στα νοσοκομεία για COVID-19 μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου ήταν μεταξύ μη εμβολιασμένων ατόμων, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Peterson-KFF Health System Tracker.
Σχεδόν δύο χρόνια μετά, οι νοσοκόμες φτάνουν στο σημείο «ως εδώ και μην παρέκει…»
Φυσικά, η Φλάναγκαν απέχει πολύ από το να είναι η μόνη νοσοκόμα που αισθάνεται κουρασμένη και απελπισμένη καθώς οι θάνατοι από τον κορονοϊό συνεχίζουν να αυξάνονται. Και παρόλο που ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι τα νέα κρούσματα και οι νοσηλείες εξισορροπούνται σε εθνικό επίπεδο, οι ελλείψεις προσωπικού που επιδεινώνονται από την πανδημία σημαίνουν ότι οι νοσηλευτές σε μεγάλο μέρος της χώρας είναι απίθανο να πάρουν διάλειμμα σύντομα. Στη Φλόριντα, όπου εργάζεται ο Φλάναγκαν, το 70% των νοσοκομείων αντιμετώπισε έλλειψη προσωπικού το καλοκαίρι.
«Η πανδημία επιταχύνει μια ευρεία τάση που έχει δημιουργηθεί εδώ και αρκετό καιρό», δήλωσε η Τζοάν Σπετζ, διευθύντρια του Ινστιτούτου UCSF Philip R. Lee για τις Μελέτες Πολιτικής Υγείας και συν-συγγραφέας μιας μελέτης σχετικά με τις ελλείψεις νοσηλευτικής που σχετίζονται με την COVID σύμφωνα με δελτίο τύπου που δημοσιεύτηκε νωρίτερα αυτό το μήνα.
Η μελέτη της Σπετζ διαπίστωσε ότι η Καλιφόρνια θα αντιμετωπίσει μια σημαντική έλλειψη νοσηλευτικής – σχεδόν 41.000 νοσηλευτών – μέχρι τουλάχιστον το 2026, καθώς οι ηλικιωμένοι νοσοκόμοι συνταξιοδοτούνται, αναφέροντας την εξουθένωση και την επιθυμία να προστατεύσουν τα μέλη της οικογένειας από τον κορονοϊό. Οι εθνικές εκτιμήσεις δείχνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδέχεται να αντιμετωπίσουν έλλειψη νοσηλευτικής έως το 2030.
Από πολλές απόψεις, είναι διπλό χτύπημα: Οι νοσηλευτές είναι αγχωμένοι επειδή είναι υπερβολικά κουρασμένοι και δεν τους φτάνει. Είναι επίσης συναισθηματικά εξαντλημένοι επειδή τόσες πολλές από τις δύσκολες περιπτώσεις που βλέπουν μπορούν να αποφευχθούν με τον εμβολιασμό. Περισσότερο από το 98% των εισαγωγών στα νοσοκομεία για COVID-19 μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου ήταν μεταξύ μη εμβολιασμένων ατόμων, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Peterson-KFF Health System Tracker.
«Απογοητεύομαι όταν φροντίζω τους μη εμβολιασμένους ασθενείς με COVID. Νομίζω ότι παίρνουν κρεβάτια άλλων ασθενών», δηλώνει η Πατρίτσια, μια 28χρονη νοσηλεύτρια που εργάστηκε στο Νιου Τζέρσεϊ, τη Νότια Καρολίνα και το Τενεσί κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
«Έχω ακούσει πάρα πολλές ιστορίες ασθενών που πεθαίνουν επειδή τα κρεβάτια της ΜΕΘ είναι γεμάτα», προσθέτει η Πατρίτισα, η οποία ζήτησε να χρησιμοποιήσει μόνο το μικρό της όνομα λόγω ιδιωτικότητας. «Ακόμη νιώθοντας απογοήτευση, ωστόσο, είμαι σε θέση να αφήσω τα προσωπικά μου συναισθήματα μακριά και να φροντίσω τους ασθενείς μου όσο καλύτερα μπορώ».
«Απογοητεύομαι όταν φροντίζω τους μη εμβολιασμένους ασθενείς με COVID. Νομίζω ότι παίρνουν κρεβάτια άλλων ασθενών», δηλώνει η Πατρίτσια, μια 28χρονη νοσηλεύτρια που εργάστηκε στο Νιου Τζέρσεϊ, τη Νότια Καρολίνα και το Τενεσί κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Είναι στο χέρι όλων μας – και του συστήματος – να βοηθήσει
Τα πράγματα έχουν γίνει αρκετά άσχημα τους τελευταίους δύο μήνες που η Φλάναγκαν έχει σκεφτεί να τα παρατήσει. Θεωρεί καταστροφικό ότι σε 18 μήνες, τα πράγματα είναι χειρότερα από ποτέ.
Ο αγώνας είναι ευρέως διαδεδομένος: Μια έρευνα διαπίστωσε ότι το 81% των νοσηλευτών ηλικίας 34 ετών και νεότερων λένε ότι αισθάνονται εξαντλημένοι και το 71% νιώθουν συγκλονισμένοι. Πιο ποιοτικές μελέτες έχουν επίσης βρει συναισθήματα ανεπάρκειας και ανικανότητας μεταξύ των νοσηλευτών κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
«Κάθε φορά που μπαίνω στο νοσοκομείο και αισθάνομαι ότι υπάρχουν λιγότεροι πόροι και λιγότερο προσωπικό, αισθάνομαι τόσο πιο ανίσχυρη και τόσο περισσότερο αισθάνομαι ότι αυτό που κάνω δεν έχει σημασία», λέει η Φλάναγκαν. «Τους τελευταίους δύο μήνες, ένιωσα μετά από ιδιαίτερα δύσκολες βάρδιες σαν να μην ξέρω πόσο περισσότερο μπορώ να είμαι δίπλα σε ένα κρεβάτι».
Αυτό που είναι πιο σπαρακτικό, προσθέτει, είναι ότι όταν νοσοκομεία όπως σ΄ αυτά που εργάζεται πλημμυρίζουν από ασθενείς που έχουν COVID-19, δεν είναι σε θέση να δώσει σε κανέναν τον χρόνο και τη φροντίδα που του αξίζει. Η ίδια έχει εισέλθει στη δουλειά της για να υποστηρίξει την ομοσπονδιακή παρέμβαση για την αντιμετώπιση της εξουθένωσης νοσοκόμων και μοιράστηκε την εμπειρία της στα κοινωνικά μέσα, η οποία ήταν κάπως χρήσιμη. Έχει αρχίσει να επιστρέφει στη θεραπεία (που έκανε παλιότερα) και παίρνει φάρμακα για να βοηθήσει στη διαχείριση της ψυχικής της υγείας.
Πολλές από τις αλλαγές που θέλουν να δουν η Φλάναγκαν κι άλλες νοσοκόμες πρέπει να συμβούν μέσα στα νοσοκομεία τους και αυξάνοντας το νοσηλευτικό εργατικό δυναμικό της χώρας, κάτι που δεν είναι εύκολο να γίνει.
«Δεν μπορούμε να (πιέσουμε να) αποφοιτήσουν αρκετά γρήγορα οι νοσηλευτές / νοσηλεύτριες, αλλά ακόμα και όταν αποφοιτήσουν, συχνά δεν είναι έτοιμες να παρέχουν το επίπεδο φροντίδας που είναι πλέον απαραίτητο αυτή τη στιγμή», δήλωσε στους New York Times η Κέιτι Μπόστον Λέρι, εκπαιδευτικός νοσηλευτικής.
Αλλά μόνο επειδή χρειάζονται αλλαγές στο σύστημα για να μειωθεί το βάρος των νοσηλευτών, δεν σημαίνει ότι όλοι οι άλλοι είναι εκτός λειτουργίας. Ο εμβολιασμός για την COVID-19 και τη γρίπη μειώνει δραματικά τον κίνδυνο νοσηλείας, γεγονός που απομακρύνει την πίεση από τα πλημμυρισμένα νοσοκομεία και τις ΜΕΘ. Σε νωρίτερα στάδια της πανδημίας υπήρχε μεγάλη εστίαση στους τρόπους με τους οποίους τα άτομα μπορούσαν να βοηθήσουν τους εργαζόμενους στην υγειονομική περίθαλψη, όπως το μαγείρεμα γευμάτων για αυτούς, η παροχή βοήθειας για τη φροντίδα των παιδιών ή η απλή προσέγγιση βοήθειας. Τώρα, πολλοί νοσηλευτές αισθάνονται ότι (αυτά) έχουν ξεχαστεί, παρόλο που το κάνουν περισσότερο από ποτέ.
«Θέλω οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι εμείς οι νοσηλευτές είμαστε εξαντλημένοι», λέει η Πατρίτσια. «Αυτή η πανδημία μας έχει βλάψει με τρόπους που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε. Είμαστε εξαιρετικά καταπονημένοι και κακοπληρωμένοι. Οι νοσηλευτές έχουν βαρεθεί τις ελλείψεις προσωπικού και τα παρατάνε. Βλέπουμε τον θάνατο τώρα περισσότερο από ποτέ. Ενθαρρύνω όλους να έχουν το νου τους στους νοσηλευτές, τους φίλους και τα μέλη της οικογένειάς τους».
