ΓΡΑΦΕΙ: ΕΛΕΝΗ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ
Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ογκολογικής Εταιρείας (ESMO), ο καρκίνος του μαστού είναι ο πιο συχνός από όλους τους καρκίνους στις γυναίκες και είναι η πρώτη αιτία θανάτου από καρκίνο στις Ευρωπαίες. Εκτιμάται ότι μία στις εννέα Ευρωπαίες θα αναπτύξει καρκίνο του μαστού κάποια στιγμή στη ζωή της, αλλά οι εκτιμήσεις αυτές ποικίλλουν ανάλογα με τη χώρα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδόν 332.000 γυναίκες διεγνώσθησαν με καρκίνο του μαστού το 2008. Ο καρκίνος αυτός αναπτύσσεται από κύτταρα/ιστούς στον αδένα του μαστού. Οι γυναίκες επηρεάζονται μακροχρόνια από τις ορμόνες, τα οιστρογόνα και την προγεστερόνη, που ενισχύουν την ανάπτυξη κάποιων συνήθων υποτύπων καρκίνου του μαστού. Αυτό που πρέπει όλες να θυμόμαστε είναι ότι πλέον η θεραπεία για τον καρκίνο εξατομικεύεται, γεγονός που σημαίνει ότι η επιλογή της θεραπευτικής στρατηγικής εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά και τους παράγοντες τόσο του όγκου όσο και της ίδιας της ασθενούς. Και κάτι ακόμα: Τα νέα είναι συνήθως καλά και στις περισσότερες περιπτώσεις οι γυναίκες-suvrivors συνεχίζουν τη ζωή τους, αφήνοντας πίσω τη νόσο.
Σύμφωνα με την καθηγήτρια Martine Piccart, ειδικό στη θεραπεία του καρκίνου του μαστού:
✖ Ο καρκίνος του μαστού δεν αναπτύσσεται σε μέρες ή σε εβδομάδες! Υπάρχει πάντα χρόνος για να ζητηθεί μια δεύτερη γνώμη για τις θεραπευτικές επιλογές.
✖ Το ογκολογικό συμβούλιο πριν από την έναρξη της θεραπείας είναι πολύ σημαντικό και δε θα πρέπει να υποτιμάται.
✖ Η σημασία της παθολογοανατομικής εξέτασης του όγκου είναι σημαντικά
υποτιμημένη. Η συνολική θεραπευτική στρατηγική εξαρτάται από μια προσεκτικά πραγματοποιηθείσα και καλά τυποποιημένη παθολογοανατομική εξέταση σε
ένα έμπειρο εργαστήριο.
✖ Μια δεύτερη γνώμη από ένα ανεξάρτητο εργαστήριο είναι μια καλή ιδέα, αν η πρώτη εξέταση έχει γίνει σε ένα εργαστήριο με περιορισμένη εμπειρία στη διάγνωση του καρκίνου του μαστού.
✖ Η εγκυμοσύνη είναι δυνατή μετά τον καρκίνο του μαστού, ιδιαίτερα αν οι ωοθήκες δεν έχουν καταστραφεί από κάποια χημειοθεραπευτικά φάρμακα, τα οποία είναι τοξικά γι’ αυτές. Αυτό χρειάζεται να συζητιέται από την αρχή με τις νέες γυναίκες που θέλουν να διαφυλάξουν τη γονιμότητά τους. Για τις γυναίκες που μένουν έγκυες μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας ούτε η εγκυμοσύνη αλλά ούτε και ο θηλασμός αυξάνουν την πιθανότητα υποτροπής.
