Παράσιτο που εντοπίζεται συχνά στα… λύματα της γάτας μπορεί να βοηθήσει στο μέλλον στη θεραπεία μορφών του καρκίνου. Σύμφωνα με άρθρο καθηγητή στη Βρετανία, το παράσιτο που προκαλεί την τοξοπλάσμωση, μια απειλητική λοίμωξη για εγκύους και ανοσοκατεσταλμένους, φαίνεται χρήσιμη στην καταστροφή καρκινικό όγκων, βάσει των πρώτων συμπερασμάτων από πειράματα σε ποντίκια.
Επί πολλά χρόνια οι ερευνητές αναζητούν πώς μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα για να θεραπεύσουν τον καρκίνο. Κι αυτό διότι πέρα από τον να μας προστατεύει από βακτήρια και ιούς, το ανοσοποιητικό μας αποβάλλει από τον οργανισμό ανώμαλα κύτταρα, όπως είναι τα καρκινικά. Ωστόσο κάποιες φορές τα κύτταρα αυτά και οι όγκοι αναπτύσσουν τεχνικές αποφυγής των ανοσοποιητικών εμποδίων του οργανισμού, κι έτσι καταφέρνουν να επιβιώνουν και να αναπαράγονται.
Ενώ έχουν εντοπιστεί μέθοδοι που ακυρώνουν τις τεχνικές αυτές των καρκίνων των πνευμόνων και των μελανωμάτων, άλλοι όγκοι όπως αυτοί του καρκίνου του μαστού, των ωοθηκών και του προστάτη δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με τον τρόπο αυτό. Οι όγκοι αυτοί περιβάλλονται από κύτταρα τα οποία εμποδίζουν την αντίδραση του οργανισμού σε αυτούς, κάτι που σημαίνει ότι το ανοσοποιητικά κύτταρα δεν ξέρουν πώς να τους επιτεθούν.
Ωστόσο το παράσιτο που προκαλεί την τοξοπλάσμωση φαίνεται ότι προκαλεί αυξημένη αντίδραση του οργανισμού, ώστε τα ανοσοποιητικά κύτταρα που παράγονται καταφέρνουν να ελέγξουν ή και να σκοτώσουν τον καρκινικό όγκο.
Ομάδα επιστημόνων στο πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ, στην κεντρική Αγγλία, δημιούργησε μια μετάλλαξη του παράσιτου Toxoplasma gondii η οποία δεν διαθέτει την πρωτεΐνη που προκαλεί την τοξοπλάσμωση. Ακολούθως κατηύθυνε αυτό το μεταλλαγμένο στέλεχος σε όγκους μελανώματος σε ποντίκια. Αργότερα το δοκίμασε και σε κακοήθεις όγκους στο έντερο και στον πνεύμονα.
Η εισαγωγή του ζωντανού παράσιτου κατευθείαν στον καρκινικό όγκο προκάλεσε ισχυρή ανοσοαπόκριση στα ποντίκια, ενώ και γειτονικοί όγκοι στους οποίους δεν είχε τοποθετηθεί το παράσιτο, βρέθηκαν επίσης έναντι αυξημένης ανοσοαπόκρισης του οργανισμού.
Το αποτέλεσμα είναι ότι εμποδίζεται σημαντικά η μεγέθυνση των όγκων, σε πολλές περιπτώσεις συρρικνώνονται και αυξάνεται σημαντικά το ποσοστό επιβίωσης των πειραματόζωων. Επιπλέον καταγράφηκε ουσιαστική αύξηση των κρίσιμων κυττάρων ανοσοποίησης.
Στο άρθρο του καθηγητή Παρασιτολογίας Χάνι Ελσέιχα, του Πανεπιστημίου του Νότιγχαμ, τονίζεται βεβαίως ότι τα πειράματα αφορούσαν μόνο σε ποντίκια, και θα απαιτηθούν αρκετά χρόνια και πολλή έρευνα για να εντοπιστεί εάν η θεραπεία αυτή ταιριάζει και στους ανθρώπους. Ωστόσο πρόκειται για σημαντικότατο βήμα στη μάχη κατά των δυσκολότερων μορφών καρκίνου.
Πηγή: The Conversation
