Φυσική προστασία από την εκδήλωση σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 προσφέρει η άσκηση στην εγκυμοσύνη, ακόμα και όταν η μητέρα είναι παχύσαρκη ή ακολουθεί μια διατροφή πλούσια σε λιπαρά. Αυτές είναι οι διαπιστώσεις νεότερης μελέτης σχετικά με την μεταβολική υγεία των βρεφών και υπάρχει εξήγηση πίσω από την προστατευτική ιδιότητα της άσκησης για το παιδί: κατά τη διάρκειά της, προκαλείται έκκριση της βασικής πρωτεΐνης SOD3 από τον πλακούντα, με αποτέλεσμα να μειωθεί ο κίνδυνος εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη.
«Με την αύξηση της μητρικής παχυσαρκίας, δημιουργείται ένας ανησυχητικός φαύλος κύκλος, κατά τον οποίον ο κίνδυνος για την εμφάνιση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά», επισημαίνει ο επίκουρος καθηγητής Joji Kusuyama από το Διαεπιστημονικό Ινστιτούτο Επιστημών του Πανεπιστημίου Tohoku (FRIS) και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Το “σπάσιμο” αυτού του κύκλου είναι ένα κρίσιμο και πιεστικό ιατρικό ζήτημα».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η μητρική παχυσαρκία και ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 βρίσκονται σε επιπολασμό, με πάνω από το το 30% των γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία του δυτικού κόσμου να είναι παχύσαρκες και τα παιδιά που γεννιούνται από παχύσαρκες μητέρες ή μητέρες με διαβήτη τύπου 2 να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο διαβήτη, ακόμη και με την υιοθετήση ενός υγιεινού τρόπου ζωής.
Προηγούμενη μελέτη της ερευνητικής ομάδας απέδειξε ότι η άσκηση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης έχει τεράστια οφέλη στη μεταβολική υγεία των παιδιών, αποδεικνύοντας ότι η SOD3 που προέρχεται από τον πλακούντα παίζει βασικό ρόλο. Έχοντας αυτό ως δεδομένο, η ομάδα επιχείρησε να διερευνήσει με ποιον τρόπο αποτρέπονται οι αρνητικές επιπτώσεις της παχυσαρκίας από τη μητέρα στο παιδί. Συμπέραναν ότι η SOD3 ανέστειλε τις διαταραχές που προκαλούνται από τη διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά της μητέρας στον μεταβολισμό της γλυκόζης των παιδιών τους.
Όταν μια μητέρα καταναλώνει μια δίαιτα πλούσια σε λιπαρά, η τριμεθυλίωση ιστόνης (H3 H3K4me3) μειώνεται στο ήπαρ του εμβρύου και εμποδίζει την έκφραση των γονιδίων του μεταβολισμού της γλυκόζης. Όπως διαπιστώθηκε, «φρένο» στις αρνητικές επιπτώσεις βάζει η άσκηση, με την έκκριση της πρωτεΐνης SOD3.
Τη σημασία της άσκησης ανέδειξε επίσης και ένα άλλο πείραμα. Όταν οι ερευνητές έγχυσαν Ν-ακετυλοκυστεΐνη (NAC) στο ήπαρ του εμβρύου, ένα αντιοξειδωτικό που ενισχύει την απόδοση του ήπατος, δεν αναπαρήγαγε τα ίδια αποτελέσματα της πρωτεΐνης SOD3. Επομένως, η φυσικώς παραγόμενη πρωτεΐνη μέσω της άσκησης συμβάλλει θετικά στη μεταβολική ευημερία των παιδιών.
Συμπερασματικά, η απλοϊκή και διόλου κοστοβόρα φύση της άσκησης θα μπορούσε να οδηγήσει τις μητέρες να ασκούνται περισσότερο, έτσι ώστε να εξασφαλίσουν την υγεία των παιδιών τους. Επιπλέον, όπως σημειώνει ο δρ. Joji Kusuyama, τα οφέλης της πρωτεΐνης ενδέχεται να μην σταματούν εκεί και να επιδρούν θετικά και σε άλλα όργανα των παιδιών.
