Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Lund της Σουηδίας ερεύνησαν συσχέτιση μεταξύ της έκθεσης στο τατουάζ και του συνολικού κακοήθους λεμφώματος.
Ο αριθμός των ενηλίκων αυτού του πλανήτη που έχουν τουλάχιστον ένα tattoo είναι ένα ιδιαίτερο ζήτημα. Σε περιοχές όπως η Ευρώπη η δερματοστιξία αφορά έως το μισό πληθυσμό κάθε χώρας, στην Ασία είναι ακόμα ταμπού, ενώ στη Μέση Ανατολή δεν υπάρχουν δεδομένα, καθώς για την ισλαμική θρησκεία είναι κάτι το απαγορευμένο.
Στατιστικά ενημερώνουν πως σε ό,τι αφορά την ήπειρο μας, η Ιταλία είναι η χώρα με τους περισσότερους πολίτες που έχουν τατουάζ (48%). Ακολουθεί η Σουηδία (47%) ενώ στην Ελλάδα το ποσοστό είναι κάπου στο 35%. Αυτό της Γερμανίας και της Γαλλίας είναι 36%.
Κατά καιρούς γίνονται μελέτες σχετικές με τις επιπλοκές που μπορεί να προκαλεί το μελάνι στο δέρμα και γενικά στον οργανισμό μας.
Τα χρωματιστά μελάνια ήταν στο επίκεντρο νέου νόμου της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εκδόθηκε το 2022, καθώς φάνηκε να περιέχουν «ανησυχητικές ουσίες». Όχι όλα. Τα παλιάς κοπής που οι σοβαροί επαγγελματίες έχουν αντικαταστήσει.
Νέα μελέτη ενημερώνει ότι ανεξάρτητα από το μέγεθος, το τατουάζ αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης λεμφώματος κατά 21%.
Το λεμφικό σύστημα είναι μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος. Διατηρεί τα επίπεδα των υγρών του σώματος σε ισορροπία και προστατεύει από λοιμώξεις. Το λέμφωμα είναι αιματολογική κακοήθεια που προσβάλλει το λεμφικό σύστημα (βλ. λεμφαδένες). Μπορεί να προσβάλει επίσης τον σπλήνα και τον μυελό των οστών, όπως και άλλα όργανα (στομάχι, έντερο, πνεύμονας, εγκέφαλος και οστά).
Όπως έγραψαν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Lund της Σουηδίας στη δημοσίευση της έρευνας «το μελάνι του τατουάζ περιέχει συχνά καρκινογόνες χημικές ουσίες, π.χ. πρωτογενείς αρωματικές αμίνες, πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες και μέταλλα. Η διαδικασία προκαλεί μια ανοσολογική απόκριση που προκαλεί μετατόπιση του μελανιού του τατουάζ από το σημείο που ‘χτυπάει’ η βελόνα.
Η εναπόθεση της χρωστικής του τατουάζ στους λεμφαδένες έχει επιβεβαιωθεί, αλλά οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία παραμένουν ανεξερεύνητες».
Για να ρίξουν περισσότερο φως, οι ερευνητές εντόπισαν άτομα που έχουν διαγνωστεί με λέμφωμα, μέσω των Μητρώων Εθνικής Αρχής της Σουηδίας με πλήρη πληθυσμιακή και τα αντιστοίχισαν με ομάδα ελέγχου του ίδιου φύλου και ηλικίας, χωρίς την ίδια διάγνωση.
Όλοι οι συμμετέχοντες απάντησαν σε ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με τους παράγοντες του τρόπου ζωής, ώστε να καθοριστεί «η συσχέτιση μεταξύ της έκθεσης στο τατουάζ και του συνολικού κακοήθους λεμφώματος, καθώς και των υποτύπων λεμφώματος».
Πιο συγκεκριμένα, η μελέτη περιελάμβανε 11.905 Σουηδούς, 2.938 εκ των οποίων είχαν λέμφωμα μεταξύ των ηλικιών 20 και 60 ετών. Από αυτούς, το 54% απάντησε στο ερωτηματολόγιο σχετικά με τα τατουάζ, ενώ το αυτό έκανε το 47% όσων δεν είχαν λέμφωμα.
Ο επιπολασμός του τατουάζ ήταν 21% μεταξύ των περιπτώσεων και 18% μεταξύ όσων δεν είχαν διάγνωση.
«Αφού λάβαμε υπόψη άλλους σχετικούς παράγοντες, όπως το κάπνισμα και την ηλικία, διαπιστώσαμε ότι ο κίνδυνος ανάπτυξης λεμφώματος ήταν 21% υψηλότερος μεταξύ εκείνων που είχαν τατουάζ», δήλωσε η Christel Nielsen, αναπληρώτρια καθηγήτρια επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο Lund και επικεφαλής της μελέτης.
Πρόσθεσε πως «τα αποτελέσματα πρέπει τώρα να επαληθευτούν και να διερευνηθούν περαιτέρω σε άλλες μελέτες και μια τέτοια έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη».
Οι επιστήμονες διευκρίνισαν πως στόχος τους είναι να διασφαλίσουν την ασφαλή διαδικασία και όχι να αποτρέψουν τους ενδιαφερόμενους.
Εν τω μεταξύ, πριν προχωρήσουν στην ανάλυση των δεδομένων, οι ερευνητές υπέθεσαν ότι ένα μεγαλύτερο τατουάζ μπορεί να σήμαινε αυξημένο κίνδυνο λεμφώματος. Αυτό δεν επιβεβαιώθηκε, με τον κίνδυνο να παραμένει ανεξάρτητα από το μέγεθος της δερματοστιξίας.
Η Nielsen διευκρίνισε πως «δεν γνωρίζουμε ακόμη γιατί συνέβη αυτό. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ένα τατουάζ, ανεξαρτήτως μεγέθους, πυροδοτεί μια χαμηλού βαθμού φλεγμονή στο σώμα, η οποία με τη σειρά της μπορεί να προκαλέσει καρκίνο. Η εικόνα είναι επομένως πιο περίπλοκη από ό,τι πιστεύαμε αρχικά».
Οι ερευνητές θα εξετάσουν τώρα εάν υπάρχει σχέση μεταξύ των τατουάζ και άλλων τύπων καρκίνου, καθώς και φλεγμονωδών ασθενειών.
