Ένα και μόνο βράδυ άστατου ύπνου ή ξενυχτιού είναι αρκετό για να μας χαλάσει την επόμενη μέρα, χαλώντας τη διάθεσή μας και οδηγώντας μας σε κακές διατροφικές επιλογές, που ενδεχομένως θα μετανιώσουμε. Την ίδια αρνητική επίδραση, ωστόσο, έχει και στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα.
Πιο συγκεκριμένα, νεότερη μελέτη, με επικεφαλής το Westlake Laboratory of Life Sciences and Biomedicine στην Κίνα διαπίστωσε ότι η μικρή διάρκεια ύπνου και η καθυστερημένη έναρξή του συνδέονται με αυξημένη γλυκαιμική μεταβλητότητα στους ενήλικες, ειδικά όταν αυτή η συνθήκη επαναλαμβάνεται. Σύμφωνα με τα δεδομένα συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης (CGM), τα άτομα που έκαναν συνεχώς έναν σύντομο ύπνο πολύ αργά το βράδυ παρουσίαζαν μεγαλύτερη γλυκαιμική μεταβλητότητα στα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, γεγονός που μπορεί να έχει επιπτώσεις στην πρόληψη και τη διαχείριση του διαβήτη.
Η ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα παίζει σημαντικό ρόλο στη μεταβολική υγεία, καθώς οι διακυμάνσεις των επιπέδων γλυκόζης συνδέονται με επιπλοκές του διαβήτη. Προηγούμενες έρευνες έχουν εντοπίσει την ανεπάρκεια ύπνου ως παράγοντα κινδύνου για διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης, ωστόσο τα μακροπρόθεσμα πρότυπα ύπνου και οι επιπτώσεις τους στη γλυκαιμική μεταβλητότητα παραμένουν ανεξερεύνητα.
Πόσο διαταράσσεται το σάκχαρο
Η ερευνητική ομάδα επιχείρησε να γεμίσει αυτό το ερευνητικό κενό παρακολουθώντας τις συνήθειες του ύπνου για πολλά χρόνια και αξιολογώντας τον αντίκτυπό τους στη ρύθμιση της γλυκόζης στο αίμα. Γι’ αυτό, οι ερευνητές διεξήγαγαν μια προοπτική μελέτη, για να αξιολογήσουν τη σχέση μεταξύ της μακροχρόνιας διάρκειας του ύπνου και του χρόνου έναρξης με τη γλυκαιμική μεταβλητότητα.
Στη μελέτη τους, που δημοσιεύτηκε στο JAMA Network Open, ανέλυσαν 1.156 συμμετέχοντες, ηλικίας 46 έως 83 ετών, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε αξιολογήσεις ύπνου, φορώντας παράλληλα συσκευές παρακολούθησης γλυκόζης για 14 συνεχόμενες ημέρες, προκειμένου να καταγράψουν σε πραγματικό χρόνο τις διακυμάνσεις της γλυκόζης στο αίμα.
Η ερευνητική ομάδα εντόπισε τέσσερις κατηγορίες διάρκειας ύπνου: πολύ λίγος ύπνος (4,1-4,7 ώρες τη νύχτα), μέτρια ανεπαρκής ύπνος (5,5-6,0 ώρες), ήπια ανεπαρκής ύπνος (6,8-7,2 ώρες) και επαρκής ύπνος (8,0-8,4 ώρες). Παράλληλα, διαπίστωσαν δύο ομάδες ως προς την ώρα έναρξης του ύπνου: όσοι κοιμόντουσαν σταθερά νωρίς και όσοι κοιμόντουσαν σταθερά αργά.
Όπως προέκυψε από την ανάλυση, τα άτομα στην κατηγορία του πολύ λίγου ύπνου παρουσίασαν αυξημένη αστάθεια στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, με 2,87% μεγαλύτερη διακύμανση και αύξηση 0,06 mmol/L στις ημερήσιες διακυμάνσεις, σε σύγκριση με όσους κοιμόντουσαν επαρκώς. Αντίστοιχα, όσοι κοιμόντουσαν σταθερά πιο αργά εμφάνισαν 1,18% μεγαλύτερη διακύμανση και αύξηση 0,02 mmol/L στις ημερήσιες διακυμάνσεις. Επιπλέον, όσοι συνδύαζαν και τα δύο χαρακτηριστικά –δηλαδή τόσο τον βραχύ ύπνο όσο και την καθυστερημένη έναρξη του ύπνου– παρουσίασαν ακόμα μεγαλύτερες διακυμάνσεις, γεγονός που δείχνει ότι ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων επηρεάζει ακόμη περισσότερο τη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα.
Εν ολίγοις, η μακροχρόνια ανεπαρκή διάρκεια ύπνου και η καθυστερημένη έναρξη συσχετίστηκαν με μεγαλύτερες διακυμάνσεις της γλυκόζης στο αίμα, υποδηλώνοντας ότι και οι δύο παράγοντες συμβάλλουν στη μεταβολική δυσλειτουργία. Συμπερασματικά, ο επαρκής ύπνος και η συνήθεια του να κοιμάται κανείς νωρίς είναι παράγοντες που θα μπορούσαν να συμβάλουν στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα και στη μείωση των κινδύνων που συνδέονται με τον διαβήτη.
Πηγή: Ygeiamou
