Ηπατίτιδα σημαίνει φλεγμονή του ήπατος. Πολλές ασθένειες και γενικές παθήσεις μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή του ήπατος, όπως η χρήση ναρκωτικών ουσιών, το αλκοόλ, τα χημικά και ορισμένα αυτοάνοσα νοσήματα.
Το ήπαρ (συκώτι) είναι ένα ζωτικό όργανο που βρίσκεται στο δεξιό άνω τμήμα της κοιλιακής χώρας. Έχει πολλές λειτουργίες και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο μεταβολισμό, στη σύνθεση παραγόντων πήξης του αίματος για τον έλεγχο αιμορραγιών, στην παραγωγή ουσιών απαραίτητων στη μάχη κατά των λοιμώξεων καθώς και στην απομάκρυνση τοξικών ουσιών και φαρμάκων από τον οργανισμό. Εάν το ήπαρ προσβληθεί από ιούς ή υποστεί βλάβη από άλλα αίτια όπως τοξίνες, φάρμακα, αλκοόλ, αναπτύσσεται φλεγμονή (ερεθισμός) και νέκρωση, κατάσταση η οποία ονομάζεται ηπατίτιδα.Πολλοί ιοί, όπως ο ιός της μονοπυρήνωσης και ο κυτταρομεγαλοϊός, μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή στο ήπαρ.
Οι περισσότεροι ιοί, ωστόσο, δεν προσβάλλουν κυρίως το συκώτι, αλλά αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά όργανα που επηρεάζουν.
Όταν οι γιατροί μιλούν για την ιογενή ηπατίτιδα, χρησιμοποιούν αυτό τον όρο για την ηπατίτιδα που προκαλείται από συγκεκριμένους ιούς που προσβάλλουν κυρίως το συκώτι και είναι υπεύθυνοι για περίπου το ήμισυ του συνόλου της ηπατίτιδας στους ανθρώπους παγκοσμίως.
Υπάρχουν διάφοροι ιοί της ηπατίτιδας. Αυτοί έχουν ονομαστεί τύποι A, B, C, D, E, F (δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα) και G. Καθώς η γνώση μας για τους ιούς της ηπατίτιδας αυξάνεται, είναι πιθανό ότι αυτή η αλφαβητική λίστα θα αυξηθεί τις επόμενες δεκαετίες. Οι πιο κοινές μορφές ιογενούς ηπατίτιδας είναι οι τύποι Α, Β, και C.
Στη χώρα μας, ο επιπολασμός για τη χρόνια ηπατίτιδα Β υπολογίζεται σε 2.5-3% του πληθυσμού και για την ηπατίτιδα C σε 1.5-2% του πληθυσμού, ενώ η επίπτωση των χρόνιων ιογενών ηπατιτίδων ποικίλλει ανά γεωγραφικό διαμέρισμα και πληθυσμό.
Υπάρχουν δύο ειδών αιματολογικές εξετάσεις για την ηπατίτιδα :
- ανεύρεση αυξημένης τιμής ενζύμων (αμινοτρανσφεράσες ή τρανσαμινάσες), που σε περίπτωση βλάβης του ήπατος απελευθερώνονται σε μεγάλες ποσότητες στην κυκλοφορία του αίματος, οδηγώντας σε σημαντική αύξηση των τιμών τους (έως και μεγαλύτερες του δεκαπλάσιου του φυσιολογικού σε οξεία ηπατίτιδα)
- ανεύρεση αυξημένης τιμής χολερυθρίνης, που δίνει την χαρακτηριστική κίτρινη χροιά στα μάτια και στο δέρμα (ίκτερος)
- οι εξετάσεις αυτές ανιχνεύουν είτε ειδικά τμήματα των ιών (αντιγόνα), είτε αντισώματα έναντι αυτών, που παράγει ο οργανισμός σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης της λοίμωξης
Ποια είναι τα συμπτώματα της ηπατίτιδας
Η χρονική περίοδος μεταξύ της έκθεσης στον ιό της ηπατίτιδας και την έναρξη των συμπτωμάτων της νόσου ονομάζεται “περίοδος επώασης”. Η διάρκεια αυτής ποικίλει ανάλογα με τον κάθε ιό ηπατίτιδας. Ο ιός της ηπατίτιδας-Α έχει μια περίοδο επώασης περίπου 15-45 ημέρες, της ηπατίτιδας-Β περίπου 45-160 ημέρες και της ηπατίτιδας-C από 2 εβδομάδες έως και 6 μήνες.
Πολλοί ασθενείς που έχουν μολυνθεί με αυτούς τους τρεις τύπους ιογενούς ηπατίτιδας μπορεί να έχουν λίγα ή καθόλου συμπτώματα της ασθένειας. Ειδικά στην περίπτωση της ηπατίτιδας-C, τα συμπτώματα εξελίσσονται με τόσο αργό ρυθμό, ώστε γίνονται αντιληπτά με καθυστέρηση και, δυστυχώς, όταν πλέον η θεραπεία έχει περιορισμένη ισχύ.
Η οξεία ηπατίτιδα εμφανίζεται λίγες εβδομάδες έως μήνες μετά την είσοδο του ιού της ηπατίτιδας στο ανθρώπινο σώμα.
- έντονη αδυναμία, καταβολή
- ανορεξία
- ναυτία, έμετοι, διάρροιες
- μυαλγίες
- αίσθημα βάρους στο δεξιό άνω τμήμα της κοιλιάς
- αρθραλγίες, πονοκέφαλος
- πυρετός
- αποστροφή στο κάπνισμα
- ίκτερο (κιτρινίζουν)
- σκοτεινόχρωμα ούρα (σαν κονιάκ)
- αποχρωματισμό κοπράνων (σα στόκος)
Υπάρχει θεραπεία για την ιογενή ηπατίτιδα ;